Να τους σταματήσουμε
Μ ετά το πακέτο-σοκ της συμφωνίας με την ΕΕ και το ΔΝΤ –που αφορούσε κυρίως το πετσόκομμα των μισθών και των κοινωνικών δαπανών, αλλά και την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων– η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρά ήδη στην επίθεση στο ασφαλιστικό.
Αντιμεταρρύθμιση
Είναι μια αντιμεταρρύθμιση ιστορικού χαρακτήρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που ψηφίστηκε κυρίως από λαϊκούς ανθρώπους για να προστατέψει τη ζωή τους– δεν αρκείται στην επίθεση στα λεγόμενα «παραμετρικά» στοιχεία του συστήματος: Αύξηση του πραγματικού μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης, ριζική μείωση των συντάξεων, κατάργηση των «θετικών διακρίσεων» του συστήματος (εργαζόμενες μητέρες, ΒΑΕ κ.λπ.), κατάργηση των κατακτήσεων ολόκληρων κλάδων εργαζομένων με την τελική διάλυση των –τάχα– «ευγενών» Ταμείων.
Προχωρά σε μια «δομική» αλλαγή, ανατρέποντας τον ίδιο το χαρακτήρα
του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, που ταυτίζεται με τα πιο έξαλλα
όνειρα των πιο ακραία νεοφιλελεύθερων θεωρητικών της ασφάλισης. Το
κράτος αποσύρεται από την (συνταγματικά κατοχυρωμένη) υποχρέωση
εγγύησης και χρηματοδότησης των συντάξεων, αναγνωρίζοντας πλέον
υποχρεώσεις μόνο ως προς το ελάχιστο τμήμα των συντάξιμων αποδοχών που
βαφτίζει «βασική σύνταξη», δηλαδή μόνο ως προς τα 360 ευρώ. Όλα τα
υπόλοιπα αφήνονται στην κρεατομηχανή της «ανταποδοτικότητας», δηλαδή
στα σκαμπανεβάσματα της αγοράς και την «επιδεξιότητα» των διοικήσεων
των Ταμείων (που στην υπόθεση των ομολόγων απέδειξαν εμπράκτως για
ποιους δουλεύουν…).
Τα Ταμεία, που οδηγούνται στην «ελεύθερη» αγορά
με καταληστευμένα τα αποθεματικά τους, είναι καταδικασμένα να
υποβαθμίσουν τις «αναλογικές συντάξεις», με αποτέλεσμα –σε ελάχιστα
χρόνια– να φτάσουμε σε πραγματικές συντάξεις μη συγκρίσιμες με τις
σημερινές, πολύ κοντά στην έννοια του φιλοδωρήματος. Η πολιτική αυτή
έχει στόχο να μεταφέρει κολοσσιαίους πόρους από τα Ταμεία στην
εξυπηρέτηση του χρέους και των ελλειμμάτων. Έχει επίσης ως στόχο να
ανοίξει «χώρο» στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που από δεκαετίες
εποφθαλμιούν το συνταξιοδοτικό ως μεγάλη ευκαιρία κερδοφορίας.
Μια
ανάλογης σημασίας ανατροπή γίνεται στον τομέα της περίθαλψης. Οι
συνταγματικές υποχρεώσεις του κράτους αφορούν την εγγύηση όλων των
παροχών του συστήματος. Όμως η απόσπαση των Κλάδων Υγείας από τα
Ταμεία, η υπαγωγή τους στον έλεγχο του υπουργείου Υγείας με ενιαίους
κανόνες και παροχές για όλους τους ασφαλισμένους, οδηγεί στην ισοπέδωση
κάθε κατάκτησης των ασφαλισμένων. Και εδώ η παρέμβαση γίνεται με τα
ίδια κίνητρα: εξοικονόμηση πόρων και δημιουργία «ευκαιριών» για τους
ιδιώτες.
Συνδικάτα
Η αντιμεταρρύθμιση στο
ασφαλιστικό φέρνει στην επιφάνεια τις υποχρεώσεις των συνδικάτων, του
κινήματος και της Αριστεράς. Αυτή η πολιτική δεν επιδέχεται
τροποποιήσεις ή βελτιώσεις. Πρέπει να ανατραπεί από τα θεμέλια μέχρι τα
κεραμίδια. Το μεγάλο εργατικό ποτάμι της απεργίας της 5/5 έδειξε ότι η
κοινωνία έχει το αναγκαίο δυναμικό για να πετύχει αυτή την ανατροπή. Το
τραγικό περιστατικό του θανάτου των 3 εργαζομένων στη Marfin προκάλεσε
ένα προσωρινό «πάγωμα», ενώ έδωσε την αφορμή στις συνδικαλιστικές
ηγεσίες να κωλυσιεργούν, να αποφεύγουν να ανακοινώσουν το απεργιακό
πρόγραμμα που είχαν υποσχεθεί. Η συστηματική πίεση για να διακόψουν
αυτή την απαράδεκτη σιωπή, είναι ένα πρώτο καθήκον: Χρειάζεται
επειγόντως ένα πρόγραμμα δράσης, με νέα πανεργατική, με επόμενα βήματα,
με κλιμάκωση.
Αριστερά
Όμως τα καθήκοντα δεν
περιορίζονται στα συνδικάτα. Η Αριστερά οφείλει να εκφράσει πολιτικά τη
διάθεση του κόσμου να αντισταθεί στην πολιτική που στηρίζουν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
και ΛΑΟΣ. Η απάντηση στους εκβιασμούς του χρέους, της βιωσιμότητας των
τραπεζών, του Συμφώνου Σταθερότητας πρέπει να απαντηθούν. Κυρίως,
πρέπει να κλιμακωθεί η πολιτική επίθεση στην κυβέρνηση με σημαία το
σύνθημα: «Πάρτε τα όλα πίσω!».
Στις 5/5 ο κόσμος του
μεγάλου απεργιακού συλλαλητηρίου επέβαλε την ενότητα στα «μπλοκ» της
Αριστεράς. Οι ηγεσίες του ΚΚΕ, αλλά και του ΣΥΝ πρέπει να πιεστούν στην
κατεύθυνση αυτή: Ο ίδιος ο κόσμος μας χρειάζεται ένα μέτωπο ανατροπής
που, ξεκινώντας από την Αριστερά, θα διεκδικήσει την κοινωνική βάση του
ΠΑΣΟΚ και θα αλλάξει όλα τα δεδομένα. Τόσο για την κυβέρνηση και τους
ντόπιους καπιταλιστές, όσο και για τους «επιτηρητές» της ΕΕ και του ΔΝΤ.