Είναι η ώρα της αντίστασης, η ώρα της Αριστεράς
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η κυβέρνηση δεν είχε ακόμα δώσει στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Π αρόλα αυτά, οι πληροφορίες (στηριγμένες στις συστηματικές «διαρροές») είναι αποκαλυπτικές:
-Καταργούνται οι «θετικές διακρίσεις» υπέρ των εργαζομένων-μητέρων με ανήλικα παιδιά.
-Αυξάνει ο πραγματικός μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης (με την κατάργηση όλων των κατακτήσεων «πρόωρης» συνταξιοδότησης) κατά 2 έως 5 χρόνια. Πέρα από την τυπική αύξηση των ορίων ηλικίας, θεσμοθετείται το χατζάρι του «αντικινήτρου» (μείωση κατά 8% της σύνταξης για κάθε χρόνο εξόδου πριν το όριο ηλικίας) που μειώνει κάθε «πρόωρη» σύνταξη μέχρι και κατά 40%.
-Πετσοκόβονται τα Βαρέα και Ανθυγεινά.
-Μειώνονται οι επικουρικές συντάξεις και ανοίγει η προοπτική μείωσης του εφάπαξ, με τελική κατεύθυνση την κατάργησή του.
-Μπαίνει το μαχαίρι στους κλάδους υγείας, όπου ισοπεδώνονται οι κατακτήσεις «ευγενών» Ταμείων, χωρίς ασφαλώς να θίγονται τα προνόμια που έχουν κατακτήσει μέσα στο δημόσιο σύστημα Ασφάλισης οι βαρώνοι του ιδιωτικού τομέα υγείας.
Από το σύνολο αυτών των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων η
κυβέρνηση υπολογίζει να «εξοικονομεί» περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ
ετησίως. Όλοι οι «εμπειρογνώμονες» του ασφαλιστικού (ακόμα και αυτοί
που η Ν.Δ. επέλεξε για να κάνουν τις αναλογιστικές μελέτες) δηλώνουν
ότι το όποιο πρόβλημα του ασφαλιστικού δεν είναι οι παροχές αλλά
-αντίθετα- η μη είσπραξη των νόμιμων πόρων των Ταμείων. Και σε αυτό το
κρίσιμο πρόβλημα η κυβέρνηση απαντά με εκκωφαντική σιγή. Δεν ενοχλεί
και δεν πρόκειται να ενοχλήσει τους καπιταλιστές που απογείωσαν την
εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή, δεν πρόκειται να ακουμπήσει τους
φαρμακοβιομηχάνους και τους κλινικάρχες που ληστεύουν τα Ταμεία. Τα
στοιχεία είναι εντυπωσιακά:
Η εισφοροδιαφυγή στο ΙΚΑ, μέσα στην
τετραετία Καραμανλή, εκτοξεύτηκε από το 16% στο 30% επί του συνόλου των
εισπράξεων του Ιδρύματος. Η ετήσια εισφοροδιαφυγή ξεπερνά τα 6,5 δις
ευρώ (!), πάνω από 2,2 δις ευρώ ετησίως κλέβει το ίδιο το κράτος, ενώ
πάνω από 2,5 δις ευρώ είναι το ετήσιο «δώρο» των κλάδων υγείας στους
ιδιώτες. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι αν η κυβέρνηση περιόριζε (έστω και
λίγο) αυτές τις αδικαιολόγητες «απώλειες» πόρων, θα ήταν απόλυτα εφικτό
όχι μόνο να παραμείνουν ως εγγυημένα τα σημερινά επίπεδα ασφαλιστικών
δικαιωμάτων, αλλά να γίνουν άμεσα και ουσιαστικές βελτιώσεις (με άμεση
προτεραιότητα στις ουσιαστικές αυξήσεις των σημερινών συντάξεων
πείνας…).
Ταξική πολιτική
Αυτό που συμβαίνει στα Ταμεία είναι μια τεράστιας κλίμακας και χωρίς
προσχήματα κοινωνική ληστεία. Η Ν.Δ. δεν έχει καμιά πρόθεση να μειώσει
τη λεία όσων λυμαίνονται τα Ταμεία, αλλά αντίθετα να χτυπήσει ακόμα
περισσότερο τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των ασφαλισμένων, με
στόχο να αυξήσει τις «λευκές τρύπες» που διευκολύνουν τον Αλογοσκούφη
στο μαγείρεμα των προϋπολογισμών του, αλλά και να αυξήσει τα κέρδη και
τις «ευκαιρίες» του ιδιωτικού τομέα που εισβάλει κανονικά στο δημόσιο
σύστημα ασφάλισης. Είναι μια πολιτική αντικοινωνική, ανάλγητη και
ξετσίπωτα «ταξική».
