Η πρώτη ανατροπή κυβέρνησης λόγω της οικονομικής κρίσης έγινε στην παραδοσιακά «ήσυχη» Ισλανδία. Τον περασμένο Οκτώβρη, το νεοφιλελεύθερο «θαύμα» του «τίγρη του βορρά» έσκασε σαν φούσκα και η οικονομία της χώρας ήταν η πρώτη που κατέρρευσε λόγω της κρίσης. Οι βδομαδιάτικες διαδηλώσεις έγιναν «ρουτίνα», τους μήνες που ακολούθησαν, με την καθεμία να είναι μαζικότερη από την προηγούμενη. Οι διαδηλωτές ξεκίνησαν απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας και αρχιτέκτονα του «θαύματος» για να καταλήξουν να απαιτούν την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Η διόγκωση των προβλημάτων –με τις τιμές των τροφίμων και την ανεργία να καλπάζουν– και η επιμονή του πρωθυπουργού Χάαρντε να μην παραιτείται, οδήγησαν σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων το Γενάρη, που πήραν χαρακτηριστικά κοινωνικής εξέγερσης. Οι διαδηλώσεις έγιναν καθημερινές και πολύ πιο οργισμένες.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός περικυκλώθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του από οργισμένους διαδηλωτές που άρχισαν να ρίχνουν αυγά και να χτυπάνε με κατσαρολικά. Για να τον γλιτώσει, η αστυνομία χρησιμοποίησε χημικά για πρώτη φορά από το 1949! Την επόμενη μέρα έγινε διαδήλωση που επιχείρησε να διακόψει την πρώτη συνεδρίαση της βουλής για το 2009. Δέκα χιλιάδες διαδηλωτές πολιόρκησαν το κοινοβούλιο, κραδαίνοντας άδειες κατσαρόλες και ρίχνοντας πυροτεχνήματα. Ξηλώθηκαν πεζοδρόμια και το κτίριο της βουλής δέχτηκε πέτρες, μπογιές, χιονόμπαλες και παπούτσια.
Η δεξιά κυβέρνηση παραιτήθηκε και τη χώρα θα οδηγήσει σε εκλογές κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών και του Αριστερού-Πράσινου Κινήματος, με πρωθυπουργό τη Σιγκουρνταντότιρ, μια ομοφυλόφιλη πρώην συνδικαλίστρια με φήμη «κεϋνσιανής» (η μόνη πολιτικός στη χώρα που διατήρησε υψηλή δημοτικότητα αυτούς τους μήνες). Και οι ανατροπές δεν σταματούν εδώ. Στη χώρα που κυβερνιόταν για δεκαετίες από τη Δεξιά, τα γκάλοπ δείχνουν κατάρρευση της Δεξιάς, μεγάλη πτώση των Σοσιαλδημοκρατών και το Αριστερό-Πράσινο Κίνημα να έχει εκτινάξει τα ποσοστά του και να βρίσκεται στην πρώτη θέση.