Τ όσο οι σιωνιστές όσο και οι καθοδηγητές τους στην Ουάσινγτον συνοδεύουν πάντα την αναφορά στη Χαμάς με το επίθετο «τρομοκρατική». Δυστυχώς, κυρίως εξαιτίας της ισλαμοφοβίας, πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες του αντιπολεμικού κινήματος, ακόμη και στην Ελλάδα, έχουν «τσιμπήσει» στην προπαγάνδα. Χρειάζεται γι’ αυτό να θυμίσουμε τα εξής:
Το Ισραήλ αποκαλούσε «τρομοκράτη» και τον ιστορικό ηγέτη της PLO, τον Γιασέρ Αραφάτ, τον οποίο ουσιαστικά εξόντωσε προκειμένου να ενισχύσει την προοπτική μιας ηγεσίας πιο ενδοτικής προς τους σιωνιστές. Τα σχέδιά του απέτυχαν, γιατί στις εκλογές του 2006 -τις πλέον δημοκρατικές στον αραβικό κόσμο εδώ και πολλές δεκαετίες- οι ενδοτικοί έχασαν. Συνολικά και στα δύο κομμάτια στα οποία έχει διαμελιστεί το παλαιστινιακό κρατίδιο πρώτη δύναμη αναδείχθηκε η Χαμάς (στη Γάζα πήρε κοντά στο 60%). Οι ΗΠΑ χωρίς καμία αιδώ χαρακτηρίζουν τρομοκρατική τη μόνη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στον αραβικό κόσμο, την ίδια στιγμή που έχουν άριστες σχέσεις με σχεδόν όλους τους αιματοβαμμένους δικτάτορες που κυριαρχούν στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο απλώς και μόνον γιατί είναι φίλοι τους.
Δικαίωση
Η Χαμάς κέρδισε σταδιακά την υποστήριξη των Παλαιστινίων εξαιτίας του συνεπούς αγώνα της κατά των κατακτητών, αλλά και εξαιτίας των κοινωνικών της προγραμμάτων (κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων κ.λπ.). Ανήκει στο ρεύμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, άμεσος στόχος της είναι η απελευθέρωση της Δυτικής Όχθης και της Γάζας, ωστόσο το πρόγραμμά της περιλαμβάνει ως μακροπρόθεσμο στόχο τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους που θα περιλαμβάνει όλα τα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης πριν από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Καθοδήγησε ένα –αδιέξοδο όπως αποδείχθηκε– μπαράζ επιθέσεων αυτοκτονίας μέσα στο Ισραήλ. Δεν συμφωνούσε με τις συνθήκες που είχε υπογράψει η Φατάχ με το Ισραήλ (κυρίως τις συμφωνίες του Όσλο) λέγοντας ότι οι σιωνιστές δεν θα τιμήσουν την υπογραφή τους – πράγμα για το οποίο η Χαμάς δικαιώθηκε.
Η δικαίωσή της σε πολλές εκτιμήσεις, η αποκατάσταση της τάξης στη Γάζα, αλλά και οι αποστάσεις από τη διαφθορά στην οποία είχε κυλήσει η Φατάχ, οδήγησε πολλούς χριστιανούς κι άλλους μη μουσουλμάνους να ενταχθούν στις γραμμές της.
Ο γενναίος στρατός του Ισραήλ δολοφόνησε με πυραυλικές επιθέσεις διαδοχικά τον έναν μετά τον άλλο πολλούς ηγέτες της οργάνωσης (περιλαμβανομένου και του θρησκευτικού της ηγέτη, του τυφλού και καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι σεΐχη Γιασίν, το 2004).
Όταν οι σιωνιστές και οι ΗΠΑ είδαν ότι η Χαμάς, παρά τις τόσες δολοφονίες, κέρδισε τις εκλογές του 2006, έβαλαν μπρος το σχέδιο πραξικοπήματος ενισχύοντας τη Φατάχ και τον Μαχμούντ Αμπάς. Το Ισραήλ εισέβαλε στα παλαιστινιακά εδάφη και εκτός από τους σκοτωμούς συνέλαβε 30 βουλευτές της Χαμάς και 10 υπουργούς της! Έτσι ο Αμπάς μπόρεσε να πάρει τον έλεγχο στη Δυτική Όχθη και η εξουσία της νόμιμης κυβέρνησης να περιοριστεί στη Γάζα (και όχι το αντίστροφο όπως αφήνουν να εννοηθεί πολλά ΜΜΕ).
