Οι συμβασιούχοι φεύγουν – Οι εργολάβοι έρχονται...
Του Αντώνη Καραβά
Α φού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έστυψαν σαν λεμονόκουπα χιλιάδες συμβασιούχους, τώρα τους πετάνε στο δρόμο, για να ανοίξουν το δρόμο όχι στις, τάχα, «αξιοκρατικές προσλήψεις», αλλά στις περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο τομέα.
Οι νεοφιλελεύθεροι απολογητές του συστήματος πανηγυρίζουν. Οι απολύσεις αρχικά των 30.000 εργαζόμενων στα stage και κατόπιν των περισσότερων από τους συμβασιούχους, με διάφορες μορφές συμβάσεων που καλύπτουν για πολλά χρόνια όλες σχεδόν τις υπηρεσίες του Δημόσιου τομέα (Δήμοι, ΙΚΑ, νοσοκομεία, ΟΑΕΔ, ΟΑΕΕ, ΚΕΠ, Πυροσβεστική κ.ά.) εξυπηρετούν τρεις σημαντικούς στόχους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου:
1) Την περικοπή των δαπανών για το Δημόσιο και την εξυπηρέτηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ΕΕ. Την κάλυψη των ελλειμμάτων (για την οποία ευθύνεται το κεφάλαιο) όχι σε βάρος του, αλλά σε βάρος των κοινωνικών αναγκών.
2) Την ιδιωτικοποίηση και παραχώρηση σε εργολάβους πολλών και κρίσιμων λειτουργιών του δημόσιου τομέα, σε ένα νέο και τεράστιο πεδίο κερδοφορίας.
3) Την προσφορά στους εργοδότες χιλιάδων νέων μορφωμένων και έμπειρων εργαζόμενων, που θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, με ακόμα πιο μειωμένα δικαιώματα. Εξάλλου τα προγράμματα stage θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα διευρυνθούν στον ιδιωτικό τομέα, ενώ θα συμπληρωθούν και με άλλες φιλοεργοδοτικές προτάσεις όπως αυτή για τετραετή απαλλαγή του εργοδότη από τις ασφαλιστικές εισφορές.
Καμιά συναίνεση
Καμιά συναίνεση δεν πρέπει να υπάρξει που να δικαιολογεί τις απολύσεις στο όνομα τάχα της αξιοκρατίας. Γιατί:
1) Η οποιαδήποτε συζήτηση για το μέλλον των συμβασιούχων θα είχε ένα νόημα εφόσον θα υπήρχε προκήρυξη από τον ΑΣΕΠ τουλάχιστον για τις θέσεις που καλύπτουν. Αντί γι’ αυτό όμως έχουμε την «προκήρυξη» απολύσεων και το πάγωμα ακόμα και αυτών των λίγων προσλήψεων που είχαν προκηρυχτεί.
2) Η εξόντωση των συμβασιούχων του Δημοσίου δεν είναι το φάρμακο στον καρκίνο της ελαστικοποίησης. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καταργεί τους εργαζόμενους και όχι την ελαστική εργασία που συνεχίζει να υπάρχει σε όλες τις μορφές.
3) Ο συνδυασμός των περικοπών στις προσλήψεις με τις μαζικές απολύσεις θα κάνει ακόμα πιο σκληρή την αγορά εργασίας, με λιγότερες και χειρότερες «ευκαιρίες» για όλους: και για τους απολυμένους των stage και τους συμβασιούχους, αλλά και για τους ήδη άνεργους. Η κυβέρνηση προτίθεται να αδειάσει το δημόσιο από τους συμβασιούχους για να το γεμίσει από εργολάβους και όχι από μόνιμους εργαζόμενους.
