Κουρασμένο σύστημα
Μόνη απάντηση η εργατική και αριστερή αντεπίθεση
Κυριολεκτικά «βρέχει κοτρώνια» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ο Καραμανλής με δηλώσεις του(!) κάλεσε τους βιομήχανους να «ελαστικοποιήσουν» τις εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά δικαιώματα, για να βοηθηθεί η… χώρα να βγει από την κρίση. Πριν στεγνώσει το μελάνι σ’ αυτή την επαίσχυντη δήλωση, η Ελένικ Στηλ ανακοίνωσε «μονομερώς» ότι δεν θα εφαρμόσει τη Συλλογική Σύμβαση (που έχει ισχύ νόμου) και δεν θα δώσει αυξήσεις στους μισθούς μέσα στο 2009. Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι ζήτημα χρόνου το παράδειγμά της να ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες σε πολλούς κλάδους…
Σ το όνομα, λέει, της ισότητας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε
παράνομες τις θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών στο Ασφαλιστικό και
η κυβέρνηση ετοιμάζεται με ενθουσιασμό να εφαρμόσει την απόφαση,
καταδικάζοντας 140.000 μητέρες εργαζόμενες στο δημόσιο σε δουλειά μέχρι
τα 65…
Η σύνοδος κορυφής της ΕΕ αποφάσισε να επιμείνει στην οδηγία για μείωση
του ελλείμματος κάτω από το όριο του 3% μέχρι το τέλος του 2010. Με το
έλλειμμα να τρέχει στο 4,4% (από πρόβλεψη για 3,7%) ο Παπαθανασίου
δηλώνει ήδη ότι είναι αναπόφευκτα τα νέα σκληρά μέτρα μετά το πρώτο
εξάμηνο του 2009 (δηλαδή λίγο μετά τις ευρωεκλογές).
Έλλειμα
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο «μολώχ» του ελλείμματος, που απειλεί να
καταπιεί όλα τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, υπολογίζεται γύρω
στα 3,75 δισ. ευρώ. Τα κέρδη των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων μέσα
στο 2007 ξεπέρασαν τα 42 δισ. ευρώ. Θα αρκούσε, δηλαδή, μια αύξηση της
φορολόγησής τους κατά 10% για να υπερκαλυφθεί το έλλειμμα. Σημειώνεται
ότι η φορολόγηση του κεφαλαίου στα τελευταία 8 χρόνια έχει μειωθεί κατά
25%! Απόδειξη του πόσο ψευδής είναι ο ισχυρισμός ότι «λόγω της κρίσης
δεν υπάρχουν λεφτά», είναι το γεγονός ότι στην τελευταία έκδοση
πενταετών ομολόγων (με επιτόκιο 5,5%) όπου το ελληνικό δημόσιο ζητούσε
να δανειστεί 5 δισ. ευρώ, έλληνες ιδιώτες και «θεσμικοί επενδυτές»
προσήλθαν σε αυτή την άθλια τοκογλυφία, «προσφέροντας» 10 δισ. ευρώ! Οι
ραντιέρηδες, που έλεγε και ο Α. Παπανδρέου, είναι εδώ και διαθέτουν
άφθονο ρευστό…
Αυτή η αντεργατική και αντικοινωνική γραμμή κυριαρχεί σε όλη την ΕΕ. Η
συνταγή γενικεύεται: Με πρόσχημα την κρίση, παγώστε τους μισθούς και
τις συντάξεις, περιορίστε τις κοινωνικές δαπάνες, καταργήστε εργατικά
δικαιώματα, ιδιωτικοποιήστε ό,τι μπορεί να πουληθεί. Με βάση τις
προβλέψεις της Eurostat, μέχρι το τέλος του χρόνου η ανεργία στην ΕΕ θα
ξεπεράσει το 10%.
Το σύστημα, ο καπιταλισμός, εμφανίζεται χωρίς καμιά θετική προοπτική
για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Καθόλου τυχαία, αναβαθμίζει τους
μηχανισμούς καταστολής. Στο Λονδίνο για τη σύνοδο των G20, στο
Στρασβούργο για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ, ένας τεράστιος στρατοκρατικός
μηχανισμός τίθεται σε λειτουργία για να προστατέψει τους «μεγάλους» από
τις χιλιάδες των διαδηλωτών.
G20
Ταυτόχρονα οι ηγεσίες του συστήματος δεν είναι ενωμένες απέναντι στην
κρίση. Ο Ομπάμα, αξιοποιώντας και τα τεράστια μεγέθη της αμερικάνικης
οικονομίας, μπορεί να παίζει πιο εύκολα με «κεϊνσιανές» πολιτικές,
υποβαθμίζοντας τη σημασία της εκτίναξης των ελλειμμάτων. Την ίδια
στιγμή, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες παραμένουν προσηλωμένες στις
νεοφιλελεύθερες συνταγές του Συμφώνου Σταθερότητας. Ο Αλμούνια δηλώνει
ασύστολα ότι και μετά την κρίση θα χρειαστεί σκληρότερη πολιτική για να
καλυφθούν οι όποιες επιχορηγήσεις γίνουν (προς τους καπιταλιστές…) στην
παρούσα περίοδο.
Όλα αυτά κορυφώνουν το θυμό των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στις κυβερνήσεις.
Ο Καραμανλής βλέπει τα ποσοστά της ΝΔ να κατρακυλούν και βρίσκεται ήδη
5 μονάδες πίσω από τον Γ. Παπανδρέου. Το αδιέξοδο τον κάνει να δηλώνει
«κουρασμένος» και να πυροδοτεί τα σενάρια διαδοχής στη Δεξιά. Το κόμμα
του βαδίζει προς μια ήττα και μια κρίση ανάλογη με του Μητσοτάκη το
1993.
Απάντηση
Όμως την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Αυτό δεν
οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι δεν φτάνει σε ποσοστά αυτοδυναμίας.
Οφείλεται στο ότι όλοι γνωρίζουν πως, αν έρθει στην εξουσία, θα
ακολουθήσει ακριβώς την ίδια γραμμή με τον Καραμανλή. Και θα αποδειχθεί
ακόμα πιο ευάλωτο από τη ΝΔ. Γιατί ο κόσμος του είναι λιγότερο συμπαγής
από τον αντίστοιχο της Δεξιάς στην υποστήριξη αντεργατικών μέτρων. Την
επομένη των εκλογών όχι μόνο δεν θα κλείνει η πολιτική αστάθεια, αλλά
θα αρχίζει μια νέα πολύ πιο οξυμένη πολιτική κρίση.
Δεν είναι «κουρασμένοι» μόνο οι ηγέτες του συστήματος. Κουρασμένο είναι το σύστημα συνολικά.
Γι’ αυτό η μόνη απάντηση είναι οι αγώνες μας για την ανατροπή των
αντεργατικών-αντικοινωνικών επιθέσεων. Και στο πολιτικό πεδίο, η μόνη
λύση είναι αριστερά.