Η ιδιωτικοποίηση στην παιδεία δεν θα περάσει
Η ανακοίνωση του νόμου-πλαίσιου για τα ΑΕΙ από τους Καραμανλή- Γιαννάκου, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το κίνημα στους χώρους της εκπαίδευσης. Μια πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί, όπως έγινε με την απόπειρα αναθεώρησης του άρθρου 16. Και με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
Όμως η απάντηση στο νόμο- έκτρωμα δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών και της νεολαίας. Αφορά το σύνολο των εργαζομένων, γιατί η απόπειρα μετατροπής των δημοσίων πανεπιστημίων σε Ανώνυμες Εταιρείες, θέτει σε αμφισβήτηση το δικαίωμα των λαϊκών στρωμάτων σε δημόσια, δωρεάν και αξιοπρεπή τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μας αφορά όλους επειδή η μάχη αυτή είναι δεμένη με τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, για προσλήψεις στα νοσοκομεία, για αυξήσεις στους μισθούς, για ανθρώπινες συντάξεις. Όλοι αυτοί οι αγώνες έχουν τον ίδιο αντίπαλο: την κυβέρνηση και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η νίκη σε ένα μέτωπο λειτουργεί πολλαπλασιαστικά σε όλα.
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ Ν.Π.
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ
Η κυβέρνηση δημαγωγεί ότι μέσα από το νέο νόμο-πλαίσιο προωθεί την
«οικονομική και διοικητική αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ». Στην πραγματικότητα,
μέσα από τα υποχρεωτικά «4ετή ακαδημαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα και
τις συμφωνίες με την κυβέρνηση», με την καθιέρωση της «οικονομικής
ευελιξίας στη χρηματοδότηση», τη διαρκή «αξιολόγηση» (αλήθεια, με ποια
κριτήρια;) καθώς και τη θεσμοθέτηση της θέσης του «Γραμματέα του ΑΕΙ»
(δηλαδή ενός μάνατζερ), θα υπάρξουν αναπόφευκτα δυο οδυνηρές συνέπειες:
Ο λοένα και περισσότερο, τα πανεπιστήμια θα εξαρτηθούν από τις επιλογές
και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Κι επειδή ως γνωστόν καμία
επιχείρηση δε στηρίζει και δε χρηματοδοτεί την έρευνα και τα
προγράμματα που δεν τη βολεύουν, το αποτέλεσμα θα είναι να εξαφανιστεί
κάθε ίχνος ανεξαρτησίας της επιστημονικής γνώσης. Σε χώρες που έχουν
εφαρμοστεί αντίστοιχες πολιτικές, μπορεί να δει κανείς εκπληκτικά(!)
αποτελέσματα. Δυο παραδείγματα αρκούν: η πετρελαϊκή εταιρεία-κολοσσός
ΕΧΧΟΝ ανακοίνωσε πρόσφατα μια θηριώδη χρηματοδότηση των ερευνητών που
θα αποδειχτούν «πρόθυμοι» να αποδείξουν ότι η οικονομία του πετρελαίου
προστατεύει το περιβάλλον και ειδικότερα το κλίμα, ενώ η Φίλιπ Μόρις
χρηματοδοτεί από καιρό τα προγράμματα που «αποδεικνύουν» ότι η διαρκής
αύξηση των ποσοστών νικοτίνης στα τσιγάρα της είναι… ευεργετική για την
υγεία των καπνιστών!
Μόνο οι σχολές και τα τμήματα που μπορούν να συντελέσουν στην αύξηση
της κερδοφορίας των επιχειρήσεων θα επιβιώνουν. Οι υπόλοιπες σχολές με
αντικείμενο σπουδών που δεν ενδιαφέρει τις επιχειρήσεις (πχ φιλοσοφική)
θα χρηματοδοτούνται με ακόμα πιο μειωμένα κονδύλια, με αποτέλεσμα να
φθίνουν και να υποβαθμίζονται.
Ο νόμος-πλαίσιο δε λέει κουβέντα για την (υποτίθεται) υποχρεωτική
δωρεάν σίτιση και στέγαση των φοιτητών, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι θα
συνεχιστεί το σημερινό άθλιο καθεστώς. Ως «αντίδοτο» θεσμοθετεί τις
«ανταποδοτικές υπηρεσίες φοιτητών προς τα ΑΕΙ» (ενισχύοντας την τάση
ελαστικής και κακοπληρωμένης εργασίας στα Πανεπιστήμια). Εξαγγέλλει
επίσης τα θατσερικής έμπνευσης «δάνεια» από τις τράπεζες για να
πληρωθεί το κόστος των (υποτίθεται δωρεάν…) σπουδών! Περιορίζει ακόμα
περισσότερο τις δαπάνες για βιβλία, αφού ορίζει ως υποχρεωτικό –και
δωρεάν- το ένα μόνο σύγγραμμα ανά μάθημα.
