Η Δεξιά δεν ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά…
Η άνετη εκλογή του Σαμαρά ως νέου αρχηγού της ΝΔ –με 10 μονάδες πάνω από την Ντόρα Μπακογιάννη– στηρίχθηκε σε στοιχεία «νεωτερισμού». Μετά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εξέλεξε τον αρχηγό της με την –τάχα– δημοκρατική μέθοδο της «πλατιάς» προσφυγής στους ψηφοφόρους του κόμματος. Πρόκειται για τη μέθοδο που εγκαινίασαν τόσοι οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ, τη μέθοδο που –ενώ υποκρίνεται ότι δίνει λόγο στη βάση– διασφαλίζει απόλυτα τις πραγματικές επιλογές του κατεστημένου και των μηχανισμών.
Ο Σαμαράς εκλέχτηκε υπαινισσόμενος ότι θα περάσει «σφουγγάρι» πάνω
στην πολιτική των κυβερνήσεων Καραμανλή, σε βάρος της Ντόρας
Μπακογιάννη που υποχρεώθηκε να υπερασπιστεί τη συνέχεια. Όμως,
ταυτόχρονα, ο Σαμαράς εκλέχτηκε συγκεντρώνοντας την εμπιστοσύνη της
πλειοψηφίας του κομματικού μηχανισμού της Δεξιάς και –όπως ήδη
καταγγέλλουν οι υποστηρικτές της Ντόρας– την υποστήριξη του ιδιαίτερου
καραμανλικού μηχανισμού.
Παρά τις τοποθετήσεις
«πρωτοκλασάτων» στελεχών και βουλευτών, τα στελέχη του κόμματος της
Δεξιάς επέλεξαν ένα «δικό τους παιδί», βγαλμένο από την ΟΝΝΕΔ και την
αβερωφική περίοδο της ΝΔ και απέρριψαν τους κεντροδεξιούς
πειραματισμούς της Ντόρας, που υπόσχονταν «διεισδυτικότητα στο μεσαίο
χώρο», αλλά υποτιμούσαν την «ψυχή», δηλαδή το εσωτερικό του κόμματος
και της παράταξης της Δεξιάς.
Μέσα στην αγιογράφηση που θα
αρχίσει μετά την εκλογή Σαμαρά, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο πολιτικής
υποτίμησης βασικών χαρακτηριστικών του νέου αρχηγού της ΝΔ.
Ο
Σαμαράς προέρχεται από την αβερωφική σχολή της σκληρής αντιπαράθεσης με
το κίνημα και την Αριστερά. Από τη σχολή που έβγαλε τους Κένταυρους και
τους Ρέιτζερς, που επιχειρούσαν π.χ. τις ανακαταλήψεις σχολείων έστω
και με το «κόστος» δολοφονικών χτυπημάτων, όπως στην περίπτωση
Τεμπονέρα. Προέρχεται από την εθνικιστική διάσπαση της ΝΔ στη δεκαετία
του ’90 και την «υπέρβαση» της δημιουργίας της Πολ.Αν., όπου βρήκαν
καταφύγιο πολλά ακροδεξιά στοιχεία. Ως αρχηγός της ΝΔ θα δώσει ξανά
έμφαση στις ιδέες του εθνικισμού και στη θεματολογία «τάξη και
ασφάλεια» που στην περίοδο Καραμανλή έγινε όπλο κυρίως του Καρατζαφέρη.
Σαρκοζί;
Πολλοί
ισχυρίζονται ότι ο Σαμαράς θα είναι αντινεοφιλελεύθερος, παρομοιάζοντάς
τον με τον Σαρκοζί. Πράγματι, σε σημεία όπου σημαντικές μερίδες του
κεφαλαίου θα ζητούν τη βοήθεια του κράτους, ο Σαμαράς δεν θα έχει
πρόβλημα να παρουσιάζεται ως «κρατιστής». Όμως, όπως άλλωστε και ο
Γάλλος ομόλογός του, συνολικά δεν πρόκειται να εναντιωθεί στη
νεοφιλελεύθερη επιθετικότητα του κεφαλαίου. Η επιλογή να
πραγματοποιήσει την πρώτη δημόσια εμφάνισή του στο συνέδριο του
ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου(!) είναι μια καλή προειδοποίηση για
όσους έχουν αυταπάτες για «κεϊνσιανισμό» –ή ακόμα περισσότερο για
«αντιαμερικανισμό»– του νέου αρχηγού της Δεξιάς. Η ηγεσία Σαμαρά θα
είναι μια προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί το κόμμα και η παράταξη της
Δεξιάς, σε μια βάση «ιδεών» και παραδόσεων που θα ακολουθεί τη γραμμή
του κεφαλαίου και θα υπόσχεται σκληρότερη αντιπαράθεση με τις ιδέες της
Αριστεράς και τις παραδόσεις του εργατικού κινήματος.
Το
κόμμα του είναι μισοδιαλυμένο, λόγω της κρίσης που δημιούργησε η
κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή. Έχουμε κάθε λόγο να μην το
αφήσουμε να ανασυγκροτηθεί, πολύ περισσότερο στη βάση της σκληρής
Δεξιάς που εκπροσωπεί ο Σαμαράς και οι φίλοι του.
(Στη φωτό η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Αντ. Σαμαρά ως νέου αρχηγού της ΝΔ. Ανάμεσα στον πρεσβευτή των ΗΠΑ και τον πρόεδρο του ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου.)