Το
φοιτητικό κίνημα τους τελευταίους μήνες έχει φέρει τα πάνω κάτω, μέσα και έξω από
τα πανεπιστήμια. Κατάφερε να ανατρέψει πολλά δεδομένα. Πέρα από τις σημαντικές
νίκες που πέτυχε, οδηγώντας τη διαδικασία της αναθεώρησης σε αδιέξοδο και
στριμώχνοντας την κυβέρνηση, επέδρασε και πάνω στην ίδια την αριστερά. Ίσως η
πιο σημαντική «ανατροπή» στα μάτια των ανένταχτων φοιτητών ήταν όταν είδαν την
αριστερά να συμμετέχει σε κοινά πλαίσια, κοινά μπλοκ, κοινά συντονιστικά. Όταν
δυνάμεις που έβαζαν σαν κριτήριο την αντιπαράθεση μεταξύ τους και όχι την
αποτελεσματικότητα, όπως τα ΕΑΑΚ και η ΠΚΣ αναγκάστηκαν να «συνεργαστούν». Αυτή
η ενότητα συσπείρωσε πολλούς φοιτητές κάνοντας αποτελεσματική τη δράση ενάντια
στη δεξιά κυβέρνηση και απομονώνοντας τη ΔΑΠ στις σχολές. Η αυθόρμητη κίνηση
του κόσμου και το κίνημα πίεσαν τις ηγεσίες αυτών των δυνάμεων να αλλάξουν
στάση.
Μαζί με τη
διάρκεια, τις ριζοσπαστικές μορφές αγώνα, το συντονισμό με καθηγητές και εργαζόμενους
η «Ενότητα» είναι ένα από τα σημαντικά
συστατικά επιτυχίας αυτού του κινήματος. Αποδείχτηκε ότι η κοινή δράση της
αριστεράς δεν είναι απίθανο σενάριο, αλλά ότι μπορεί να γίνει πράξη και κυρίως
να έχει αποτελέσματα. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρξει μια πολιτική μέσα στα
πανεπιστήμια που να διαφυλάξει αυτό το κεκτημένο μετατρέποντας το σε πολιτική
πρακτική, επιδιώκοντας την κοινή δράση με κριτήριο την αποτελεσματικότητα και
όχι την «καθαρότητα» εκφράζοντας όλο αυτό τον ανένταχτο κόσμο που δεν καλύπτεται
από τις υπάρχουσες δυνάμεις της αριστεράς.
Άλλωστε δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Η εμπειρία
από τη κοινή μας δράση στο κίνημα όχι μόνο γύρω από ζητήματα εκπαίδευσης αλλά και ενάντια στο
νεοφιλελευθερισμό συνολικά, είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για να συνεχίσουμε.
Η
«Αριστερή Ενότητα» είναι μια καινούρια ενωτική πρωτοβουλία στα πανεπιστήμια
πανελλαδικά.
Μια προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν αριστερές
παρατάξεις και σχήματα, όπως οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, τα
Αριστερά Σχήματα, το Δίκτυο αυτόνομων ριζοσπαστικών σχημάτων, ανεξάρτητα
σχήματα αλλά και ανένταχτοι φοιτητές.
Αυτή η συνεργασία είναι αποτέλεσμα της καινούριας κατάστασης που δημιούργησε το
κίνημα. Οι καλές και ενωτικές προθέσεις δεν θα αρκούσαν από μόνες τους και ούτε
αρκούν για να πετύχει το ενωτικό αυτό εγχείρημα.
Είμαστε ενωτικοί για να είμαστε
αποτελεσματικοί.
·
Οι
φοιτητικές εκλογές είναι μόνο ένα πολύ μικρό επεισόδιο σ’ αυτή τη συνεργασία.
Στόχος μας είναι η συνεχής και συστηματική παρέμβαση με κοινές δράσεις μέσα
στις σχολές. Η πραγματικότητα και οι πολιτικές εξελίξεις είναι που κάνουν ώριμη
τώρα και όχι προ- κινήματος αυτή τη συνεργασία.
·
Αυτό που κάνει αξιόλογη την «Αριστερή Ενότητα» δεν είναι
απλά ότι είναι ενωτική. Άλλωστε κι άλλες δυνάμεις όπως τα ΕΑΑΚ ισχυρίζονται ότι
είναι η μόνη αυθεντική ενωτική και ανεξάρτητη κίνηση εδώ και χρόνια. Για μας η
ενότητα έχει αξία όταν γίνεται σε μια σωστή πολιτική βάση, όταν είναι χρήσιμη
για το κίνημα. Τα μάξιμουμ πλαίσια που έστηναν τείχη στις υπόλοιπες δυνάμεις
της αριστεράς, οι λογικές που έδειχναν τους καθηγητές ως εχθρούς, οι λογικές
που ήθελαν το φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο και σε διαφορετικούς δρόμους με το
εργατικό κίνημα, τα καλέσματα των ΕΑΑΚ για συμπόρευση μόνο με τα ταξικά
συνδικάτα ξεπεράστηκαν από το ίδιο το κίνημα και σε καμιά περίπτωση δεν
αγκαλιάστηκαν από την πλειοψηφία των φοιτητών. Αντίθετα μέσα στο κίνημα
επιβεβαιώθηκαν λογικές φαινομενικά μειοψηφικές, που προέρχονταν από μικρότερες
αριθμητικά δυνάμεις από τα ΕΑΑΚ αλλά και την ΠΚΣ. Εν συντομία η Αριστερή Ενότητα
δημιουργήθηκε πάνω σε μια πολιτική συμφωνία ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό μέσα
και έξω από τα πανεπιστήμια που θα συσπειρώνει δυνάμεις απέναντι στη ΔΑΠ με
όπλα τα μέχρι τώρα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος. Η ενότητα στη δράση θα
υπηρετεί αυτό το στόχο.
