Π ριν από περίπου 10 χρόνια, με πρόσχημα την πραγματική ανάγκη για αποασυλοποίηση των ψυχικά πασχόντων, ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας. Το κράτος εκχώρησε σε ιδιώτες τη δυνατότητα να «ανοίγουν» οικοτροφεία, ξενώνες κ.λπ, χρηματοδοτούμενα 100% από το δημόσιο. Κυρίως μεγαλογιατροί, αλλά και πάσης φύσεως επιχειρηματίες αναλαμβάνουν σαν εντολοδόχοι του υπουργείου υγείας να διαχειριστούν τους ανάλογους πόρους. Τα τελευταία χρόνια -και ενώ η στρόφιγγα των χρηματοδοτήσεων αρχίζει να κλείνει- το υπουργείο συνεχίζει να χαρίζει σε κάθε είδους επιχειρηματία επωνυμίες εταιριών. Δίνοντας όμως λιγότερα χρήματα για τη λειτουργία τους, μειώνεται το προσωπικό και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Έτσι, τo τελευταίο διάστημα οι εταιριάρχες των διαφόρων ΜΚΟ, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, θυμήθηκαν ότι «δεν είναι αφεντικά» και προσπαθούν με χίλιους τρόπους να πείσουν τους εργαζόμενους ότι σε αυτή τη δύσκολη -για τη βιωσιμότητα των δομών- εποχή, οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες έχουν «κοινά συμφέροντα».
Το «ενδιαφέρον» των εργοδοτών για τους εργαζόμενους όλα αυτά τα χρόνια αναδεικνύεται! Με τις απολύσεις εργαζομένων (που ανακαλύπτουν ότι η εταιρία τους έχει πληρωθεί, αλλά οι ίδιοι παραμένουν απλήρωτοι). Με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που βάζουν τους εργαζόμενους σε καθεστώς ομηρίας. Με τις προσβλητικές συμπεριφορές και την τρομοκρατία σε εργαζόμενους που αξιώνουν τα δεδουλευμένα τους. Με τις εκφοβιστικές συμπεριφορές σε εργαζόμενους που επιδεικνύουν αλληλεγγύη σε απολυμένους συναδέλφους τους και σε όσους/όσες αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση. Όλα αυτά αποτελούν καθημερινή πρακτική μέσα στις «δομές» και μάλιστα τη στιγμή που οι εργαζόμενοι παραμένουν μέχρι και 10 μήνες απλήρωτοι!
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται έτσι στην «ευχάριστη θέση» να έχουν να αντιμετωπίσουν δύο αφεντικά που αλληλοκατηγορούνται. Υπουργείο και εταιριάρχες μεταθέτουν τις ευθύνες τους ο ένας στον άλλο, επιχειρώντας να αναγκάσουν τους εργαζόμενους να διαλέξουν στρατόπεδο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ψευδοδίλλημα, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από την αγαστή συνεργασία τους, κατάφεραν να διαμορφώσουν αυτή την τραγική κατάσταση για τους ψυχικά πάσχοντες και το προσωπικό.
Το σωματείο εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες ιδιωτικών φορέων (ΣΕΚΥΙΦ) αποφάσισε να παραστεί άτυπα στη συνάντηση των εργοδοτών (στις 27/01 στο ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ) που είχε ως στόχο την εμπλοκή των εργαζομένων στη διένεξη εργοδοτών-υπουργείου. Διανέμοντας προκηρύξεις και δηλώνοντας τις πραγματικές εργασιακές συνθήκες του κλάδου μας, έκανε γνωστά όσα δεν ακούγονται πίσω από τις διακηρύξεις περί δήθεν «κοινής φιλοσοφίας» εργοδοτών και εργαζομένων. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταστροφική πολιτική του υπουργείου και τις ορέξεις των εργοδοτών μαζί με όμορα σωματεία εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και διεκδικούμε:
• Απόδοση τώρα όλων των δεδουλευμένων
• Συμβάσεις αορίστου χρόνου
• Προσλήψεις προσωπικού
• Ένταξη των δομών στο δημόσιο σύστημα υγείας
Πέτρος Γιαννούλης