Όμως ο νόμος-πλαίσιο δεν ασχολείται μόνο με τα οικονομικά και
διοικητικά ζητήματα των ΑΕΙ. Οι παρεμβάσεις στο επίπεδο των
δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων είναι αποκαλυπτικές για την
κατεύθυνση της πολιτικής της ΝΔ.
Η υποκρισία στο ζήτημα των «αιωνίων φοιτητών» ξεπερνά κάθε όριο.
Σήμερα, ελάχιστοι (κυρίως σκληρά εργαζόμενοι) φοιτητές ή φοιτήτριες
φτάνουν στο διαβόητο «2ν» (διπλάσιο του ελάχιστου χρόνου σπουδών της
σχολής). Η Γιαννάκου λοιπόν λέει, σε αυτούς, ότι αν δεν τα καταφέρουν,
απλά χάνουν κάθε δικαίωμα να συνεχίσουν. Είναι μια κυνική επίδειξη
κοινωνικής και ιδεολογικής σκληρότητας.
Σ το ζήτημα του ακαδημαϊκού ασύλου τα πράγματα είναι χειρότερα. Στην
πραγματικότητα η Δεξιά ποτέ δε συμφιλιώθηκε με το άσυλο, αυτή τη μεγάλη
κατάκτηση του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και των μεγάλων
αγώνων της μεταπολίτευσης. Οι προτάσεις της Γιαννάκου έρχονται
ουσιαστικά να καταργήσουν το άσυλο. Η τήρησή του επαφίεται στο τριμελές
πρυτανικό συμβούλιο που μπορεί –με απλή πλειοψηφία- να αποφασίζει και
να καλεί τις δυνάμεις καταστολής να εισβάλουν στους πανεπιστημιακούς
χώρους. Επιπλέον, ο ΝΠ βάζει ένα ακόμα περιορισμό: το άσυλο λέει,
καλύπτει μόνο τους χώρους διδασκαλίας και έρευνας. Μένουν έτσι εκτός
ασύλου όλοι οι άλλοι χώροι των ΑΕΙ (όπως τα ιστορικά Προπύλαια ή τα
προαύλια των σχολών). Το ποιοι θα θεωρούνται «χώροι διδασκαλίας και
έρευνας» θα αποφασίζεται και πάλι από τα πρυτανικά συμβούλια. Μ’αυτό
τον τρόπο η κυβέρνηση θέτει άμεσα εκτός νόμου το σύνολο του φοιτητικού
κινήματος αλλά και των μαζικών πολιτικών διεργασιών στα πανεπιστήμια.
Όταν μια Γενική Συνέλευση, μια πολιτική εκδήλωση ή πολύ περισσότερο μία
κατάληψη (που είναι αποφασιστικό όπλο αγώνα για τους φοιτητές) θα
θεωρείται ότι παρακωλύει τη διδασκαλία ή την έρευνα, το ζήτημα θα
καλείται να το «λύσει» η αστυνομία!
ΑΛΛΑΓΕΣ ΝΑΙ! ΑΛΛΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Ε ίναι γεγονός ότι ένα συντριπτικά πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας
εκφράζει την επιθυμία για αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης (και όχι
μόνο). Αυτό που συμβαίνει όμως είναι ότι ο Καραμανλής, η Γιαννάκου και
όλο το κυβερνητικό επιτελείο (όπως και μεγάλο τμήμα από την ηγεσία του
ΠΑ.ΣΟ.Κ.) μεταφράζουν αυτή την πραγματική ανάγκη κατά πώς βολεύει τους
βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους σχολάρχες, τα κοράκια της αγοράς. Οι
αλλαγές που προβάλουν και έχουν ανάγκη η νεολαία και οι εργαζόμενοι,
βρίσκονται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση:
• Ουσιαστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση. Η Ν.Δ. (που
βρέθηκε στην κυβέρνηση υποσχόμενη το 5% του Α.Ε.Π. για την παιδεία)
μειώνει διαρκώς τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης έχοντας κατρακυλήσει
στο 3,2% του Α.Ε.Π. (από τα χαμηλότερα στην Ε.Ε.).
