«Ο Δήμος και οι δομές του συρρικνώνονται, κομματιάζονται και παραδίδονται σε πολλαπλές εργολαβίες ή σε ΜΚΟ»

Έχουν περάσει ήδη 2 μήνες από τη συμμετοχή σου στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ ως Δημοτική Σύμβουλος της Ανατρεπτικής Συμμαχίας, μετά την εναλλαγή και την αντικατάσταση του Κώστα Παπαδάκη. Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που αναλαμβάνεις αιρετό ρόλο στο Δήμο της Αθήνας. Ποιες διαφορές βλέπεις;
Πράγματι, η πρώτη φορά που ανέλαβα καθήκοντα αιρετού μέλους ήταν το 2015 ως ανεξάρτητη Κοινοτική Σύμβουλος και μέλος της ομάδας «Πόλης Ξεκίνημα». Μιας ομάδας που είχε φτιαχτεί μετά την μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ με τη αποχώρησή μας από την Ανοιχτή Πόλη και εκπροσωπούνταν τότε από 7 Κοινοτικές και 1 Δημοτικό Σύμβουλο. Σχεδόν 10 χρόνια μετά πολλά έχουν αλλάξει αλλά όχι μόνο στη διάρθωση του Δήμου και τη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Το 2015 ήταν μία χρονιά σταθμός στην πολιτική ιστορία της χώρας. Μετά τις εξελίξεις του δημοψηφίσματος και τις αλλαγές στο κεντρικοπολιτικό σκηνικό σύντομα καταλάβαμε ότι το χρέος μας, μαζί με τον απολογισμό και την απαραίτητη αυτοκριτική, ήταν να προστατεύσουμε τον κόσμο της αριστεράς από την απογοήτευση και την αποστράτευση, απο τη ματαίωση της διάψευσης ενός οράματος, να θέσουμε τα «θεμέλια» ώστε να χτίσουμε ξανά.
Μία από τις μεγαλύτερες διαφορές, λοιπόν, είναι το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουμε εμείς τα δημοτικά πράγματα έχοντας ήδη περάσει από τα «θεμέλια» στην «οικοδόμηση» με την ίδρυση της Ανατρεπτικής Συμμαχίας.
Ως προς τις διοικήσεις που πέρασαν από το Δήμο, παρά τις φυσιογνωμικές διαφορές τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις των κατοίκων παραμένουν στην ίδια κατεύθυνση. Αν θέλαμε να περιγράψουμε με κάποια απλούστευση τον πυρήνα της πολιτικής των τελευταίων τριών διοικήσεων του Δήμου αυτή θα ήταν μία διαδρομή απο την έκρηξη των ΣΔΙΤ, «δωρεών» και μνημονίων συνεργασίας της Δημαρχείας Καμίνη, στο δόγμα του Σοκ της Δημαρχείας Μπακογιάννη και τέλος στην αναβίωση της επικυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ στην αυτοδιοίκηση της τωρινής Δημαρχείας Δούκα.
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται ένας οργανωτικός στόχος να είναι ο πυρήνας της πολιτικής, αυτό περιγράφει πλήρως τον πολιτικό και στρατηγικό κύκλο που εντοπίζουμε στον πρώτο χρόνο θητείας της Δημαρχείας Δούκα: καλές σχέσεις με μεγαλοεργολάβους και μεγάλα συμφέροντα, δικτύωση με νέες ΜΚΟ και ενίσχυση σχέσεων, απόπειρες σύνδεσης με την κοινωνική βάση μέσω ικανοποιήσης αποσπασματικών «μερικών» αιτημάτων.
Υπάρχει, όμως, μία στρατηγική που αποτυπώνεται με συνέχεια και στις 3 διοικήσεις και ενισχύεται μέσω των αναδιαρθρώσεων του θεσμικού πλαισίου. Η στρατηγική της ειδικής ανάγκης και της εξαίρεσης. Ο Δήμος και οι δομές του συρρικνώνονται όλο και περισσότερο, κομματιάζονται και παραδίδονται σε πολλαπλές εργολαβίες ή σε ΜΚΟ μέσω μνημονίων συνεργασίας. Πέρα από το ουσιώδες της διάλυσης του δημόσιου τομέα, η μεθοδολογία αυτή εξυπηρετεί την απουσία ενός συνολικού σχεδίου για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της πόλης. 