4) Είναι αυταπάτη να υποστηρίζει κανείς ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να καταργήσει τις πελατειακές σχέσεις και να αποκαταστήσει την αξιοκρατία... Η δήλωση Πάγκαλου για αντικατάσταση των συμβάσεων έργου με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και όχι με μόνιμο προσωπικό είναι αποκαλυπτική των διαθέσεών τους για τη συνέχιση της πολιτικής και εργασιακής ομηρίας των νέων εργαζόμενων. Δεν πρόκειται ούτε για γαλάζια ούτε για πράσινα, αλλά για μαύρα παιδιά των 400 ευρώ και της ανασφάλιστης εργασίας. Οι διαδηλώσεις, οι απεργίες και οι καταλήψεις που σχεδιάζουν σήμερα οι εργαζόμενοι αυτοί, αποδεικνύουν τη δυνατότητά τους να αντισταθούν και να παλέψουν συλλογικά.
Είναι απαράδεκτη η στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που είτε ανοιχτά, όπως ο Παναγόπουλος, είτε συγκαλυμμένα στηρίζουν την κυβέρνηση και όχι τους εργαζόμενους και αφήνουν αναπάντητες τις προσπάθειες διάσπασης των εργαζομένων και ακάλυπτες τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων.
Η ανατροπή αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να γίνει σήμερα παρά με ένα ισχυρό διεκδικητικό κίνημα των συμβασιούχων και των stage για να μονιμοποιηθούν και όχι να απολυθούν. Μαζί με όλους τους μόνιμους εργαζόμενους για να γίνουν μαζικές προσλήψεις και όχι να εντατικοποιηθεί περαιτέρω η εργασία τους. Μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για να μη γίνουν ακόμα πιο χειρότερες και τελικά ακριβότερες και απροσπέλαστες οι δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες, για να μη γιγαντωθεί και άλλο η ανεργία.
Η στάση του ΣΥΝ (που, προς το παρόν, προτάσσει τη μοριοδότηση) έχει εμποδίσει μέχρι τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ –σε αναντιστοιχία με την προεκλογική του καταγραφή– να παίξει ενεργό και πρωτοπόρο ρόλο στο κίνημα των συμβασιούχων και στην ενεργοποίηση των συνδικάτων. Η θέση της ριζοσπαστικής Αριστεράς που προτάσσει το όχι στις απολύσεις, με αναδρομικά και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, σημαίνει στην πράξη την πάλη για τη μετατροπή όλων των συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου. Για να μπορεί ο κόσμος αυτός να μείνει στη δουλειά του με 14 και όχι 12 μισθούς το χρόνο, με δικαίωμα άδειας, με ασφάλιση και με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, το αίτημα και ο αγώνας για την κατάργηση της ελαστικής εργασίας και για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού είναι κενό γράμμα...
Προσλήψεις
Η μονιμοποίηση των συμβασιούχων και των ανέργων των προγραμμάτων stage –οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία απασχολούνται πάνω από 3 χρόνια– δεν θα εμποδίσει την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, καθώς είναι χιλιάδες οι κενές θέσεις Στα δημόσια νοσοκομεία χιλιάδες οργανικές θέσεις παραμένουν κενές, ενώ επικρατεί η απειλή της νέας γρίπης, τα σχολεία αρχίζουν και πάλι με αναπληρωτές και ωρομίσθιους και η απειλή των πυρκαγιών στα δάση παραμένει, καθώς η δασοπυρόσβεση είναι αποψιλωμένη από προσωπικό.
Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που επικρατεί στις υγειονομικές υπηρεσίες: στο ΕΣΥ το 33% των οργανικών θέσεων είναι κενές (πάνω από 25.000 κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτών και πάνω από 4.500 κενές οργανικές θέσεις γιατρών), στις υγειονομικές υπηρεσίες του ΙΚΑ το 23% και στις υπηρεσίες Διοίκησης και Σύνταξης το 35%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαιτήσει ξεκάθαρα τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και να επιμείνει να προτείνει τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας ετησίως για τα επόμενα πέντε χρόνια, με προτεραιότητα σε τομείς όπως η περίθαλψη, η εκπαίδευση και η προστασία του περιβάλλοντος.