Αυτό το τεύχος του περιοδικού «Κόκκινο» κυκλοφορεί σε µια νέα πολιτική συγκυρία, όπως αυτή διαµορφώνεται µετά το εκλογικό αποτέλεσµα του Ιούλη. Ένα κείµενο της σύνταξης παρουσιάζει τις εκτιµήσεις µας και το πώς στεκόµαστε σε αυτήν τη καινούργια κατάσταση.
Ημερ.Δημοσίευσης
Καθώς τυπωνόταν το «Κ», εξελισσόταν µια κρίσιµη Σύνοδος Κορυφής που περιλάµβανε το Brexit στην ατζέντα της, λίγο πριν τη λήξη της προθεσµίας. Ο Πέτρος Τσάγκαρης γράφει για τις πολιτικές και κοινωνικές αντιφάσεις που χαρακτήρισαν την ταραχώδη πορεία από το δηµοψήφισµα του 2016 µέχρι τη σηµερινή κρίση.
Ένα άλλο ζήτηµα που έχει εγκατασταθεί στη δηµόσια συζήτηση, µε δραµατικό τρόπο (ως απειλή) αλλά και µε ελπιδοφόρο (µε τη γέννηση ενός νέου διεθνούς κινήµατος) είναι αυτό της κλιµατικής αλλαγής. Ο Χρήστος Σταυρακάκης παρουσιάζει µια µαρξιστική προσέγγιση για τα αίτια του φαινοµένου και σκιαγραφεί την πρόταση-τακτική της Αριστεράς για την πάλη ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή.
Ακολουθεί το αφιέρωµα αυτού του τεύχους, που αφορά ένα άλλο ελπιδοφόρο διεθνές κίνηµα που κάνει τα πρώτα του σηµαντικά βήµατα και στην Ελλάδα: το νέο, ριζοσπαστικό, κύµα φεµινισµού. Ο «φάκελος» ξεκινά µε µια «εφ’ όλης της ύλης» συνέντευξη της Νάνσι Φρέιζερ, που συν-έγραψε µαζί µε άλλες αγωνίστριες το εµβληµατικό µανιφέστο «για ένα φεµινισµό του 99%». Ακολουθεί ένα άρθρο της Ορόρ Λανσερό, που παρουσιάζει συνοπτικά τη θεωρία της κοινωνικής αναπαραγωγής ως εργαλείο στη συνδυασµένη πάλη ενάντια στον καπιταλισµό και την κυριαρχία επί των γυναικών και των µειονοτήτων φύλου κι εξετάζει τα στρατηγικά συµπεράσµατα που προκύπτουν από αυτήν. Πρόκειται για δύο κείµενα που παρουσιάζουν την αναζωογόνηση της θεωρητικής συζήτησης και την εµφάνιση ενός «ζωντανού» µαρξιστικού φεµινισµού, που είναι πολύτιµα εργαλεία για τις φεµινίστριες αγωνίστριες. Τέλος, ένα άρθρο της Ρεµπέκα Μαρτίνες παρουσιάζει την εµπειρία της φεµινιστικής απεργίας του 2018 στην Ισπανία αλλά και την προετοιµασία που έγινε στο δρόµο για τη συγκλονιστική κινητοποίηση του Μάρτη του 2019. Το δηµοσιεύουµε σήµερα, πιστεύοντας ότι µπορεί να λειτουργήσει ως έµπνευση και ως οδηγός καθοδόν για την επόµενη φεµινιστική απεργία στην Ελλάδα.
Το τεύχος συνεχίζει µε ένα άρθρο του Γουίλιαµ Κιτς για το Ιταλικό Καυτό Φθινόπωρο του 1969. Πενήντα χρόνια µετά την πιο παρατεταµένη και πιο ριζοσπαστική εκδοχή του «Παγκόσµιου Μάη», που συντάραξε τον ιταλικό καπιταλισµό για µια δεκαετία και γέννησε µαζικές επαναστατικές οργανώσεις, µια συγκλονιστική εργατική µαχητικότητα στους χώρους δουλειάς και µάχιµα κοινωνικά κινήµατα, αξίζει να θυµόµαστε, να εµπνεόµαστε, αλλά και να µαθαίνουµε από τις νίκες και τις ήττες του µεγάλου ιταλικού κινήµατος.
Ακολουθεί ένα άρθρο για τη µικρασιατική εκστρατεία και την επακόλουθη καταστροφή, 100 χρόνια µετά την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σµύρνη. Ο Παναγιώτης Λίλλης παρουσιάζει τα αίτια και τα κίνητρα της πολεµικής εξόρµησης και το πώς αυτή κατέληξε στη συντριβή. Πέρα από την ιστορική αξία, σε µια εποχή που εµφανίζεται µια νέα «Μεγάλη Ιδέα» (στην ανατολική Μεσόγειο), είναι πολύτιµο να θυµόµαστε τι συνέβη µε την προηγούµενη.
Τέλος, η Εύα Παπατζανή γράφει για τις επιπτώσεις της Airbnb βραχυχρόνιας µίσθωσης ακινήτων και τις πολιτικές γύρω από αυτή. Είναι µια από τις πλέον κρίσιµες όψεις του συνολικότερου ζητήµατος της στέγης στην Ελλάδα και χρειάζεται η ριζοσπαστική Αριστερά, τα δηµοτικά της σχήµατα, τα κινήµατα να «εξοπλιστούν» για την παρέµβασή τους και σε αυτό το κοινωνικό µέτωπο.
Στις βιβλιοκριτικές αυτού του τεύχους, ο Αντώνης Νταβανέλος γράφει για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ζαγάρα «Η κατάρρευση του “υπαρκτού” και η διάσπαση του ΚΚΕ – Η κοµβική στιγµή του 1991», που κυκλοφορεί στην επέτειο του (ελληνικού και διεθνούς) 1989.
Καλή ανάγνωση.