Έτσι ένα χρόνο μετά την ανάληψη καθηκόντων από τον κ. Δούκα, σε αντίθεση με το Δημοκρατικό προφίλ που προσπάθησε να χτίσει εξαρχής, σχεδόν το 80% του προϋπολογισμού της Αθήνας αφορά την περιοχή επιχειρηματικού πάρκου του γηπέδου του ΠΑΟ, η κοινωνική πολιτική σχεδιάζεται μέσω συνάθροισης μνημονίων συνεργασίας με δεκάδες «θεματικές» ΜΚΟ, τα μεγάλα προβλήματα των ελεύθερων χώρων παραμένουν, οι μεγάλες υπερεργολαβίες για το πράσινο (UNISON) και τον ηλεκτροφωτισμό (Μυτιληναίος) παραμένουν ενώ παράλληλα διευκολύνεται πλήρως η προσπάθεια της Κυβέρνησης για τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας με τη σύμφωνη γνώμη της Δημοτικής Αρχής τόσο στο πρόγραμμα Ωνάσειων Σχολείων όσο και στην δημιουργία τμημάτων Διεθνούς Μπακαλορεά.
Τι περιθώρια αντιστάσεων υπάρχουν σε μία τέτοια κατάσταση; Ποιος είναι ο ρόλος της Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα σε αυτή την κοινωνική συνθήκη;
Το ελπιδοφόρο είναι οτι ο κόσμος της Αθήνας έχει αναπτύξει ισχυρά κινηματικά αντανακλαστικά. Ήδη ο συντονισμός των συλλογικοτήτων υπεράσπισης ελεύθερων χώρων που ξεκίνησε πριν 3 χρόνια έχει μετατραπεί σε μία δικτύωση υπεράσπισης των Κοινών και των κατοίκων της πόλης, καθώς πλέον οι δραστηριότητες απλώνονται απο την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, μέχρι την υπεράσπιση κατοίκων ενάντια σε πλειστηριασμούς και γενικότερα του δικαιώματος στη στέγη, την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα  του νερού, του δημόσιου χαρακτήρα των σχολείων, την κινητοποίηση υπέρ της υπόθεσης της 12 χρονης καθώς και κατά διαστήματα ενεργοποίηση απέναντι σε ρατσιστικές επιθέσεις.
Και ήδη έχουν σημειωθεί μικρές ή μεγαλύτερες νίκες σε αυτές τις διεκδικήσεις. Ο αγώνας είναι συνεχής, αλλά αυτό το άτυπο δίκτυο που έχει δημιουργηθεί ως μία νέα μορφή πολύμορφου αστικού κινήματος έχει τη δυνατότητα να πετυχαίνει νίκες. 
Κι ο ρόλος μια δημοτικής κίνησης όπως η Ανατρεπτική Συμμαχία είναι διττός, να εκφράσει αλλά και να εκφραστεί από αυτό το κίνημα. Να ενισχύσει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μέσα κι έξω απο το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά να εμπνεύσει και την μετεξέλιξη των αιτημάτων σε μία συνολική διεκδίκηση του δικαιώματος στην πόλη, ένα νέο αφήγημα για την πόλη που θέλουμε να ζήσουμε.
Στον πρώτο χρόνο της δική μας θητείας, βασική μας μέριμνα ήταν να οχυρώσουμε αυτή την προσπάθεια συμμαχίας, να βρούμε τα πατήματά μας εντός κι εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, να αρχίζουμε να σχεδιάζουμε. Διανύοντας πλέον τον δεύτερο χρόνο η Ανατρεπτική Συμμαχία είναι έτοιμη να διεκδικήσει. Να διεκδικήσει τη θέση της στον πολιτικό χώρο συγκροτώντας τη βάση της και παράλληλα να διεκδικήσει την Αθήνα των κατοίκων της.
Πρώτοι άξονες σε αυτή την κατεύθυνση, το δικαίωμα στην στέγη, οι ελεύθεροι χώροι και η κοινωνική πολιτική, οι δομές προστασίας και υποστήριξης τους ευάλωτου πληθυσμού. 
Ποια είναι τα επόμενα βήματα;
Όταν τον Ιούνιο του 2018 ιδρύσαμε της Ανυπότακτη Αθήνα, προβληματιστήκαμε πολύ για το όνομα της νέας Δημοτικής Κίνησης. Οι λέξεις έχουν ουσία, έχουν δύναμη, μπορούν να νοηματοδοτήσουν ένα σύνολο αξιών, αρχών, διεκδικήσεων και κουλτούρας. Με το ένα μάτι, λοιπόν, στην τότε Ανυπότακτη Γαλλία και το άλλο στο διαχρονικό ποίημα του Ρίτσου, καταλήξαμε. Με την Ανατρεπτική Συμμαχία υλοποιήσαμε έναν από τους ταυτοτικούς μας στόχους: συλλογικότητες της αριστεράς με διαφορετικές καταβολές να βρεθούν μαζί να συνομιλήσουν να συνσχεδιάσουν και να υλοποιήσουν από κοινού.
Με την ίδρυση της Ανατρεπτικής Συμμαχίας έκλεισε για εμάς ένας πρώτος κύκλος και το χρέος του 2015. Άνοιξε, όμως, ένας καινούριος, πιο απαιτητικός, για την οικοδόμηση του αύριο.