Παραλυμένος από την κρίση παραμένει ο Καραμανλής
Με τον πολυαναμενόμενο ανασχηματισμό ο Καραμανλής, λέει, θα επιχειρούσε να ανακόψει την κατρακύλα της ΝΔ.
Τ ην ώρα που η Ε.Α. βάδιζε προς το τυπογραφείο, ανακοινώθηκε τελικά ο ανασχηματισμός. Πολύς καυγάς για το τίποτα.
Το σημείο που αξίζει σχολιασμό είναι η απομάκρυνση του Αλογοσκούφη. Πληρώνει τα σπασμένα της οργής του κόσμου ενάντια στην οικονομική πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς «πρωτοκλασάτος» δεν δέχθηκε τελικά να πάει στο ΥΠΕΘΟ. Όμως, επίσης, η ανάδειξη του Γ.Παπαθανασίου –του «ανθρώπου της αγοράς»- στη θέση του «Τσάρου» της Οικονομίας, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μετακίνηση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Την ίδια άποψη υποστηρίζει η αναβάθμιση του Κ. Χατζηδάκη στο υπ. Ανάπτυξης και η «μεταφορά» του Ευρ. Στυλιανίδη στο υπ. Μεταφορών, για να συνεχίσει την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΟΑ και του ΟΣΕ. Ενδεικτική, όμως, και των φόβων της ΝΔ απέναντι στο κίνημα είναι η αλλαγή στο υπ. Παιδείας, όπου ο Άρης Σπηλιωτόπουλος έρχεται για να αξιοποιήσει «επικοινωνιακές» δυνατότητες σε ασκήσεις «διαλόγου», με στόχο να αποφύγει κατά το δυνατόν τις συγκρούσεις. Ανάλογο είναι και το μήνυμα της παραμονής της (προφανώς ακατάλληλης) Φάνης Πετραλιά στο υπ. Απασχόλησης.
Ο ανασχηματισμός αυτός είναι απόδειξη παράλυσης. Η επάνοδος του Σαμαρά
στην κυβέρνηση είναι «λίγη» για να δώσει προωθητική δυναμική. Ο
ανασχηματισμός δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα της ΝΔ, ενώ θα προσθέσει
αρκετή γκρίνια (βλ. π.χ. περίπτωση Μ. Λιάπη) στις γραμμές της Δεξιάς.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι σκληρή δοκιμασία για την κυβέρνηση. Το 2009
προβλέπεται να συρρικνωθεί στο 1% ο ρυθμός «ανάπτυξης», ενώ για την
εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους πέρα από την αύξηση της φορολογίας στις
λαϊκές τάξεις, όλοι οι «εμπειρογνώμονες» προτείνουν δρακόντειες
περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Η πρόβλεψη Μητσοτάκη για αναγκαστική
προσφυγή στο ΔΝΤ προετοιμάζει το έδαφος για μέτρα τύπου Αργεντινής:
συζητάνε για μείωση μισθών, για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, για
κατάργηση του εφάπαξ και νέα αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού… Με
τέτοιες οικονομικές προοπτικές δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ανάκαμψης
της Ν.Δ.
Πολύ περισσότερο που στις συνθήκες κρίσης οι πολιτικοί δεν έχουν
μεγάλα περιθώρια «αυτονομίας», δεν έχουν περιθώρια ούτε για τάχα
φιλολαϊκή δημαγωγία για να σώσουν τα κόμματα και τις θέσεις τους. Οι
βιομήχανοι και οι τραπεζίτες απαιτούν να γίνει η βρώμικη δουλειά και
μάλιστα χωρίς περιστροφές και καθυστερήσεις.
Σε αυτήν την πραγματικότητα προσαρμόζεται με εντυπωσιακό τρόπο το
ΠΑΣΟΚ. Το περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου διαμηνύει ότι οι συνθήκες της
κρίσης «απαγορεύουν» στο ΠΑΣΟΚ να δώσει ένα συνολικό πρόγραμμα, να
περιγράψει τι θα αλλάξει, αν έρθει στην εξουσία. Γι’ αυτό θα
περιορίζονται σε «στοχευμένες» παρεμβάσεις (π.χ. για τον τουρισμό, τις
πολύ μικρές επιχειρήσεις κ.λπ.) και όχι σε συνολική αντιπρόταση στο
πρόγραμμα της Ν.Δ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέθηκε θέμα αντικατάστασης
της Λ. Κατσέλη από την ευθύνη του τομέα της οικονομίας, γιατί οι
(χλωμές και μετριοπαθείς) θέσεις της κρίθηκαν αρκετά «ξύλινες» για τους
σοσιαλφιλελεύθερους. Ακόμα πιο χαρακτηριστικός ήταν ο «χαμηλός τόνος»
που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ για να απαντήσει στα δικά του στελέχη που
πρότειναν προσφυγή στο ΔΝΤ (Αλ. Παπαδόπουλος) ή «οικουμενικά» σχήματα
ελέγχου της οικονομίας (Πάγκαλος, Βερελής).
Παρά τον ανασχηματισμό του Καραμανλή, το 2009 θα είναι μια περίοδος
όπου η οικονομική κρίση θα συνδυάζεται με αστάθεια, με πολιτική κρίση.
Σε αυτές τις συνθήκες οι πιέσεις για σχήματα «μεγάλου συνασπισμού», για
συμμαχικές κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ θα εντείνονται.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν από
ανάλογες εξελίξεις. Και στην οικονομία και στην πολιτική οι λύσεις θα
έρθουν μέσα από τους αγώνες μας, μέσα από την ενίσχυση της δράσης από
τα κάτω.