Οι τελευταίοι μήνες του 2011 στην Αίγυπτο ήταν γεμάτοι από σημαντικά γεγονότα: διεξαγωγή εκλογών, μεγάλο απεργιακό κύμα, εξέγερση του Νοέμβρη, βίαιη επίθεση της στρατιωτικής χούντας στους επαναστάστες. Στα γεγονότα αυτά φάνηκε αφενός πως, κλείνοντας πια ένα χρόνο, η αιγυπτιακή επανάσταση παραμένει ζωντανή, αλλά αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους.
Πάνος Πέτρου
Τους μήνες που πέρασαν, ζήσαμε τις μεγάλες αραβικές εξεγέρσεις, την επιστροφή του αμερικάνικου εργατικού κινήματος στο Ουισκόνσιν, την κλιμάκωση της εργατικής αντίστασης και τα οργισμένα ξεσπάσματα της νεολαίας στην Ευρώπη, το κίνημα των «πλατειών» στην Ελλάδα και την Ισπανία. Όλες αυτές οι αντιστάσεις είναι κομμάτια ενός παγκόσμιου αγώνα ενάντια στην προσπάθεια των καπιταλιστών να φορτώσουν την κρίση στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το ιστορικό μέγεθος αυτών των κινητοποιήσεων και η νέα μαχητικότητα που τις χαρακτήρισε, δείχνουν πως ζούμε ένα σημείο καμπής στην κλιμάκωση της αντίστασης.
Η πάλη ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό έχει αναδειχθεί, στους μήνες που πέρασαν, σε βασικό καθήκον της Αριστεράς. Κρούσματα ρατσιστικής βίας, ακροδεξιές «Επιτροπές Κατοίκων» σε συνοικίες της Αθήνας και σε άλλες πόλεις, αντιμεταναστευτικές συγκεντρώσεις, οργανωμένες φασιστικές επιθέσεις, επιθέσεις σε μικροπωλητές από ομάδες που «παίρνουν το νόμο στα χέρια τους», έχουν χτυπήσει «καμπανάκι». Από τη μεριά του αντιρατσιστικού και του αντιφασιστικού κινήματος έχουν υπάρξει μια σειρά κινητοποιήσεις και απαντήσεις στις ακροδεξιές προκλήσεις. Πρόκειται για μια μάχη η οποία θα διαρκέσει και γι’ αυτό η συζήτηση, για τα χαρακτηριστικά της ακροδεξιάς και του φασισμού στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, καθώς και με ποιες τακτικές και ποια πολιτική πρέπει να τα αντιπαλέψουμε, είναι χρήσιμη.