Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προγραμματικά καθήκοντα. Οφείλει να εκφράσει τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας με αιτήματα, με πολιτική, σημείο προς σημείο σε όλα τα ζητήματα της αντιπαράθεσης. Οφείλει να δώσει τη μάχη στο επίπεδο των ιδεών ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό: να αποδείξει και να πείσει ότι με πολιτικές σαν αυτές που δημιούργησαν την κρίση, δεν αντιμετωπίζεται η κρίση. Σε αυτό το επίπεδο ασφαλώς χρειάζεται δική μας αυτόνομη δουλειά. Χρειάζεται όμως επίσης να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή, να ακούμε περισσότερο τα αιτήματα του κόσμου, τα συνθήματα των υπαρκτών αγώνων, την αγανάκτηση της κοινωνίας από τα κάτω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθήκον να προσπαθήσει να αναδειχθεί ως οργανωτής των αγώνων, ως ο πολιτικός εκφραστής της αντίστασης. Σε τέτοιες ώρες η Αριστερά οφείλει να λειτουργεί ως καμπάνα συναγερμού, να βάζει στην πρώτη γραμμή το κάλεσμα για κλιμάκωση των αγώνων, για συντονισμό τους, για συνένωση δυνάμεων με προοπτική να διεκδικήσουμε και να επιβάλουμε νίκες για τον κόσμο μας.
Σε αυτό το επίπεδο θα κριθεί και σε μεγάλο βαθμό η υπόθεση της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε από καιρό αποσαφηνίσει ότι απευθυνόμαστε στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, προτείνοντας ενότητα στη δράση, ότι διεκδικούμε ριζοσπαστικές δυνάμεις του σοσιαλδημοκρατικού χώρου που έρχονται σε ρήξη με την πολιτική του κόμματος τους, αλλά και δυνάμεις της οικολογικής ευαισθησίας που ξεπερνούν μια α-πολιτική αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων.
Η σχέση μας με τους αγώνες είναι το σημείο-κλειδί που θα κρίνει τη δυνατότητα για τέτοιες διευρύνσεις και ταυτόχρονα το σημείο-κλειδί για μια ακόμα πιο ουσιαστική και μαζική διεύρυνση: τη διεκδίκηση των χιλιάδων και χιλιάδων εργαζομένων, νέων, λαϊκών ανθρώπων, που θα μπουν στο δρόμο της κοινωνικής αντίστασης, ή ακόμα και θα τον υποστηρίξουν σιωπηλά, όταν για διάφορους λόγους δεν θα μπορούν οι ίδιοι να συμμετάσχουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ –λοιπόν– θα πρέπει να αντιμετωπίσει την περίοδο, που έρχεται, σαν μια δύναμη αριστερής αντιπολίτευσης. …Η δράση μας ως αριστερή, πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση –όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίφαση με διακηρυγμένο στόχο μας να αλλάξουμε το τοπίο, να ανατρέψουμε το δικομματισμό, αλλά– ουσιαστικά είναι ο μόνος πραγματικός δρόμος για την προσέγγιση του: η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα μπορεί να θέσει ζητήματα κυβέρνησης ή και εξουσίας με όρους ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορεί να γίνει μόνο με τη διεκδίκηση και το κέρδισμα πλατειών τμημάτων των εργαζομένων και της νεολαίας στη μάχη για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και όχι με τη συνεργασία της Αριστεράς με δυνάμεις ή τμήματα δυνάμεων που στηρίζουν ή ανέχονται τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς στην περίοδο αυτή έχει διεθνιστικά καθήκοντα και πολιτική. …Σε μας πέφτει με μεγαλύτερη έμφαση το καθήκον να απαντήσουμε στον κυβερνητικό ισχυρισμό ότι η λαίλαπα της αμφισβήτησης των πιο στοιχειωδών εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αποτελεί την έκφραση ενός κάποιου «ευρωπαϊσμού».
Όταν από την Κομισιόν ως τη Ντόιτσε Μπανκ εκπέμπονται οδηγίες για σαρωτικές αντιμεταρρυθμίσεις με την απειλή οικονομικού στραγγαλισμού, όταν ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι καθυστερεί να απαντήσει στους Αλμούνια και Τρισέ, τότε η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να υψώσει τη φωνή της. Να καταγγείλει τα Σύμφωνα και τις συνθήκες, να καταγγείλει την υποταγή στις τράπεζες, να βάλει μπροστά την πραγματική αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την κοινή δράση των κινημάτων αντίστασης σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Και ταυτόχρονα τη συνεργασία και την κοινή δράση της Αριστεράς σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Σε ελάχιστες ημέρες θα έχουμε την επέτειο ενός μεγάλου κινηματικού γεγονότος. Της εξέγερσης του περσινού Δεκέμβρη.
Πολλοί μας κατηγόρησαν για τη στάση μας εκείνες τις ημέρες. Για όσα μας κατηγόρησαν είμαστε περήφανοι και δεν κάνουμε βήμα πίσω. Αντισταθήκαμε στη συκοφάντηση ενός πλατύτατου ξεσηκωμού της νεολαίας, δεν επιτρέψαμε την κατασταλτική αντιμετώπιση ενός πρωτόγνωρου κύματος καταλήψεων σχολείων σε όλη τη χώρα, μαζικών διαδηλώσεων αγανάκτησης ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Αυτή η αναγκαία σταθερότητα δεν έχει τίποτα κοινό με μια υπερφίαλη αυταρέσκεια. Έχουμε να συζητήσουμε ζητήματα, έχουμε θέματα σοβαρής αυτοκριτικής. Κυρίως γύρω από το ζήτημα τι συνέχεια μπορέσαμε να δώσουμε στο ξέσπασμα της αγανάκτησης, πόσο αποτελεσματικά μπορέσαμε να στηρίξουμε την ανάγκη ενότητας του νεολαιίστικου κινήματος με τους αγώνες των εργαζομένων, με τον παράγοντα που μπορεί να διασφαλίσει διάρκεια, αποτελεσματικότητα, σταθερότητα στο κίνημα αντίστασης.
Αυτή τη συζήτηση δεν έχουμε να την κάνουμε με τα μάτια στραμμένα στο παρελθόν. ΄Οπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, η πολιτική της κυβέρνησης σπέρνει ανέμους και θα θερίσει θύελλες. Αυτός ο αναγκαίος γενικευμένος ξεσηκωμός, με βάση την ενότητα των εργαζομένων και της νεολαίας, είναι η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό, να αλλάξει το τοπίο, να δρομολογήσει τις πολιτικές εξελίξεις σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση .