Όταν τον Μάη του 2016 η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφιζε το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Κατρούγκαλου, η μόνιμη επωδός των στελεχών του υπουργείου Εργασίας ήταν ότι «το Ασφαλιστικό έκλεισε». Σε λιγότερο από έναν χρόνο, κυβέρνηση και δανειστές ετοιμάζουν ακόμα έναν γύρο επίθεσης στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα όλων μας.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Σύμφωνα με όσες πληροφορίες διαρρέουν από τους διαδρόμους του Χίλτον, η περίφημη «προσωπική διαφορά» που ισοσκέλιζε (προσωρινά) τις απώλειες από τον νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων έχει ήδη καταργηθεί. Το μόνο που μένει αδιευκρίνιστο είναι αν το νέο «τσεκούρι» σε χιλιάδες συνταξιούχους θα έρθει το 2019 ή το 2020. Σε κάθε περίπτωση, οι «θεσμοί» απαιτούν η μείωση να γίνει εφάπαξ και όχι σταδιακά, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση. Το ίδιο σταθερή παραμένει και η θέση του ΔΝΤ για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ), ώστε να κλείσει το πακέτο μέτρων των 3,6 δισ. ευρώ που ζητούνται για το 2019-2020. Αν υλοποιηθούν αυτοί οι σχεδιασμοί, η μέση σύνταξη υπολογίζεται να γκρεμιστεί στα 480 ευρώ (από 660 ευρώ σήμερα), ενώ η βασική σύνταξη των 384 ευρώ (ύστερα από 20 χρόνια εργασίας) θα κατρακυλήσει κάτω και από αυτό το εξευτελιστικό ύψος.
Η συνεχιζόμενη εξαθλίωση των συνταξιούχων, μέσα από τη λεηλασία των εισοδημάτων τους (συνολικές απώλειες πάνω από 40 δισ. ευρώ τα χρόνια των μνημονίων), έχει και ευρύτερες αρνητικές συνέπειες, εφόσον περισσότερο από το 50% των λαϊκών νοικοκυριών επιβιώνουν με τις ψαλιδισμένες συντάξεις των ηλικιωμένων μελών τους.
Για την παράλληλη θέσπιση «αντιμέτρων» που θα αποκαθιστούν αυτές τις σοβαρές απώλειες, ούτε λόγος φυσικά. Αυτά βρίσκονται μόνο στα προπαγανδιστικά non paper του Μαξίμου. «Φιλολαϊκά ισοδύναμα», για να αποφευχθεί η ισοπέδωση των συντάξεων, προφανώς και δεν θα βρεθούν, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της «δημοσιονομικής επιτήρησης», της υλοποίησης των προγραμμάτων άγριας λιτότητας και της μη αμφισβήτησης του παραμικρού προνομίου των εργοδοτών και των επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, ο ΕΦΚΑ, ακόμα μια πολυδιαφημισμένη «μεταρρύθμιση» του νόμου Κατρούγκαλου, καρκινοβατεί. Εκτός από το έλλειμμα 1,2 δισ. ευρώ με το οποίο είναι φορτωμένος από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, έχει μειωθεί κατακόρυφα και η απόδοση εισφορών σε αυτόν, κυρίως από ελεύθερους επαγγελματίες. Από τα 1.194.000 σημειώματα πληρώθηκαν μόλις τα 323.600, ενώ πάνω από 150.000 ασφαλισμένοι δεν γνωρίζουν τι πρέπει να πληρώσουν. Μελετητές του Ασφαλιστικού εκτιμούν ότι η «μαύρη τρύπα» στα έσοδα από τις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών θα φτάσει τα 480 εκατ. ευρώ το 2017. Οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι που εκδόθηκαν περισσότερο περιέπλεξαν παρά αποσαφήνισαν το πώς γίνεται η καταβολή των εισφορών, το χάος με τα μπλοκάκια συνεχίζεται, και έτσι ένα καινούργιο νομοσχέδιο που θα ξηλώνει σημαντικές διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου προετοιμάζεται από τον λαλίστατο υφυπουργό Τ. Πετρόπουλο.
Τα Ταμεία που έχασαν 13 δισ. ευρώ με το περίφημο PSI, που χάνουν δεκάδες δισ. το χρόνο από τα ποσοστά ανεργίας, από την αδήλωτη και ευέλικτη εργασία, από την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή, επιχειρείται να πριμοδοτηθούν, για άλλη μια φορά, από το «αίμα» των συνταξιούχων και των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κέντρο των διαπραγματεύσεων στο Χίλτον βρίσκεται η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία για περιορισμό της συμμετοχής του κράτους στη συνταξιοδοτική δαπάνη, ώστε τα κενά στο κράτος πρόνοιας να καλύπτονται από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Η ανεύρεση των απαραίτητων πόρων για τη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να γίνει μόνο με την αναστροφή της λογικής των μνημονίων: μνημόνιο για το κεφάλαιο, για τα κέρδη, τα υψηλά εισοδήματα και τις μεγάλες περιουσίες. Με την απαλλαγή των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από την ευρωλιτότητα, αλλά και με ριζοσπαστικά μέτρα πραγματικής ταξικής μονομέρειας:
*Επαναφορά των εργοδοτικών εισφορών και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.
*Αποκατάσταση της κλοπής των αποθεματικών των Ταμείων από τον προϋπολογισμό.
*Χτύπημα της ανεργίας, της ανασφάλιστης και ελαστικής απασχόλησης με προσλήψεις στους τομείς της είσπραξης εσόδων και ελέγχων στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.
*Έκτακτη φορολόγηση σε κάποιας μορφής δραστηριότητα του κεφαλαίου (π.χ. χρηματιστηριακές συναλλαγές) που θα κατευθύνεται στα Ταμεία.
*Μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης στα πριν από την κρίση επίπεδα (35ετία στα 60 ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας).
* Νομιμοποίηση και πλήρης ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα.
Μέτρα δηλαδή που θα ενισχύουν τον δημόσιο, υποχρεωτικό, καθολικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα του Ασφαλιστικού. Γι’ αυτή την προοπτική έχουν άμεσο καθήκον να παλέψουν το εργατικό κίνημα και η Αριστερά, ξεκινώντας από την αποτροπή ψήφισης και εφαρμογής του νέου ασφαλιστικού «σφαγείου».