Αποκλεισμός
Στη συνέχεια το Ισραήλ επέβαλε τον αποκλεισμό στη Γάζα –ο οποίος διαρκεί ήδη 18 μήνες– κάνοντας ολοκληρωτική κόλαση την ήδη ζοφερή κατάσταση της ζωής ενός λαού που «ψήφισε λάθος». Ο πληθυσμός έφτασε πολλές φορές στα όρια λιμοκτονίας, ενώ κι άλλα στοιχειώδη προς την επιβίωση (φάρμακα κ.λπ.) εξαντλήθηκαν. Η ανεργία ξεπέρασε το 65% ενώ το 90% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Το Ισραήλ απαγόρευε την έξοδο για νοσηλεία ακόμη και σε νεφροπαθείς και καρκινοπαθείς. Ο μόνος τρόπος για να περάσει τα σύνορα κάποιος ασθενής ήταν να δεχτούν οι συγγενείς του να γίνουν καταδότες για λογαριασμό των σιωνιστών.
Μόνον χάρη στη διεθνή βοήθεια που κατόρθωσε να περάσει, αλλά και στα τούνελ που ανοίγονταν παράνομα προς την Αίγυπτο έγινε κατορθωτό να επιβιώσει ο πληθυσμός. Αυτή η κατάσταση ήταν η περίφημη «εκεχειρία». Ήταν η «εκεχειρία» μεταξύ των αιχμαλώτων του στρατοπέδου συγκέντρωσης και των δεσμοφυλάκων τους. Ο «πόλεμος» πριν από την εκεχειρία ήταν το ίδιο ετεροβαρής με αυτήν. Σύμφωνα με την ισραηλινή ειρηνιστική οργάνωση Μπ’ τσελέμ, τα τελευταία 4 χρόνια, πριν από την εισβολή στη Γάζα, είχαν σκοτωθεί συνολικά 13 Ισραηλινοί, ενώ μόνο τα δύο τελευταία χρόνια οι Παλαιστίνιοι θρήνησαν πάνω από 1.000 νεκρούς!
Αλλά ακόμη κι έτσι, δεν ήταν η Χαμάς αυτή που παραβίασε την «εκεχειρία» των τελευταίων μηνών: Η συμφωνία ανακωχής προέβλεπε την άρση του αποκλεισμού, συνεπώς ήταν το Ισραήλ εκείνο που παραβίαζε τους όρους της συμφωνίας από την αρχή. Σε παραβίαση της «εκεχειρίας» προέβη το Ισραήλ και με την ανατίναξη των τούνελ που ανακάλυψε στα σύνορα με την Αίγυπτο αλλά και με τις δολοφονίες Παλαιστίνιων αστυνομικών στις 5 Νοεμβρίου. Εξάλλου είναι ο επίσημος ισραηλινός Τύπος αυτός που αποκάλυψε αυτές τις ημέρες ότι η τωρινή επιχείρηση του ισραηλινού στρατού είχε σχεδιαστεί ήδη πριν από έξι μήνες, δηλ. όταν ακριβώς συμφωνήθηκε η «εκεχειρία».
Μιλώντας τηλεφωνικά μέσα από τα χαλάσματα της Γάζα προς την αμερικανική εφημερίδα «Socialist Worker», ο Παλαιστίνιος καθηγητής και ακτιβιστής Χαϊντάρ Εΐντ, μετέφερε το κλίμα των πολιορκημένων: «Αντίσταση δεν είναι μόνον η Χαμάς. Είμαστε όλοι. Αντίσταση είναι, για παράδειγμα και οι χιλιάδες μαχητές των αριστερών οργανώσεων όπως το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Εμείς δεν έχουμε πού να πάμε, πού να υποχωρήσουμε. Θα αγωνιστούμε. Η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας, αυτή η Ιντιφάντα των εβραίων αιχμαλώτων στην Πολωνία το 1943, είναι αυτή που μας εμπνέει εδώ στη Γάζα τούτες τις μέρες».