Με απίστευτα μέτρα, που ξεπερνάνε ακόμα και τα πιο τρελά όνειρα του ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου κ. Μίχαλου, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οργανώνει μια πρωτοφανή μεταφορά πόρων από τους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες προς τα λογιστήρια των επιχειρήσεων ή το τρύπιο βαρέλι των «ελλειμμάτων» και της «εξυπηρέτησης του χρέους».
Ο ασύστολα ταξικός χαρακτήρας του «πολέμου» που κήρυξε ο Γ. Παπανδρέου αποδείχτηκε με την ακαριαία συστράτευση του πιο συνειδητού εκφραστή του κεφαλαίου, του επίτιμου προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη.
Τα μέτρα έχουν τις ευλογίες και την υποστήριξη της ΕΕ. Όπως ξεκάθαρα δήλωσε ο Επίτροπος Όλι Ρεν, τα μέτρα αυτά είναι μόνο η πρώτη δόση. Τον Μάιο θα ακολουθήσει η δεύτερη, με ακόμα πιο «δραστικές» αντιμεταρρυθμίσεις.
Τα μέτρα αυτά δεν επιδέχονται καμιά συζήτηση. Οδηγούν στην ανατροπή των βασικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος κατά τον 20ο αιώνα. Έχουν ως στόχο να επαναφέρουν την εργατική τάξη στην κατάσταση απόλυτης «απορρύθμισης» που χαρακτήριζες την άγρια περίοδο της αυγής του καπιταλισμού.Δεν πρέπει να περάσουν.
Είναι η ώρα των συνδικάτων, η ώρα του εργατικού κινήματος, η ώρα της Αριστεράς. Η μόνη απάντηση που τους αρμόζει είναι ένα μαζικό κύμα απεργιών και διαδηλώσεων που θα σαρώσει αυτούς και την πολιτική τους.
Όλοι στους δρόμους!
Ως εδώ!
«Πρέπει να πάρουμε δύσκολες, σκληρές αποφάσεις που σε πολλές
περιπτώσεις αδικούν. Δεν είναι επιλογή, είναι αναγκαιότητα». Με τη
φράση αυτή ο Γ. Παπανδρέου προανάγγειλε τα πρωτοφανή μέτρα που -σε
συνεννόηση με την ΕΕ- αποτελούν κήρυξη πολέμου ενάντια στα εργατικά και
κοινωνικά δικαιώματα.
Τ ο ψαλίδι στον 14ο και στον 13ο μισθό σε συνδυασμό με το «πάγωμα» των
αυξήσεων, οδηγούν στην απώλεια ενός ολόκληρου μισθού για το σύνολο των
δημοσίων υπαλλήλων. Και πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι το «ψαλίδι» θα
επεκταθεί αμέσως και στον ιδιωτικό τομέα.
Η αύξηση του ΦΠΑ αλλά και των φόρων στα καύσιμα, τα ποτά και τον
καπνό, θα επιφέρει ετησίως την απώλεια ενός ακόμα ολόκληρου μισθού. Το
«πάγωμα» των συντάξεων, για δεύτερο συνεχή χρόνο, οδηγεί στο
«ροκάνισμα» των συντάξεων από την ακρίβεια.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ οδηγεί σε μια πρωτοφανή μεταφορά
εισοδήματος από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους προς τον κόσμο
των «από πάνω»: Προς τις επιχειρήσεις και τα κρατικά ταμεία.
Ως άλλοθι γι’ αυτήν την επίθεση ο Γ. Παπανδρέου επικαλείται την
ανάγκη να συγκεντρώσει 5 δισ. ευρώ για να μειώσει το έλλειμμα κατά 4%
μέσα στο χρόνο. Το επιχείρημα είναι διάτρητο. Η κυβέρνηση δεν παίρνει,
ούτε καν συζητά, οποιοδήποτε μέτρο που θα επιδίωκε συγκέντρωση πόρων
μέσα από την απαίτηση για τήρηση ακόμα και των νόμιμων υποχρεώσεων των
βιομηχάνων και των τραπεζιτών: Η φοροδιαφυγή, η παρακράτηση του ΦΠΑ, η
εισφοροδιαφυγή και η εισφοροκλοπή απουσιάζουν εντυπωσιακά από τη
δημόσια συζήτηση και από την κυβερνητική πολιτική.
Και πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέτρα αυτά είναι μόνο η πρώτη δόση.
Ακολουθεί η αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και η δεύτερη δόση
«δραστικών αντιμεταρρυθμίσεων» που ήδη εξήγγειλε ο Όλι Ρεν για τον
ερχόμενο Μάιο.
Η δραστική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, η κατάργηση
του 13ου και του 14ου μισθού, η κατάργηση βασικών ασφαλιστικών και
εργασιακών δικαιωμάτων, δεν είναι καινούργιοι «στόχοι»: Είχαν
διατυπωθεί με σαφήνεια από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, από την εποχή
διεκδίκησης της εισόδου στην ΟΝΕ επί κυβερνήσεων Σημίτη. Η
«καθυστέρηση» στην επιβολή τους οφείλεται στην αντίσταση του εργατικού
κινήματος, με κορυφαίο σημείο το μεγάλο απεργιακό κύμα επί Γιαννίτση. Η
υπενθύμιση αυτή αποδεικνύει σήμερα την υποκρισία τόσο της κυβέρνησης
ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΕΕ και των αξιωματούχων της. Τα αντιδραστικά μέτρα
που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου δεν προκύπτουν ως «ανάγκη» λόγω των
δυσκολιών στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, λόγω των εκβιασμών των
τραπεζιτών, των spreads κ.λπ. Προκύπτει ως προγραμματική κατεύθυνση του
κεφαλαίου, ως πάγιο αίτημα του «κόσμου του επιχειρείν», που κατ’
επανάληψη διατύπωσαν οι διαβόητοι Μίχαλοι και Μυλωνάδες…
Ακριβώς γι’ αυτό ο Κ. Μητσοτάκης τάχθηκε ακαριαία στο πλευρό του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στον «αέρα» το κόμμα του.
Σύμφωνα
με τον Τύπο, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ εκδηλώνονται αντιδράσεις από
στελέχη όπως ο Ξυνίδης, ο Πετσάλνικος, ο Παπουτσής… Πολύ λίγα και πολύ
αργά. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θέλουν να μείνουν στοιχειωδώς πιστά
ακόμα και στην πιο «χλωμή» εκδοχή της σοσιαλδημοκρατικής παράδοσης θα
όφειλαν να προχωρήσουν σε δημόσια και δυναμική αντιπαράθεση. Όμως πλέον
δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες ότι από το εσωτερικό του
κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ μπορεί να προκύψει οποιαδήποτε σοβαρή
αντίσταση.
Είναι η ώρα της δράσης. Η ώρα της καταλυτικής παρέμβασης του
εργατικού κινήματος. Τα μέτρα αυτά πρέπει να ανατραπούν μαζί με όσους
τα στηρίζουν. Για την οργάνωση των αναγκαίων αγώνων αυτής της κλίμακας
θα πρέπει να καμφθεί η «αδράνεια» των υποστηρικτών της πολιτικής του
ΠΑΣΟΚ στην ηγεσία των συνδικάτων. Το καθήκον αυτό πέφτει στις πλάτες
των αγωνιστών της Αριστεράς και της βάσης των συνδικάτων.
Πρώτος σταθμός πρέπει να είναι η απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 16 Μαρτίου,
που πρέπει αμέσως να μετατραπεί σε γενική πανελλαδική απεργία.
Όλοι στους δρόμους!
Δεν θα περάσουν!