Ή αυτοί ή εμείς!
Η ανατροπή τους κριτήριο για την καθημερινή δράση, αλλά και για τις κάλπες του Νοέμβρη
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου συνεχίζει σταθερά στη γραμμή: Όλα για το κεφάλαιο. Την ώρα που με πρόσχημα την κατάρρευση των εσόδων του δημοσίου πετσοκόβει τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, κηρύσσει με την «περαίωση» τη φορολογική αμνηστία για το κεφάλαιο. Η «περαίωση» (η 10η μέσα στα τελευταία 30 χρόνια) θα αποδειχθεί πολύ ακριβή για χιλιάδες ελαστικοποιημένους εργαζόμενους («αποσχολήσιμους» με μπλοκάκι), ενώ θα δώσει την ευκαιρία στις επιχειρήσεις να «κλείσουν» πολύ-πολύ φτηνά τις υποθέσεις φοροδιαφυγής και φοροκλοπής μιας ολόκληρης δεκαετίας.
Φορολογική αμνηστία
Η εξέλιξη των εσόδων του ΙΚΑ δίνει μια
καθαρή εικόνα για το πού οδηγεί αυτή η απίστευτη υποκρισία: Το 2010 η
εισφοροδιαφυγή έφτασε στο ρεκόρ των 15 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 12
δισ. είναι χρέος των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται για
μια αφανή, αλλά πολύ ουσιαστική ενίσχυση των καπιταλιστών, με τεράστιο
βέβαια κόστος για τα Ταμεία, που καλούνται να καλύψουν οι
χαμηλοσυνταξιούχοι με βαριές θυσίες στο εισόδημα και την περίθαλψή
τους.
Μια άλλη εικόνα της γενναιοδωρίας των κυβερνήσεων
προς τους καπιταλιστές δίνει η διαρκής ροή «ενισχύσεων» προς τις
Τράπεζες: Οι επιχορηγήσεις και οι «εγγυήσεις» του Δημοσίου προς τους
τραπεζίτες έχουν ήδη ξεπεράσει τα 53 δισ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια
(26 δισ. το «πακέτο» Καραμανλή και 25 δισ. το αντίστοιχο του Γ.
Παπανδρέου), αποτελώντας πλέον ένα σοβαρό ποσοστό του συνολικού
δημόσιου χρέους.
Τις τρύπες» που δημιουργεί αυτή η πολιτική,
η κυβέρνηση θα συνεχίσει να επιχειρεί να καλύψει με όλο και μεγαλύτερες
περικοπές στις δαπάνες. Μέσα στο 2011 το μνημόνιο επιτάσσει μείωση της
μισθοδοσίας στο δημόσιο κατά 400 εκατ. ευρώ (μετά το μαχαίρι του 1,1
δισ. ευρώ το 2010…). Επιτάσσει μείωση της χρηματοδότησης προς τα
ταμεία, που δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 13 δισ. ευρώ (από τα 17 δισ.
ευρώ του 2009…).
Ιδιωτικοποιήσεις
Μια άλλη, τάχα,
πηγή πόρων προς το Δημόσιο είναι το γενικό ξεπούλημα, οι
ιδιωτικοποιήσεις-εξπρές. Με το φαστ τρακ η κυβέρνηση απειλεί το
Ελληνικό, τον Αστακό, τα περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια, τον ΟΣΕ,
τη ΔΕΗ, τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση κ.λπ.
Οι
ιδιωτικοποιήσεις «στα γρήγορα» θα αποδειχθούν Ελντοράντο για τους
διεθνείς επενδυτές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, αλλά είναι
τελείως απίθανο να ενισχύσουν έστω και με ψίχουλα τα δημόσια ταμεία. Το
παρελθόν αποδεικνύει, άλλωστε, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις υπήρξαν
παράγοντας εκτόξευσης του χρέους (μεταφέροντας στο Δημόσιο κόστη και
υποχρεώσεις των υπό ξεπούλημα επιχειρήσεων…) και όχι συντελεστής
μείωσής του.
Χρεoκοπία
Σε αυτές τις συνθήκες δεν
είναι τυχαίο ότι ακόμα και ακραία φιλοκαπιταλιστικοί «εκτιμητές» –όπως
οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»– προβλέπουν ότι, παρά τη φοβερή αιμορραγία των
μισθωτών και των συνταξιούχων, τελικά η χρεοκοπία είναι απλώς
αναπόφευκτη.
Η πολιτική του Γ. Παπανδρέου είναι ακραία μονομερής
υπέρ του κεφαλαίου, είναι ακραία άδικη για τους εργαζόμενους και την
κοινωνική πλειοψηφία. Είναι όμως και απολύτως αναποτελεσματική απέναντι
στην κρίση. Η μόνη απάντηση που της αξίζει, είναι η ανατροπή. Με αυτό
το κριτήριο πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Τόσο στους δρόμους, όσο και
στις κάλπες τον ερχόμενο Νοέμβρη.