Το κείμενο του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη που ψηφίζεται τις επόμενες μέρες στη βουλή είναι χειρότερο από την αρχική του μορφή. Αν δεν το σταματήσουμε θα οδηγήσει σε ένα τοπίο βαρβαρότητας όλους τους εργαζόμενους.
Το νομοσχέδιο επιτίθεται σε ότι έχει απομείνει από το εργατικό δίκαιο. Καταργεί το 8ωρο, επεκτείνει τις ατομικές συμβάσεις. Απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση να πληρώνουν την υπερωριακή δουλειά με αντάλλαγμα μελλοντικά ρεπό. Με τη ζούγκλα που επικρατεί στην αγορά εργασίας, με την ανεργία στα ύψη, με την αποδυνάμωση κάθε Ελεγκτικού μηχανισμού, τα ρεπό δεν θα δοθούν ποτέ ή θα δοθούν όταν συμφέρει τον εργοδότη. Το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), δήθεν αναβαθμίζεται και γίνεται Ανεξάρτητη Αρχή. Χωρίς προσλήψεις προσωπικού, χωρίς τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους, πρόκειται για κοροϊδία. Όπως κοροϊδία είναι η προβολή των όσων θετικών προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και οδηγίες που ενσωματώνονται στο νομοσχέδιο ενάντια στην σεξουαλική παρενόχληση και βία στους χώρους δουλειάς και τις άδειες πατρότητας. Οι διεθνείς συμβάσεις και οδηγίες προβλέπουν επίσης σεβασμό σε συνδικαλιστικές ελευθερίες και Συλλογικές Συμβάσεις που το νομοσχέδιο Χατζηδάκη καταργεί στα επόμενα άρθρα του.
Μας θέλουν σκλάβους και σκλάβες αλλά ξέρουν ότι θα αντισταθούμε, το είδαν στην απεργία-σταθμό της 6ης Μάη, το είδαν ακόμη πιο πολύ στις 10 Ιούνη. Γι’ αυτό οι διατάξεις που προστέθηκαν στο τελικό κείμενο περιορίζουν ακόμη περισσότερο το δικαίωμα στην απεργία. Η απαγόρευση μιας απεργίας που έχει προκηρύξει ένα κατώτερο συνδικαλιστικό όργανο και κηρύσσεται παράνομη στα δικαστήρια και είναι δεσμευτική για τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα (Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες). Επίσης μέλη Δ.Σ. που θα κατηγορηθούν ότι παρεμποδίζουν απεργοσπάστες θα υπόκεινται σε ατομική αστική ευθύνη και θα πληρώνουν αυτοί οι ίδιοι τα πρόστιμα που θα τους επιβάλλονται. Σε συνδυασμό με το ότι ο ΟΜΕΔ θα αποφαίνεται για τα αιτήματα μιας απεργίας πριν αυτή ξεκινήσει και με όσα προβλέπει ο νόμος Αχτσιόγλου που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των απεργιών θα κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές ή δεν θα μπορούν εξαρχής να γίνουν.
Το έκτρωμα Χατζηδάκη είναι η απόλυτη προστασία της εργοδοσίας και του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι-νες θα πληρώσουν για άλλη μια φορά την οικονομική κρίση. Μετά και την πανδημία πρέπει να γίνουμε ακόμη πιο φτηνοί και φτηνές για να τα καταφέρουν οι «αναξιοπαθούντες» βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, ξενοδόχοι, κατασκευαστικές εταιρείες. Για αυτό και οι άλλες επιθέσεις σε βάρος μας με τους νόμους για την τηλεργασία στο δημόσιο, το νόμο Τσιάρα για το οικογενειακό δίκαιο, το νομοσχέδιο Βορίδη για την τοπική αυτοδιοίκηση, όπως με την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων μέσω ΣΔΙΤ και την εξαγγελία Μητσοτάκη για το κλείσιμο νοσοκομείων στην περιφέρεια παρά την πρόσφατη αποτυχία να καλύψουν με τα υπάρχοντα νοσοκομεία τις ανάγκες που υπήρξαν λόγω της πανδημίας. Το αντεργατικό έκτρωμα δεν πρέπει να περάσει. Πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να μείνει στα χαρτιά.
Η ΓΣΕΕ μετά από καιρό ακινησίας που διευκόλυνε την εργοδοσία και την κυβέρνηση της ΝΔ βγήκε από τον ηθελημένο λήθαργό της και κήρυξε απεργία στις 10 Ιούνη. Σίγουρα το να είχε πραγματοποιηθεί η απεργία στις 3 Ιούνη έστω από την ΑΔΕΔΥ και τα Εργατικά Κέντρα θα έδινε τις δυνατότητες μιας ακόμη μεγαλύτερης κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων ενόψει και της ψήφισης του νομοσχεδίου στη Βουλή. Παρ’ όλα αυτά στις 10 Ιούνη καταφέραμε να παρατάξουμε στο δρόμο σημαντικό τμήμα των δυνάμεων της εργατικής τάξης. Αρκετά εργοστάσια, υπηρεσίες και γραφεία του ιδιωτικού τομέα νέκρωσαν. Το ίδιο και πολύ χώροι του δημοσίου. Ήταν η πιο μαζική κινητοποίηση των τελευταίων ετών στην Αθήνα, ενώ συγκεντρώσεις πολύ μαζικές έγιναν και σε πόλεις της περιφέρειας. Τα ψέμματα του υπουργού εργασίας και της κυβέρνησης δεν πείθουν κανένα.
Η κλιμάκωση των αγώνων, με απεργίες και διαδηλώσεις τις επόμενες μέρες που θα ψηφίζεται το νομοσχέδιο στη βουλή θα βοηθήσει να νικήσουμε. Για να πιέσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, κάθε δράση τις επόμενες μέρες θα είναι καθοριστική. Ενημερώσεις, συνελεύσεις, εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, παραστάσεις διαμαρτυρίας και πικετοφορίες, μπορούν να αναγκάσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε κλιμάκωση και συνέχεια των απεργιών και των κινητοποιήσεων. Οι παρατάξεις της Αριστεράς οφείλουν να μπουν μπροστά. Το μήνυμα όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη πρέπει να γίνει το απαραίτητο σύνθημα κάθε αγωνιστή/τριας.
Οι μάχες μας μπορούν να είναι νικηφόρες με ενωτικούς αγώνες διαρκείας.
• Καμιά μεταβολή στο ωράριο σε βάρος των εργαζομένων
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού
• Μαζικές προσλήψεις-Μόνιμη και Σταθερή δουλειά για όλους
• Κάτω τα χέρια από τις απεργίες – Όχι στους περιορισμούς στη λειτουργία των συνδικάτων
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις