Μηδενική ανοχή στον Καραμανλή
Tο χρονοδιάγραμμα παράδοσης της εξουσίας έχει γίνει το κεντρικό ερώτημα που αντιμετωπίζει η ΝΔ και ο Καραμανλής προσωπικά. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οργιάζει η συζήτηση γύρω από το πόσο πρόωρες θα είναι οι εκλογές. Τον Οκτώβριο (4 ή 11 του ερχόμενου μήνα) ή τον Μάρτιο;
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΝΔ ήδη ως δεύτερο κόμμα με διαφορά 6-6,5 μονάδες από το ΠΑΣΟΚ, ενώ το μούδιασμα των ψηφοφόρων της αποδεικνύεται από την πρωτοφανή για κόμμα εξουσίας αποσυσπείρωση. Με αυτά τα δεδομένα το δίλημμα για τον Καραμανλή είναι εκλογές ήττας τώρα ή εκλογές συντριβής το Μάρτιο;
Σε αυτή τη βάση δεν είναι τυχαίο ότι ο βαθύς καθεστωτικός πυρήνας
της ΝΔ υποστηρίζει εκλογές τώρα. Ο Σουφλιάς και η Ντόρα Μπακογιάννη
αναγνωρίζουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει πλέον τη δύναμη να
κυβερνήσει, να εκπονήσει και κυρίως να επιβάλει το σκληρό προϋπολογισμό
που απαιτούν οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες μέσα στις συνθήκες της
διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Αναγνωρίζοντας την αδυναμία τους δεν
σημαίνει ότι παραιτούνται από την υπεράσπιση των συμφερόντων του
κόμματός τους: η παράδοση της εξουσίας τώρα στο ΠΑΣΟΚ τους αφήνει
ελπίδες να χρεώσουν τα «δύσκολα» στην οικονομία στον Γ. Παπανδρέου και
να επιχειρήσουν να επανέλθουν στην εξουσία, μετά από μια «πράσινη
παρένθεση». Ασφαλώς τα σενάρια αυτά συνδυάζονται και με τις ιδιαίτερες
φιλοδοξίες για αλλαγές στο ηγετικό επιτελείο της Δεξιάς.
Το
πόσο επισφαλείς είναι αυτοί οι σχεδιασμοί αποδεικνύεται από τη θύελλα
που ξεσήκωσαν μέσα στη ΝΔ. Ο Λιάπης μίλησε για αυτοκτονικές τάσεις, ο
Τσιτουρίδης κατήγγειλε «συνομωσία με στόχο τον Καραμανλή προσωπικά», ο
Σαμαράς, ο Αβραμόπουλος κ.ά δήλωσαν ανοιχτά τη διαφωνία τους. Στη βάση
αυτής της «εξέγερσης» δεν βρίσκεται μόνο η τάση των πολιτικάντηδων της
Δεξιάς να παραμείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους για το μέγιστο
δυνατό διάστημα. Γνωρίζουν ότι τα σενάρια των «παρενθέσεων» (όπως
παλιότερα το σχέδιο Λαλιώτη για «γαλάζια παρένθεση») συχνά οδηγούν σε
παρατεταμένη πολιτική κρίση και αποχή από τα γλυκά της εξουσίας.
Γνωρίζουν ακόμα ότι η καταγραφή της πολιτικής ήττας του Καραμανλή θα
ανοίξει ζητήματα ηγεσίας στη ΝΔ και ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί
ότι αυτά θα λυθούν ομαλά. Το φάντασμα της μετα-μητσοτακικής κρίσης του
1993 στη ΝΔ επιστρέφει στη Ρηγίλλης και αυτή τη φορά δεν λείπουν οι
προειδοποιήσεις για το ενδεχόμενο διάσπασης του κόμματος-κορμού της
Δεξιάς.
Ασφαλώς ο Καραμανλής δεν έχει αποδεχθεί ακόμα ως
«μοιραία» αυτή την πορεία, ούτε έχει δεσμευτεί ότι, αν χάσει τις
εκλογές, θα παραιτηθεί από την κομματική ηγεσία. Διατηρώντας ακόμα την
πολιτική εξουσία, διατηρεί κάποια περιθώρια πρωτοβουλιών, όμως αυτά
στενεύουν απελπιστικά τόσο για τον ίδιο όσο και για το κόμμα του.
Η
εξέλιξη αυτή ωρίμασε μέσα από το θυμό του κόσμου για τα πεπραγμένα της
ΝΔ όλα τα προηγούμενα χρόνια: για τα σκάνδαλα, για τις φωτιές και
κυρίως για την ασύστολα αντεργατική και αντικοινωνική πολιτική. Ακριβώς
γι’ αυτό δεν είναι εύκολα αντιστρέψιμη. Το «κεφάλαιο» της πολιτικής
νίκης της Δεξιάς το 2004 έχει πλέον εξανεμιστεί και η ΝΔ βρίσκεται στη
θέση όπου είχε φτάσει το ΠΑΣΟΚ μετά τη λαίλαπα του σημιτικού
«εκσυγχρονισμού».
Όμως το γεγονός ότι η ΝΔ είναι μια αδύναμη
κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι δεν είναι πλέον επικίνδυνη. Πριν ακόμα
κρυώσουν τα αποκαΐδια της Αττικής, ο Σουφλιάς ανακοίνωσε το άνοιγμα
νέων δρόμων 80 χλμ. μέσα στα καμένα, από τον Υμηττό μέχρι το Μαραθώνα!
Την ώρα που η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι «δεν υπάρχουν λεφτά» για τις
ολοφάνερα αναγκαίες προσλήψεις στα σχολεία και στα νοσοκομεία,
νομιμοποιεί την κλοπή του ΦΠΑ, που πλέον χαρίζεται ολόκληρο ως μπόνους
στον «κόσμο του επιχειρείν»! Ο Παπαθανασίου ταξιδεύει στις Βρυξέλλες
για να διαπραγματευτεί στην ΕΕ τα χρονοδιαγράμματα μείωσης του
ελλείμματος, κουβαλώντας ως υποσχέσεις άγριες δεσμεύσεις όπως η
κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στις δημόσιες υπηρεσίες και ένα νέο
σφαγείο στο ασφαλιστικό.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει.
Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλά. Η ΔΕΘ πρέπει να γίνει η αρχή ενός
κύματος αγώνων που θα ανατρέψουν τον Καραμανλή, αλλά και την πολιτική
του. Αυτό θα είναι το καλύτερο μήνυμα προς τον επόμενο κυβερνητικό
διαχειριστή: η εναλλαγή στην εξουσία θα είναι περιπέτεια, γιατί το
κίνημα είναι εδώ και θα υπερασπίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων και
της νεολαίας.