• Κατάργηση της «βάσης του 10» και όλων των άλλων φραγμών στη μόρφωση.
Θεσμοθέτηση της ελεύθερης πρόσβασης όλων σε όλες τις βαθμίδες της
εκπαίδευσης. Τα κονδύλια που καρπώνονται οι διάφοροι σχολάρχες των
κολεγίων, Ι.Ε.Κ., Κ.Ε.Κ. κ.λπ. για να εκπαιδεύσουν, να επιμορφώσουν ή
να καταρτίσουν όσους «περισσεύουν από τη διαδικασία εισαγωγής στα
Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι., θα αρκούσαν για να δώσουν μια ουσιαστική ανάσα στο
δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης.
• Διασφάλιση της δωρεάν στέγασης και σίτισης για όλους τους
φοιτητές-τριες, ώστε να τσακιστεί αυτή η «κρυφή» ιδιωτικοποίηση της
εκπαίδευσης και να καταργηθεί η τόσο ουσιαστική πηγή ταξικών διακρίσεων
στο δικαίωμα στη μόρφωση.
• Απαλλαγή της έρευνας και των προγραμμάτων σπουδών από κάθε κριτήριο
«ανταποδοτικότητας» που υπαγορεύουν σήμερα οι καπιταλιστές και οι
επιχειρήσεις τους.
• Υπεράσπιση του ασύλου και όλων των δημοκρατικών κατακτήσεων, με
αναβάθμιση του ρόλου του φοιτητικού κινήματος και των σωματείων
εργαζομένων σε όλα τα «ρυθμιστικά» όργανα και όλες τις διαδικασίες
λήψεις αποφάσεων.
• Μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών (καθώς και διοικητικού και
βοηθητικού προσωπικού) για την κάλυψη όλων των κενών θέσεων αλλά και
των πραγματικών αναγκών. Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς τους,
κατάργηση του αίσχους των ωρομίσθιων-αναπληρωτών-συμβασιούχων σε όλες
τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Η εργασία στην εκπαίδευση οφείλει να
αποκτήσει επειγόντως την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία που της αξίζει.
Έ να τέτοιο πρόγραμμα –που προκύπτει από τους καθημερινούς αγώνες και
τις ανάγκες χιλιάδων εργαζομένων και νεολαίων– έρχεται σε πλήρη
αντίθεση με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των
«σοφών επιτροπών» που τους εκφράζουν.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα λογοδοτεί στις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας της
κοινωνίας. Και γι’ αυτό μπορεί να επιβληθεί, ενάντια στα σχέδια των
Καραμανλή-Γιαννάκου που προωθούν μία σκληρή ταξική αντιμεταρρύθμιση
στην εκπαίδευση.
Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΕΙ ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ
Ο ι Καραμανλής-Γιαννάκου δηλώνουν ότι η ώρα των διαλόγων πέρασε, ότι
τώρα «παίρνουν την πολιτική ευθύνη» και θα περάσουν το νόμο με την
πλειοψηφία τους στη Βουλή.
Η απάντηση που τους χρειάζεται είναι η κλιμάκωση των καταλήψεων στις
σχολές, και της απεργίας των εκπαιδευτικών. Και όχι μόνο. Το μέλλον της
δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφορά το σύνολο των λαϊκών
τάξεων και κυρίως των εργαζομένων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ θα πρέπει να
υποχρεωθούν (και αυτό αποτελεί καθήκον των αγωνιστών της βάσης των
σωματείων) να προχωρήσουν σε απεργιακές αποφάσεις με αίτημα την
ανατροπή του Ν.Π. Ένα τέτοιο μέτωπο νεολαίας-εκπαιδευτικών-εργαζομένων,
μπορεί να οδηγήσει τους Καραμανλή-Γιαννάκου στην ήττα, να ανατρέψει τη
νεοφιλελεύθερη επίθεση στην εκπαίδευση.
Σ τις καταλήψεις, στις απεργίες, στα συλλαλητήρια των επόμενων
εβδομάδων θα κριθεί το μέλλον της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, όχι μόνο
στην εκπαίδευση, αλλά και γενικότερα.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
• Ενάντια στο νόμο-πλαίσιο,
για δημόσια δωρεάν παιδεία
• Για την ανατροπή
του προγράμματος Καραμανλή
• Ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό