Της Γεωργίας Χασάπη, τραπεζοϋπαλλήλου
Τη Δευτέρα 29/7, μετά από απόφαση της ΟΤΟΕ, οι τραπεζοϋπάλληλοι προχωρούν σε 24ωρη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση, με αίτημα την υπογραφή κλαδικής σύμβασης για το 2009, αφού οι τραπεζίτες, ακολουθώντας την ίδια περσινή τακτική, αρνούνται να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις. Το 2008 το θέμα της κλαδικής έληξε με προσφυγή της ομοσπονδίας στον ΟΜΕΔ, όπου πάλι οι τραπεζίτες αρνήθηκαν να προσέλθουν και τελικά καταρτίστηκε συλλογική σύμβαση από το διαιτητή, με ισχύ από τον Ιούνιο του ίδιου έτους.
Οι επικλήσεις της ΟΤΟΕ προς τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση να σεβαστούν το σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς πέφτουν στο κενό, αν σκεφτεί κανείς ότι οι τραπεζίτες κατέθεσαν αγωγή και κατά του ΟΜΕΔ για τη συλλογική σύμβαση του 2008 και μόλις πριν 2 μήνες η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της Αγροτικής κατέθεσε αγωγή κατά της ΟΤΟΕ, επειδή προκήρυξε 48ωρη απεργία στην Αγροτική. Αλλά και το διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων για την απεργία είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες του κλάδου.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η προκήρυξη απεργιών με ελάχιστη οργάνωση και η απαξίωση μορφών πάλης όπως οι απεργιακές επιτροπές ή η ενημέρωση των συναδέλφων πρόσωπο με πρόσωπο έχουν οδηγήσει σε κινητοποιήσεις που, παρότι έχουν μεγάλα ποσοστά απεργιακής συμμετοχής, δεν δημιουργούν προοπτική νίκης για τον κλάδο. Οι αριστερές παρατάξεις στην ΟΤΟΕ και στους συλλόγους χρειάζεται να αφήσουν στην άκρη ηττοπάθειες και τακτικές ιδεολογικής καθαρότητας και να καλέσουν τους εργαζόμενους στην οργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων με αρχή την 29 Ιουνίου. Η κλιμάκωση είναι μονόδρομος για να αποτρέψουμε ολοκληρωτικό σάρωμα των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων που κερδήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες.