Πανελλαδικό
Συλλαλητήριο Πέμπτη
22 Μαρτίου 12:00 Προπύλαια
24ΩΡΗ Απεργία της ΑΔΕΔΥ Τετάρτη 28 Μάρτη
Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα
Στο δρόμο θα καταργήσουμε το νόμο…
Για άλλη μια φορά στις 15/3 δεκάδες
χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν στο πιο μαζικό παναθηναϊκό συλλαλητήριο, καθώς
δίπλα στα πολύ μεγάλα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων πολύ μαζικό κατέβασμα είχαν
και οι ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΔΕΠ καθώς και εργαζόμενοι που ακόμη και χωρίς απεργιακή
κάλυψη απ’ τα συνδικάτα στάθηκαν στα ίδια μπλοκ με τους φοιτητές θέλοντας να
προστατέψουν τα παιδιά τους από τη μανία των ΜΑΤ. Υποδειγματική ήταν η
περιφρούρηση των ομοσπονδιών της εκπαίδευσης και των φοιτητικών συλλόγων μην
αφήνοντας τους πραίτορες του Πολύδωρα να πυροδοτήσουν για άλλη μια φορά
εντάσεις. Η στάση αυτή άφησε χωρίς άλλοθι τα ΜΜΕ, που ξεδιάντροπα υποβάθμισαν
αυτό το τεράστιο συλλαλητήριο.
Όμως το κίνημα που εδώ και δέκα
μήνες βρίσκεται στο δρόμο δεν μπορεί να τσακιστεί.
Η τρομοκρατία δεν μας σταματά.
Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, για να τους αναγκάσουμε να πάρουν το νόμο
πίσω.
Συνεχίζουμε
Η ΠΟΣΔΕΠ ήδη έχει απαντήσει με συνέχιση
της απεργίας. Οι καταλήψεις συνεχίζονται. Όσο είμαστε στο δρόμο μας φοβούνται.
Ο νόμος μπορεί να ψηφίστηκε αλλά απέχει πολύ από το να εφαρμοστεί. Ήδη μια
σειρά από ακαδημαϊκά όργανα έχουν αποφασίσει ότι ό νέος νόμος- πλαίσιο δεν
είναι εφαρμόσιμος, ενώ αμφισβητείται η συνταγματικότητα του. Εξάλλου, η
κυβέρνηση δεν ήταν νομιμοποιημένη να περάσει το νόμο-πλαίσιο. Η εξέγερση των φοιτητών φαίνεται δίκαιη
στην πλειοψηφία της κοινωνίας.
Έφτασε η ώρα μετά από τόσους μήνες ο
αγώνας μας να αγκαλιάσει όλη την κοινωνία.
Φοιτητές-εργατιά μια φωνή και μια γροθιά
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να δώσει όλες του
τις δυνάμεις για να κερδίσει τους εργαζόμενους
και να πιέσει τα συνδικάτα να μπουν ενεργά σ’ αυτή τη μάχη.
Από την έκβαση αυτής της μάχης κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον των
εργαζόμενων και της νεολαίας. Η πολιτική που θέλει να μετατρέψει τα
πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις είναι η ίδια πολιτική που θέλει να ιδιωτικοποιήσει
την υγεία, τα λιμάνια, τις συγκοινωνίες. Το εκπαιδευτικό κίνημα εδώ και δέκα
μήνες εμπνέει , δείχνει το δρόμο, καθυστερεί τα σχέδια τους ,αλλά μόνο ένας γενικός ξεσηκωμός μπορεί να
ανατρέψει συνολικά το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.
Τα γκάλοπ δίνουν ποσοστά 45-50% των
πολιτών να στηρίζουν αυτό τον αγώνα. Αυτή η συμπαράσταση πρέπει να φανεί και στην πράξη. Με μια ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που θα κατεβάσει στο
δρόμο τους εργαζόμενους, στο πλάι των φοιτητών. Το παράδειγμα των Γάλλων
φοιτητών που μαζί με τις γενικές απεργίες των εργαζομένων, ανάγκασαν την κυβέρνησή τους να αποσύρει το
Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης (CPE) παρόλο που ήταν νόμος του κράτους,
δείχνει τις δυνατότητες που έχουμε και εδώ.
Η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι
μεγαλύτεροι φοιτητικοί αγώνες νίκησαν όταν η εργατική τάξη μπήκε στο προσκήνιο.
Το 1979 καταφέραμε να ακυρώσουμε στην πράξη και να ρίξουμε το ν. 815, ακριβώς γιατί ολόκληρη η
κοινωνία βρισκόταν στον απεργιακό αναβρασμό της μεταπολίτευσης. Ο Μάης του ‘68 έμεινε στην ιστορία γιατί
οι καταλήψεις των φοιτητών ενώθηκαν με τις καταλήψεις εργοστασίων των
εργαζομένων σε μια απεργία που συγκλόνισε τη Γαλλία, αναγκάζοντας τα αφεντικά
σε μεγάλες υποχωρήσεις.
ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ Απεργία Γενική
Στην κατεύθυνση του κοινού μετώπου
με τους εργαζόμενους, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις την προηγούμενη εβδομάδα
στα συνέδρια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με απόφαση του συντονιστικού, προκειμένου
να κηρύξουν Γενική Απεργία. Δυστυχώς οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ – ακόμη
όμως και το ΠΑΜΕ – δεν δέχτηκαν τους
φοιτητές, χρησιμοποιώντας τα ΜΑΤ για να τους απωθήσουν! Όμως μπορούμε να τους
αναγκάσουμε να αλλάξουν στάση. Στη βάση
των συνδικάτων είναι οι εργαζόμενοι
που βιώνουν καθημερινά τι σημαίνει
νεοφιλελευθερισμός και ανταγωνιστικότητα, οι γονείς μας, είναι ο κόσμος που όλο αυτό το διάστημα μας συμπαραστέκεται και δίνει τις δικές του μάχες ενάντια στην
κυβέρνηση. Σε αυτό τον κόσμο και σε αυτή την αγανάκτηση είναι υποχρεωμένη η
ηγεσία των συνδικάτων να απολογηθεί, όσο δεξιά μετατοπισμένη κι αν βρίσκεται.
Ήδη η ΑΔΕΔΥ, έχει κηρύξει 3ωρη στάση εργασίας για το πανεκπαιδευτικό της 22
Μάρτη. Αυτή την πίεση πρέπει να την
διογκώσουμε, με εξορμήσεις στους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές,
ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για την επίθεση στα πανεπιστήμια και συνδέοντας την με τα δικά τους προβλήματα.
Το επόμενο διάστημα χρειάζεται να οργανώσουμε
καλύτερα την εξωστρέφεια των καταλήψεων. Μόνο έτσι θα ασκηθεί πίεση πάνω στις
ηγεσίες των συνδικάτων. Χρειάζεται οι
φοιτητικοί σύλλογοι να μαζικοποιήσουν την 24ωρη απεργία και συγκέντρωση της
ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 28/3 και να βρεθούν
στο πλάι των εργαζόμενων που θα
βρίσκονται στο δρόμο.
Τίποτα δεν έχει κριθεί! Οι αγώνες
μας είναι αυτοί που θα κρίνουν το μέλλον. Για ένα άλλο πανεπιστήμιο σε μια άλλη
κοινωνία!