·
Η
ενότητα αυτή, χρειάζεται να είναι
βασισμένη στην κοινή δράση, δίνοντας χώρο στη κάθε δύναμη να κρατάει την
αυτονομία και τη διαφορετικότητα της. Βασισμένη σε μια πολιτική συμφωνία γύρω
από αυτά που ενώνουν τις παρατάξεις και τις συλλογικότητες
που θα συμμετέχουν.
·
Η
«Αριστερή Ενότητα» δεν επιχειρεί να γίνει ο τρίτος πόλος ή το τρίτο πλαίσιο
μέσα στα πανεπιστήμια που θα ξαναδιασπάσει το φοιτητικό κίνημα. Αντίθετα επιδιώκουμε
τη κοινή δράση τόσο με τις δυνάμεις της ΠΚΣ όσο και των ΕΑΑΚ παλεύοντας γύρω
από αυτά που μας ενώνουν. Μια τέτοια πολιτική θα συμβάλει στην ενοποίηση και
στο δυνάμωμα του φοιτητικού κινήματος.
Πιο
συγκεκριμένα:
1.
Να
χτίσουμε μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση της Ν.Δ μέσα και έξω από τα
πανεπιστήμια. Μέτωπο με όσους υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο,
απέναντι στη ΔΑΠ. Με ένα αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που να διεκδικεί
πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία βασισμένη στις ανάγκες των πολλών. Ένα τέτοιο
μέτωπο ίσως μπορέσει να απεγκλωβίσει και κομμάτια της ΠΑΣΠ που συμμετείχαν στις
κινητοποιήσεις κόντρα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η πρωτοβουλία μελών του ΠΑΣΟΚ
είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το αντικυβερνητικό μέτωπο είναι η πιο
αποτελεσματική πάλη ενάντια στη ΝΔ αλλά και το Πασόκ γιατί μπορεί να σπάσει τη
νεοφιλελεύθερη συναίνεση όπως φάνηκε και με το άρθρο 16.
2. Να συνεχίσουμε το συντονισμό με τους καθηγητές που είναι ένα από τα κεκτημένα του κινήματος,
αφού αποδείχτηκε στην πράξη ότι καθηγητές και φοιτητές είναι στο ίδιο
στρατόπεδο, κόντρα σε λογικές που τους έβλεπαν ως εχθρούς.
3. Να παλέψουμε συνολικά ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Να πρωτοστατήσουμε
στις σχολές στη πάλη ενάντια στον
πόλεμο, για ίσα δικαιώματα για όλους, ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, τον
εθνικισμό και κάθε είδους καταπίεση. Γιατί στόχος μας δεν είναι μόνο μια καλύτερη
παιδεία αλλά και μια καλύτερη κοινωνία.
4.
Να παλέψουμε μαζί
με τους εργαζόμενους.
Μια ακόμη μεγάλη ανατροπή στα αμφιθέατρα
ήταν, το κάλεσμα στα συνδικάτα να κηρύξουν γενική απεργία. Απαγορευμένες
λέξεις, όπως ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, συνδικάτα μπήκαν στα πλαίσια των γενικών συνελεύσεων.
Ο κοινός αγώνας φοιτητών-εργαζομένων, οι
εξωστρεφείς παρεμβάσεις και το άνοιγμα των καταλήψεων στην κοινωνία
αποδείχτηκαν απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νίκη. Η «Αριστερή Ενότητα» να
οργανώνει τη συμμετοχή και τον κοινό αγώνα φοιτητών-εργαζόμενων συμμετέχοντας
στους εργατικούς αγώνες, και στις
απεργίες. Με μια πολιτική που απευθύνεται στα συνδικάτα όχι γιατί έχει
αυταπάτες για τις προθέσεις της ηγεσίας τους αλλά γιατί αυτά μπορούν να
κινητοποιούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Γιατί η ιστορία μας
έχει διδάξει ότι οι μεγαλύτεροι φοιτητικοί αγώνες νίκησαν όταν ενώθηκαν με την
εργατική τάξη.
Το στοίχημα από δω
και πέρα είναι πως ένα τέτοιο εγχείρημα που πατάει στις ανάγκες τις
πραγματικότητας αλλά και πολλών φοιτητών θα πετύχει τους στόχους του. Οι
Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την
επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας, σε μια κατεύθυνση ανατροπής του
νεοφιλελευθερισμού, στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία.