Και όμως γυρίζει

Άρχισαν οι πραγµατικοί αγώνες στη Ν. Αφρική
Το εργατικό κίνηµα δίνει µια σκληρή µάχη στη Νότια Αφρική. Η συνοµοσπονδία COSATU έχει ξεκινήσει γενική απεργία διαρκείας στο δηµόσιο τοµέα απαιτώντας αυξήσεις 8,5% και διπλασιασµό του επιδόµατος στέγασης. Σύµφωνα µε τους συνδικαλιστές, το φαραωνικό κόστος του Μουντιάλ γκρεµίζει τους ισχυρισµούς της κυβέρνησης ότι «δεν υπάρχουν λεφτά» και πως οι απεργοί είναι «άπληστοι». Παρά τις δικαστικές αποφάσεις απαγόρευσης των κινητοποιήσεων και τις επιθέσεις της αστυνοµίας µε λαστιχένιες σφαίρες, η απεργία στην οποία συµµετέχουν πάνω από 1 εκατοµµύριο δηµόσιοι υπάλληλοι, µε απεργιακές φρουρές, αποκλεισµούς κτιρίων και δρόµων, δεν έχει σπάσει. Ενώ γράφονταν αυτές οι γραµµές, οι δηµόσιοι υπάλληλοι συµπλήρωναν δύο βδοµάδες απεργίας και µια σειρά κοµβικοί κλάδοι (ενέργεια, νερό, µεταλλωρύχοι κ.λπ.) ετοιµάζονταν να κατέβουν σε απεργίες συµπαράστασης. Πρόκειται για το µεγαλύτερο απεργιακό κίνηµα µετά την πτώση του απαρτχάιντ, το οποίο έχει προκαλέσει για πρώτη φορά τόσο βαθύ ρήγµα ανάµεσα στην COSATU και το κυβερνών ANC…


Εξέγερση στη Βολιβία
Η κυβέρνηση του Μοράλες στη Βολιβία βρέθηκε απέναντι σε µια εξέγερση ολόκληρης επαρχίας. Αυτή τη φορά όµως δεν ήταν οι δεξιοί κυβερνήτες των πλούσιων επαρχιών της Ανατολής απέναντί του, αλλά οι κάτοικοι του Ποτοσί, της φτωχότερης επαρχίας της χώρας. Η εξέγερση, µε απεργία διαρκείας, κλεισίµατα δρόµων, αποκλεισµούς γεφυρών, διαδηλώσεις κράτησε για βδοµάδες και είχε µια σειρά αιτήµατα που διεκδικούσαν να πάψει το Ποτοσί να αποτελεί «την αγελάδα που αρµέγουν οι πλούσιοι και το κράτος». Είναι η δεύτερη µεγάλη αντιπαράθεση του Μοράλες µε τους «από κάτω» το τελευταίο διάστηµα (λίγους µήνες πριν αντιµετώπισε γενικές απεργίες που διεκδικούσαν αυξήσεις στους µισθούς). Αρκετοί αριστεροί σχολιαστές βλέπουν πως κυβέρνηση και κινήµατα οδηγούνται όλο και πιο κοντά στο «διαζύγιο»...

Ισλαµοφοβία
Το ζήτηµα της ισλαµοφοβίας ξαναήρθε στην επιφάνεια, αυτήν τη φορά στις ΗΠΑ, µε αφορµή την σχεδιαζόµενη ανέγερση τζαµιού δυο τετράγωνα δίπλα από το σηµείο όπου βρίσκονταν οι Δίδυµοι Πύργοι. Η Δεξιά κάνει πόλεµο στην ανέγερση, καπηλευόµενη τη µνήµη των νεκρών της επίθεσης, την οποία τάχα, προσβάλλει το τζαµί («ξεχνώντας» τους µουσουλµάνους που σκοτώθηκαν την 11η Σεπτεµβρίου, και κυρίως τα θύµατα των πολιτικών που ακολούθησαν οι ΗΠΑ µετά το χτύπηµα). Απέναντι στις ρατσιστικές κραυγές, έχει αναπτυχθεί κυρίως από τις οργανώσεις της Αριστεράς ένα κίνηµα υπέρ του τζαµιού και ενάντια στην στοχοποίηση των µουσουλµάνων. Οι συγκεντρώσεις και οι αντισυγκεντρώσεις είναι σχεδόν καθηµερινό φαινόµενο που θα κορυφωθούν στις 11 Σεπτέµβρη. Εκεί, όπως έγραψε η εφηµερίδα της οργάνωσης ISO που πρωτοστατεί στο κίνηµα αλληλεγγύης, το σύνθηµα του 2001, «οι λυγµοί µας δεν είναι ιαχές πολέµου» πρέπει να γίνει «οι λυγµοί µας δεν είναι ισλαµοφοβικές κραυγές»...

Ο Μπλερ µεγαλοτραπεζίτης
Ο Τόνι Μπλερ, µέχρι το 2007 ηγέτης του Εργατικού Κόµµατος και «πατριάρχης» της «σύγχρονης» σοσιαλδηµοκρατίας, έπειτα από µια θητεία στην JP Morgan µε την οποία έφτιαξε µια περιουσία 25 εκατοµµυρίων ευρώ, βρήκε νέους, πιο επικερδείς «επαγγελµατικούς δρόµους». Μια από τις θυγατρικές της εταιρείας του, η «Tony Blair Associates», µετατρέπεται σε επενδυτική τράπεζα για υπερ-πλούσιους, ειδικευµένη στα «πολύπλοκα» οικονοµικά προϊόντα. Ανάµεσα στους συνεργάτες του βρίσκονται και στελέχη του παλιού κυβερνητικού του επιτελείου. Τα καλύτερα «γκόλντεν µπόις» βγάζει η σύγχρονη «σοσιαλδηµοκρατία»...