Του Σωτήρη Μάρταλη
Ν έα επίθεση στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων έρχεται το Γενάρη του 2010 με την καθιέρωση από την κυβέρνηση του ενιαίου μισθολογίου. Οι αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων γίνονται στοιχείο περιορισμού δαπανών, και το υπουργείο Οικονομίας εκτιμά ότι μπορεί να μειώσει το σχετικό κονδύλι μέχρι και 35%. Το νέο μισθολόγιο θα έχει εφαρμογή για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο, οι οποίοι θα προσλαμβάνονται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και θα υπάγονται ασφαλιστικά στο ΙΚΑ ή σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς και όχι στα Ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων.
Χαρακτηριστική είναι και η ψήφιση από τη βουλή του νόμου που προβλέπει στελέχωση των Δημοσίων Υπηρεσιών και από συμβασιούχους αορίστου χρόνου, κλιμακώνοντας με τον τρόπο αυτό την επίθεσή της σε βάρος της μονιμότητας, των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Η Κυβέρνηση αντί να μονιμοποιήσει τους υπαλλήλους αορίστου χρόνου, ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματά τους, διατηρεί, διαιωνίζει και παγιώνει το θεσμό των εκτάκτων ακόμη και για τη στελέχωση των Δημοσίων Υπηρεσιών, καταφέρνοντας νέο πλήγμα στη μονιμότητα και την ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο Δημόσιο.
Η πίεση για τρίτη συνεχή χρονιά στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων θα ενταθεί με νέες περικοπές στις αποζημιώσεις για υπερωρίες και για εκτός έδρας μετακινήσεις. Εισηγήσεις υπάρχουν ακόμα και για «πάγωμα» των μισθών από το 2010.
Η επίθεση τις κυβέρνησης όμως δεν σταματάει εδώ. Η απόφαση για το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) να προσφύγει σε τραπεζικό δανεισμό για να καλύψει τις ανάγκες του δείχνει ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης απέναντι στην καταλήστευση των αποθεματικών, στην εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή, στη νέα ληστεία του χρηματιστηρίου και των δομημένων ομολόγων. Η «λύση» του τραπεζικού δανεισμού και της νέας ληστείας προφανώς θα είναι οδηγός για όλα τα ταμεία.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας για εργαζόμενες μητέρες, μαζί με το χαρακτηρισμό των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων ως επαγγελματικής και όχι ως κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και η δυνατότητα με απλή υπουργική απόφαση να βγάζουν κλάδους εργαζομένων από τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ανοίγουν δρόμο για νέες επιθέσεις στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Οι παρεμβάσεις ΔΝΤ και ΟΟΣΑ για την κατάσταση της οικονομίας και οι προτάσεις για περικοπή του 13ου και 14ου μισθού είναι ενδεικτικές για το προς τα πού θα κατευθυνθούν οι λύσεις που προτείνονται.
Μπροστά σε μια τέτοιας έκτασης επίθεση θα περιμέναμε να εκφραστεί ο θυμός και η αγανάκτηση με αγωνιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις και γενικό ξεσηκωμό των δημοσίων υπαλλήλων. Όμως οι ομοσπονδίες καθώς και η ΑΔΕΔΥ κινούνται με ρυθμούς ρουτίνας. Η ΑΔΕΔΥ προγραμματίζει μια 24ωρη για τα τέλη Οκτώβρη αρχές Νοέμβρη και στη συνέχεια θα δούμε…
Στην πραγματικότητα η ΠΑΣΚΕ λειτουργεί με βάση την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αυτή του «ώριμου φρούτου», που απλώς περιμένει την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή. Δεν θέλει να ανατραπεί η κυβέρνηση μέσα από εργατικούς αγώνες, που θα αναγκάσουν τη σημερινή αντιπολίτευση να δώσει υποσχέσεις και να δημιουργηθούν προσδοκίες. Οι παρατάξεις της Αριστεράς ακολουθούν με τη λογική ότι «η κατάσταση είναι δύσκολη και ο κόσμος δεν τραβάει».
Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους είναι ο οδηγός για την επίθεση σε όλο το εργατικό κίνημα. Μπορούμε και πρέπει να σταματήσουμε την επίθεσή τους, να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική. Σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε σωματείο, σε κάθε ομοσπονδία να διεκδικήσουμε γενικές συνελεύσεις και αποφάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις.