Η υπεράσπιση και η διεύρυνση ενός πραγματικά δημόσιου, ισότιμου, καθολικού και σύγχρονου ΕΣΥ είναι άρρηκτα δεμένα με τη δημοκρατία και τη διαφάνεια που εξασφαλίζεται από την πλειοψηφική συμμετοχή των εκλεγμένων και αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων σε όλα τα όργανα διοίκησης του συστήματος υγείας.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο μόνος τρόπος για να προστατευτούν σήμερα κρίσιμα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι μια σοβαρή κλιμάκωση των αγώνων από τα κάτω. Με στόχο όχι μόνο να απαντηθούν οι προκλήσεις της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά να ανατραπεί η συνολική πολιτική που υπαγορεύει η κυρίαρχη τάξη. Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ανατροπής του σημερινού πλαισίου της νεοφιλελεύθερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Ένα πρόγραμμα προσανατολισμένο απόλυτα στις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Στην προμετωπίδα του το κίνημα στην υγεία θα πρέπει να βάλει κεντρικό σύνθημα: Να φύγει η κυβέρνηση που διαλύει την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η Γενική Πολιτική Απεργία είναι η μορφή πάλης που πρέπει να παλέψουμε στους χώρους δουλειάς, σε συνδυασμό με μαχητικές μορφές πάλης: καταλήψεις, αποκλεισμούς δρόμων, συντονιστικά γενικών συνελεύσεων και συμπαράσταση από κατοίκους και σωματεία.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσουν στη συγκρότηση δραστήριων Επιτροπών για τη διάσωση της Δημόσιας Υγείας και δράσεις με χαρακτηριστικά ανυπακοής, αλληλεγγύης και ανατροπής –και όχι με αποσπασματικές και γραφειοκρατικές κινήσεις– με τους κατοίκους των γειτονιών και των πόλεων, μαζί με τους εργαζόμενους σε κοινές δράσεις με συνέχεια και αποτελέσματα.
Για να υλοποιηθεί μια τέτοια πολιτική απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δημιουργία ισχυρών παρατάξεων και τοπικών επιτροπών ΣΥΡΙΖΑ με απεύθυνση κοινής δράσης σε κόσμο της Αριστεράς που θέλει να δράσει, στις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και της βάσης που αποδεσμεύεται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη ΝΔ.
Πρώτα βήματα πρέπει να είναι η συγκρότηση συντονιστικού του Δικτύου Συνδικαλιστών για να ενημερώνει και να ενεργοποιεί τις παρατάξεις στους χώρους δουλειάς και η οργάνωση άμεσα εκδηλώσεων με στόχο τη συγκρότηση τοπικών επιτροπών ΣΥΡΙΖΑ σε όσους περισσότερους χώρους δουλειάς είναι εφικτό, για να εκφράζονται οι δυνάμεις της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στο Συντονιστικό όσο και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει σταθερά σημαία του το αίτημα για Δημόσια Δωρεάν Υγεία για όλους, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, το φύλο, το χρώμα, την εθνότητα, με διπλασιασμό των δαπανών για την υγεία. Η χρηματοδότηση αυτή εξασφαλίζεται μόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό, με πόρους που προέρχονται κυρίως από την αύξηση της άμεσης φορολογίας των πλουσίων και όχι μέσω των ασφαλιστικών εισφορών που είναι άνισες, αλλά και έχουν πλέον καταρρεύσει. Με την παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους δανειστές και διαγραφή του χρέους. Με το χτύπημα στα κέρδη της φαρμακευτικής βιομηχανίας, στις σκανδαλώδεις προμήθειες, τις ληστρικές συμβάσεις με διαγνωστικά κέντρα και ιδιωτικές κλινικές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στην εφεδρεία και τις απολύσεις, για την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Για ασφαλή περίθαλψη με ανθρώπινα ωράρια για τους εργαζόμενους. Να δεσμευτεί ότι θα συγκρουστεί με τα «πιράνχας» της υγείας, θα σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και θα επανακτήσει στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και της υγείας του λαού κάθε ιδιωτική δομή κερδοσκοπίας και διαφθοράς.
Το κίνημα και μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα επιβάλει τέτοιες λύσεις, δεν μπορούν να αφήσουν τη διαχείριση της δημόσιας υγείας σε μια γραφειοκρατία με διορισμένους εκπροσώπους. Η υπεράσπιση και η διεύρυνση ενός πραγματικά δημόσιου, ισότιμου, καθολικού και σύγχρονου ΕΣΥ είναι άρρηκτα δεμένα με τη δημοκρατία και τη διαφάνεια που εξασφαλίζεται από την πλειοψηφική συμμετοχή των εκλεγμένων και αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων σε όλα τα όργανα διοίκησης του συστήματος υγείας.
Με τέτοια «προγραμματικά» στοιχεία ανατροπής θα πρέπει οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς να αντιμετωπίσουν την περίοδο. Ένα πρόγραμμα «μεταβατικό», με την έννοια ότι θα ξεκινάει από τους σημερινούς αγώνες και εμπειρίες των μαζών και θα τείνει να αποδείξει την ανάγκη ευρύτερων ανατροπών, την ανάγκη για «έναν άλλο κόσμο εφικτό», για το σοσιαλισμό. Ο αγώνας για την επιβολή άμεσων μέτρων «έκτακτης ανάγκης» δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, από την πάλη για μια σοσιαλιστική κοινωνία.