Η δύναμη για να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση υπάρχει. Εκδηλώθηκε τις
τελευταίες ημέρες ακόμα και με τις σποραδικές και ασυντόνιστες
κινητοποιήσεις κάποιων κλάδων. Η απεργία στη ΔΕΗ μπορεί κυριολεκτικά να
«κόψει το φως» στους καπιταλιστές και την οικονομία τους. Η απεργία
στην Τράπεζα της Ελλάδας σταμάτησε το Χρηματιστήριο και έσπειρε πανικό
στους «επενδυτές». Αυτή είναι η δύναμη των εργαζομένων: απεργώντας
μπορούμε να παραλύσουμε την οικονομία και το κράτος.
Κλιμάκωση
Τη δύναμη αυτή πρέπει επειγόντως να τη χρησιμοποιήσουμε αποφασιστικά.
Είναι η ώρα για ένα απεργιακό «βέτο»! Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πρέπει
να πιεστούν ασφυκτικά για αποφάσεις κλιμάκωσης και ενοποίησης της
αντίστασης. Να υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν την τακτική της
αναβλητικότητας και της διάσπασης των μετώπων, την τακτική που
αντικειμενικά ισοδυναμεί με «χείρα βοηθείας» στον Καραμανλή και την
κυρίαρχη τάξη που υπαγορεύει τις αντιμεταρρυθμίσεις.
Την πολιτική τους στο ασφαλιστικό, στους μισθούς, στις εργασιακές
σχέσεις, μπορούμε να την ανατρέψουμε. Όμως για να το πετύχουμε
χρειαζόμαστε αποφασιστικούς και συγκεντρωμένους αγώνες ΤΩΡΑ! Σε αυτό το
κρίσιμο ζήτημα θα κριθούν ηγεσίες, κόμματα, οργανώσεις και κυρίως η
Αριστερά.
Η οξύτητα που έχει αποκτήσει το κοινωνικό πρόβλημα είναι η βάση των
ανατροπών που υποβόσκουν στο πολιτικό σύστημα. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τα
κόμματα που άσκησαν την κυβερνητική εξουσία και ταυτίστηκαν με το
νεοφιλελευθερισμό, βλέπουν την επιρροή τους να μειώνεται με απίστευτους
ρυθμούς. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι σε τέτοιες συνθήκες κοινωνικής
κρίσης -και σε συνδυασμό με την κρίση στο μακεδονικό (βλ. Σελ. 4)- δεν
υπάρχει αύξηση της επιρροής του ΛΑΟΣ και της ακροδεξιάς δημαγωγίας. Η
αγανάκτηση του κόσμου στρέφεται προς τα αριστερά. Στις δημοσκοπήσεις,
το άθροισμα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ φτάνει ήδη στο 25%,
δημιουργώντας ένα ιστορικό ρεκόρ από την εποχή της Μεταπολίτευσης.
Είναι επίσης σημαντικό ότι το κυρίαρχο τμήμα αυτής της στροφής προς τα
αριστερά κατευθύνεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος αναζητά μια Αριστερά
ενωτική, κατανοώντας ότι η ενότητα στη δράση είναι προϋπόθεση για την
κλιμάκωση των αγώνων του. Όμως, επίσης, το άλμα επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ
οφείλεται στην υπόσχεση για αριστερή-ριζοσπαστική πολιτική. Ο κόσμος
αναζητά «τομές» με την παράδοση της ηττοπάθειας, του κοινοβουλευτικού
καθωσπρεπισμού, του πολιτικάντικου «ρεαλισμού», που καθόρισαν την
κοινοβουλευτική Αριστερά των τελευταίων δεκαετιών. Η ανάδειξη του Αλέξη
Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ δημιουργεί μαζικά ελπίδες όχι μόνο ως
(αναγκαία και σωστή) ανανέωση, αλλά και ως υπόσχεση για ριζοσπαστική
στροφή στην πολιτική.
Το σύστημα βαδίζει (με την κατάρρευση της προοπτικής «αυτοδύναμων»
κυβερνήσεων) προς μια σημαντική πολιτική κρίση. Αυτός ο παράγοντας θα
δημιουργεί αστάθεια στην υποστήριξη των νεοφιλελεύθερων
αντιμεταρρυθμίσεων. Πρέπει και μπορούμε να τους ανατρέψουμε.
Κλιμακώνοντας άμεσα τους αγώνες μας. Δημιουργώντας τη βάση για μια νέα,
ριζοσπαστική Αριστερά, ικανή να εκφράσει πολιτικά την κοινωνική
αντίσταση. Στις 14, 15 και 16 Μάρτη στην Αθήνα, στο ΣΕΦ, στην πρώτη
Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (βλ.σελ.6-7) αυτά τα ζητήματα θα είναι
στο κέντρο της προσοχής μας.