Η επίσκεψη και οι συμφωνίες του Νετανιάχου στην Αθήνα
Του Πέτρου Τσάγκαρη
Στα μέσα Αυγούστου η ραγδαία δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε με τον πιο κυνικό τρόπο και στην εξωτερική πολιτική: Ο Γ. Παπανδρέου υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων έναν διαβόητο σφαγέα των Παλαιστινίων και κατηγορηματικό εχθρό της ειρήνης, τον δεξιό πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Λίγους μόλις μήνες μετά το δολοφονικό ρεσάλτο του σιωνιστικού κράτους ενάντια στο «Στόλο της Ελευθερίας» και εν μέσω της φιλολογίας για επίθεση ενάντια στο Ιράν, η ελληνική κυβέρνηση άπλωσε το χέρι στο Ισραήλ, δεχόμενη για πρώτη φορά στο έδαφός της Ισραηλινό πρωθυπουργό και προτείνοντας πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία. Είναι σαφές ότι στρατηγικός στόχος της ελληνικής άρχουσας τάξης και της κυβέρνησής της είναι να αποτελέσει το νέο «καλό παιδί» του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή μετά τη ρήξη Τουρκίας και ΗΠΑ. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει συμμαχία με ένα καθεστώς που παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, καθώς και πάνω από 120 αποφάσεις του ΟΗΕ. Επίσης, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει υποστήριξη σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Π ριν από την επίσκεψη Νετανιάχου, είχε προηγηθεί η επίσκεψη του ίδιου του Παπανδρέου στο Ισραήλ, λίγες μόνον εβδομάδες μετά τη σφαγή στο «Μαβί Μαρμαρά», στα τέλη Ιουλίου. Ήταν κι αυτή η πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ και έγινε την πιο «κατάλληλη» στιγμή, δηλ. τη στιγμή που το Τελ Αβίβ είχε βρεθεί απομονωμένο ακόμη κι από πολλούς παραδοσιακούς συμμάχους του.
Λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη Παπανδρέου στο Ισραήλ είχε προηγηθεί συνάντηση Ομπάμα-Νετανιάχου στο Λευκό Οίκο, όπου επαναβεβαιώθηκε η σημασία του Ισραήλ ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Ο Αμερικανός πρόεδρος μίλησε μάλιστα για «αδιάρρηκτο δεσμό με το Ισραήλ», τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν θα ζητήσουν ποτέ από το Ισραήλ να κάνει κινήσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά του, ενώ ταυτόχρονα επισήμανε ότι θα συνεχιστούν οι πιέσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Αυτές οι δηλώσεις σήμαναν το τέλος της περιόδου κρίσης μεταξύ των δύο χωρών και αποτέλεσαν το «πράσινο φως» για τον Παπανδρέου, να προχωρήσει σε στενές σχέσεις με το Ισραήλ, όπως δηλ. επιτάσσει η στενή σχέση που έχει εγκαθιδρύσει αυτοβούλως η Ελλάδα με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Η επίσκεψη
Κατά την επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου οι δύο ηγέτες δεσμεύτηκαν για «σύσφιγξη των διμερών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα, περιλαμβανομένων των τομέων της άμυνας και της οικονομίας». Ο Παπανδρέου ανακοίνωσε μάλιστα τη σύσταση μικτής επιτροπής που θα ασχοληθεί με όλα τα πιθανά θέματα συνεργασίας σε τομείς όπως του τουρισμού, της ενέργειας, των επενδυτικών συμπράξεων, των επικοινωνιών, της πληροφορικής, των τεχνικών ύδατος, των τεχνολογιών καινοτομίας, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των νέων γεωργικών τεχνολογιών καθώς και στον τομέα της… ασφάλειας. Μάλιστα συμφωνήθηκε να οργανωθούν αμοιβαίες επισκέψεις αξιωματούχων και επιχειρηματιών.
Σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ο Νετανιάχου επαίνεσε τον Γιώργο Παπανδρέου δηλώνοντας ότι «είναι ένας πολύτιμος διεθνής παίκτης» που μπορεί να παίξει θετικό ρόλο σε θέματα, όπως η ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Σε ερώτηση για το αν έγινε συζήτηση για στρατιωτική συνεργασία, ο κ. Νετανιάχου απάντησε με νόημα: «Υπάρχει μια φυσική συμπληρωματικότητα μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ. Αυτό ισχύει και σε ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας».
Ενθουσιασμένα παπαγαλάκια σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ υποστήριξαν με θέρμη την ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση, επισημαίνοντας ότι οι καλές σχέσεις με τους Άραβες δεν είναι το παν. Το βασικό κριτήριο, λένε, είναι το εθνικό συμφέρον. Εκτός από την Αριστερά, που οργάνωσε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την επίσκεψη Νετανιάχου, οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι ενθουσιάστηκαν επίσης. Το αντισημιτικό ΛΑΟΣ, π.χ., ξέχασε καιροσκοπικά την αντιεβραϊκή του ρητορική και εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία θεωρεί τα δίκαια των Παλαιστινίων «στείρες αγκυλώσεις». Η ανακοίνωση έλεγε τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι λεπτές ισορροπίες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, δεν μπορούν να εκβιάζονται και να υπαγορεύονται από ακραία στοιχεία με στείρες αγκυλώσεις. Ο διαχρονικός προσανατολισμός της Ελλάδος με τον Αραβικό κόσμο δεν απαγορεύει την ανάπτυξη διμερών σχέσεων με το Ισραήλ, ιδίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή. Η κυβέρνηση πρέπει να αφουγκραστεί τις νέες διόδους που της προσφέρονται και να διορθωθούν παραλήψεις του παρελθόντος».
Μιλιταρισμός
Εξάλλου, πολλοί αναλυτές και δημοσιολόγοι άρχισαν να οραματίζονται τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενός είδους Ισραήλ στην περιοχή. Πράγματι η Ελλάδα είναι ήδη ένα μικρό Ισραήλ, καθώς καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν σπαταλά τόσα χρήματα σε πολεμικούς εξοπλισμούς. Τα στοιχεία του ΝΑΤΟ αναφέρουν πως η Ελλάδα διαθέτει -σε αναλογία με τον πληθυσμό της- τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις της Ευρώπης (133.000 στρατιώτες), ενώ την τελευταία δεκαετία δαπάνησε για όπλα περίπου 50 δισ. ευρώ. Το Ινστιτούτο SIPRI της Στοκχόλμης αναφέρει πως η Ελλάδα κατέχει παγκοσμίως την 5η θέση στην αγορά οπλικών συστημάτων.
Πολλοί θεωρούν ότι το να εξοπλιστείς σαν αστακός, όπως το Ισραήλ, σημαίνει κάτι κακό μόνο για τους γειτονικούς λαούς. Η περίπτωση του Ισραήλ, αντίθετα, αποδεικνύει ότι θίγονται άμεσα και οι ντόπιοι εργαζόμενοι: Στην πενταετία 2001-2005, στο Ισραήλ, οι επιδοτήσεις για παιδιά περικόπηκαν κατά 45%, τα επιδόματα ανεργίας κατά 47% και τα επιδόματα διατήρησης εισοδήματος κατά 25%. Το άμεσο αποτέλεσμα των περικοπών ήταν να αυξηθεί η φτώχεια από 17% περίπου το 2000 στο 20% σήμερα.
Το 28% των Ισραηλινών πολιτών (1.600.000 άτομα) ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Το 22% των οικογενειών θεωρούνται μερικώς «ανασφαλείς» και το 8% υποφέρει από σοβαρή έλλειψη ασφάλειας ως προς τη διατροφή τους. Η κατάσταση αυτή δεν αφορά μόνο τους Άραβες του Ισραήλ. Η κατάρρευση της οικονομίας αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τις ζωές των φτωχότερων οικογενειών του Ισραήλ, και πολλά παιδιά από τη μεσαία τάξη προσχωρούν στις κατώτερες. Η ανεργία στο Ισραήλ είναι περίπου 20%, και η δύσκολη οικονομική κατάσταση έχει αρνητικό αντίκτυπο σε τεράστιο αριθμό Ισραηλινών (στοιχεία από το tvxs.gr).
Ιράν
Αυτό το λαμπρό μέλλον ετοιμάζει και για τον ελληνικό λαό η «συμπόρευση» και η «συμπληρωματικότητα» με το Ισραήλ και τον Νετανιάχου. Βεβαίως πάντα υπάρχουν και οι κερδισμένοι σε αυτές τις συμφωνίες. Το καρότο που μας δίνουν είναι η έλευση των Ισραηλινών τουριστών, που θα «σώσουν» την οικονομία μας. Οι πραγματικά κερδισμένοι όμως θα είναι οι έμποροι των όπλων εξαιτίας των ελληνικών στρατιωτικών παραγγελιών προς την τεράστια πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ (οι ισραηλινές εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού αποτελούν το 10% του παγκόσμιου συνόλου). Σήμερα, π.χ., βρίσκεται στο τελευταίο διαδικαστικό στάδιο η παραγγελία κιτ αναβάθμισης βομβών (Spice 1000/2000) με συστήματα λέιζερ που αυξάνουν την ευστοχία και το βεληνεκές. Και βεβαίως θα υπάρξουν ωφελημένοι Έλληνες καπιταλιστές στους κλάδους που αναφέραμε παραπάνω. Πιθανόν επίσης Ελλάδα και Κύπρος να συνεργαστούν με το Ισραήλ στην εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων που βρίσκονται στην Α. Μεσόγειο και που πολλά από αυτά ανήκουν στο Λίβανο ή στη Λωρίδα της Γάζας. Αλλά η μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού δεν θα ωφεληθεί σε τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα θα εκτεθεί στους κινδύνους της συμπόρευσης με τον ιμπεριαλισμό τόσο στη Μ. Ανατολή όσο και στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, πιθανόν αύριο και στο Ιράν.
Ουσιαστικά, μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να συμβάλει στην προετοιμασία ενός χτυπήματος κατά του Ιράν. Σύμφωνα με άρθρο του Λ. Δημάκα στα «Νέα» της 17/8, η άσκηση «“Ένδοξος Σπαρτιάτης” έγινε θέμα παγκοσμίων διαστάσεων όταν η ισραηλινή “έφοδος” 100 και πλέον μαχητικών F-15 και F-16 στον ελληνικό εναέριο χώρο στα μέσα του 2008, αποκαλύφθηκε από τους “Νew Υork Τimes” ως πρόβα βομβαρδισμού των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Τα ισραηλινά αεροσκάφη –συνοδευόμενα από ελικόπτερα διάσωσης πιλότων και ιπτάμενα τάνκερ ανεφοδιασμού– πέταξαν για περίπου 1.500 χιλιόμετρα, μέχρι το Πεδίο Βολής Κρανέας στη Θεσσαλία, που είναι περίπου η ίδια απόσταση ανάμεσα στο Ισραήλ και τον ιρανικό σταθμό εμπλουτισμού ουρανίου στη Νατάνζ. Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε επικρίνει την κυβέρνηση της Ν.Δ. με ερώτηση βουλευτών του για την έγκριση που είχαν δώσει στη διεξαγωγή της άσκησης χωρίς να λάβουν, όπως επεσήμαναν, υπόψη το διεθνές περιβάλλον». Ωστόσο, ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ κινήθηκε στην ίδια γραμμή με τη ΝΔ: στη διάρκεια της επίσκεψης του Νετανιάχου αποφασίστηκε η συνέχεια της διακοπείσας (μετά την επίθεση στο «Στόλο της Ελευθερίας») άσκησης «Μίνωας», αλλά και η προέκτασή της, που περιλαμβάνει σενάρια έρευνας και διάσωσης πιλότων σε περιοχές της Πελοποννήσου και το Ιόνιο Πέλαγος. Αμέσως μετά τον «Μίνωα», το Ισραήλ αναζήτησε ξανά χώρο στο FΙR Αθηνών τον Ιούλιο για νέα άσκηση -αυτή τη φορά επρόκειτο για άσκηση ανεφοδιασμού ελικοπτέρων CΗ-53 Sea Stallion και έλαβε χώρα από τα ανατολικά της Κρήτης μέχρι το Βόρειο Αιγαίο.