Προϋπολογισμός 2022: Ισοζύγιο θανάτου Υγείας-πολεμικών δαπανών / Να σπάσουμε τη λιτότητα, να σταματήσουμε τους εξοπλισμούς

πανώ Rp εξοπλισμοί

Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει την προσήλωσή της σε μια αντικοινωνική πολιτική «ταξικής μεροληψίας» υπέρ των εργοδοτών και των πλουσίων. Είτε με ύφεση, είτε με ανάπτυξη, η οικονομική πολιτική της ΝΔ παραμένει αταλάντευτη: Γενναιοδωρία απέναντι στις επιχειρήσεις, σφίξιμο του ζωναριού για τα λαϊκά-εργατικά στρώματα. 
Το κεφάλαιο απολαμβάνει μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, μείωση φόρου επί των κερδών, μείωση φόρου συγχωνεύσεων-εξαγορών, εκπτώσεις σε δαπάνες επενδύσεων (σε «πράσινη» οικονομία και ψηφιοποίηση) και διάφορα άλλα «κίνητρα». 
Οι επιχειρηματίες όχι μόνο θα πληρώσουν λιγότερα, αλλά έχουν και… λαμβάνειν. Μεγάλο μέρος του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων προορίζεται για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης θα κατευθυνθεί προς την άμεση ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων. 
Μετά από αυτά, η εκτίμηση για αυξημένα έσοδα προκύπτει κυρίως από τους έμμεσους φόρους, τους πιο άδικους και αντικοινωνικούς, που επιβαρύνουν τη λαϊκή κατανάλωση. Οι σκέψεις για κάποια «φιλοδωρήματα» στο τέλος του έτους, δεν αλλάζουν τη μεγάλη εικόνα της αφαίμαξης των «από κάτω» και πριμοδότησης του «πάνω» κομματιού της κοινωνίας. 
Αλλά εκεί που οι οικονομικές προτεραιότητες της κυβέρνησης γίνονται εξόφθαλμα προκλητικές είναι ο τομέας των δαπανών. 
Με την πανδημία σε πλήρη εξέλιξη και το ΕΣΥ να δοκιμάζεται σκληρά επί 2 χρόνια, οι προβλεπόμενες δαπάνες του υπουργείου Υγείας… μειώνονται διαρκώς! Ήδη οι δαπάνες υγείας του 2021 ήταν μειωμένες σε σχέση με το 2020 (κατά 570 εκατ. ευρώ) και το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2022 προβλέπει νέα μείωση (560 εκατ. ευρώ). Το «νέο ΕΣΥ» το οποίο ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης, αφορά την σταδιακή απεμπλοκή του κρατικού προϋπολογισμού από τη χρηματοδότησή του. 
Όλη την τελευταία 2ετία, οι έκτακτες δαπάνες covid, αφορούν «μπαλώματα» -μάλιστα σε προηγούμενη έρευνα η Ελλάδα βρισκόταν στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη ως προς τα ποσά που διέθεσε σε έκτακτες υγειονομικές δαπάνες. Είναι αποκαλυπτικό ότι σε ολόκληρο το διάγγελμα Μητσοτάκη μπροστά στο τέταρτο πανδημικό κύμα που σαρώνει τη χώρα, δεν ανακοινώθηκε ούτε ένα μέτρο οικονομικής στήριξης του Συστήματος Υγείας.
Υπάρχει όμως ένα υπουργείο που απολαμβάνει σημαντική αύξηση στις δαπάνες του: το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Οι πολεμικές δαπάνες, ήδη μεγαλύτερες από τις υγειονομικές, ήδη σημαντικά αυξημένες για το 2021, αυξάνονται ακόμα περισσότερο (άλλα 800 εκατ. ευρώ) για το 2022, καθώς δεσπόζουν στα προβλεπόμενα έξοδα οι αγορές και οι φυσικές παραλαβές οπλικών συστημάτων. 
Ενώ οι ασθενείς στοιβάζονται σε ράντζα και οι υγειονομικοί παλεύουν «άοπλοι» απέναντι στην πανδημία, οι στρατοκράτες αποκτούν τα ακριβότερα και πιο φονικά «παιχνίδια» στην αγορά. Το χάσμα μεταξύ αυτών των δαπανών αποκαλύπτει τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, αλλά και δείχνει αν και πού «υπάρχουν λεφτά» για να στηριχτεί το Σύστημα Υγείας. 
Δυστυχώς το χάσμα αυτό, που ήδη διευρύνεται χρόνο με το χρόνο, θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Στη Δημόσια Υγεία, οι προθέσεις της κυβέρνησης για είσοδο των ιδιωτών με ΣΔΙΤ κ.ά., αποκαλύπτουν την πρόθεση να συνεχίσει να μειώνεται η δημόσια υγειονομική δαπάνη. Στον τομέα των εξοπλισμών, η οικονομική επιβάρυνση των τελευταίων χρόνων θα συνεχίσει να μας «συνοδεύει» αμείωτη τα επόμενα χρόνια, καθώς οι φρεγάτες, τα Ραφάλ, τα βλήματα κλπ έχουν ένα σωρευτικό κόστος πάνω από 10 δισ. ευρώ, το οποίο κάθε χρόνο θα κατατρώει σημαντικό μέρος των πόρων που θα μπορούσαν να καλύψουν ζωτικές κοινωνικές ανάγκες.
Το κόστος για τους εξοπλισμούς δεν είναι μόνο άχρηστο, επιβλαβές και θανατηφόρο για τα θύματα των πολέμων, αλλά γίνεται πλέον και αιτία θανάτων εδώ και τώρα, σε καιρό ειρήνης, λόγω της κατάρρευσης των υγειονομικών δομών. Πόσες ζωές θα μπορούσαν να σωθούν με τα χρήματα που ξοδεύονται σε όπλα; 
Η κυβέρνηση αντί να προστατεύσει τη ζωή, επενδύει σε εργαλεία θανάτου. Για την κοινωνική πλειοψηφία, οι προτεραιότητες είναι οι ακριβώς ανάποδες. Είναι υπόθεση του μαζικού κινήματος να αγωνιστεί για να τις επιβάλει.