Της Μαρίας Μπόλαρη
Ο ι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα διεξαχθούν στο ζοφερό τοπίο που διαμορφώνουν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα η κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο. Θα γίνουν στον απόηχο των μεγάλων κινητοποιήσεων της άνοιξης και ενώ θα προετοιμάζονται ή θα ξεσπούν οι αγώνες του «δεύτερου γύρου».
Αυτό το γεγονός υπαγορεύει τη γραμμή πλεύσης για την Αριστερά: «Ενωτικά-ριζοσπαστικά-μαχητικά», για να εκφραστεί πολιτικά η οργή εκατομμυρίων ανθρώπων ενάντια στα μέτρα, την κυβέρνηση και όλη την «Ιερά Συμμαχία» του μνημονίου. Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά παρέπεμψε αυτό το καθήκον στο μέλλον, με τη γνωστή βέβαια αριστερή φρασεολογία-άλλοθι.
Όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει απ’ αυτό που θα έπρεπε και θα μπορούσε να κάνει. Η απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της 18 Ιούλη, παρά τα όποια προβλήματά της, έδινε δυνατότητες για μια σοβαρή αριστερή παρέμβαση στην κρίσιμη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Μόλις δυο μήνες πριν τη διεξαγωγή τους μετράμε μόνο λίγα θετικά παραδείγματα. Τα «αγκάθια» είναι πολύ περισσότερα, με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΝ στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Δεν είναι μόνο τα όσα έχουν γίνει με τις υποψηφιότητες στους Δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και την Περιφέρεια Αττικής. Η εικόνα είναι προβληματική σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες και πολλούς δήμους.
Την προηγούμενη βδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΝ και ο Ν. Βούτσης καταδίκασαν απερίφραστα –και σωστά– τη στήριξη της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση και στην προσπάθεια αποπολιτικοποίησης των εκλογών. Όμως η ανοχή που είχε δοθεί στην Ανανεωτική Πτέρυγα από την ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ, σήμερα βρίσκει την έκφρασή της μέσα από την υποστήριξη στελεχών που δεν ακολούθησαν το ΔΗΑΡΙ, αλλά ακολουθούν την πολιτική του. Υποψηφιότητες που δεν ταιριάζουν με τη δημόσια διακηρυγμένη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ «ενάντια στο μνημόνιο, την κυβέρνηση, τον “Καλλικράτη”».
Συνεργασία με ΠΑΣΟΚ
Στην Ελευσίνα εξακολουθεί να είναι πρόταση του ΣΥΝ ο Αμπατζόγλου (ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ το 2006) που και φέτος ζήτησε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και που είχε «ήπια» στάση απέναντι στα εγκλήματα της ΠΕΤΡΟΛΑ στην περιοχή. Στην Πετρούπολη, ο Βλάχος (εκλεγμένος το 2006 από τη σύμπραξη ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ) κατορθώνει να κρατά τη δημοτική παράταξη, να είναι επικεφαλής ψηφοδελτίου που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, να συμμετέχουν σε αυτό σύντροφοι του ΣΥΝ, χωρίς να γίνεται κάποια σοβαρή προσπάθεια συγκρότησης άλλου ψηφοδελτίου. Στο Δήμο Ρέντη-Νίκαιας ο Ιωακειμίδης (εκλεγμένος και αυτός με τη σύμπραξη ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ) κατεβαίνει ξανά υποψήφιος και ζητά τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΝ δεν του έχει δώσει δημόσια στήριξη, όμως ενώ υπάρχει δυνατότητα για «συριζική» υποψηφιότητα, αυτή δεν έχει προχωρήσει ακόμα. Στην Πρέβεζα ο νυν δήμαρχος Κλάπας (αν και στέλεχος της αριστερής πλειοψηφίας του ΣΥΝ) ζητά επίμονα τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Στα Γιάννενα το μικρόβιο της στόχευσης στην κατάληψη αυτοδιοικητικών θεσμών και θώκων εμφανίζεται στην πολιτική του υποψήφιου δημάρχου Φίλιου. Σε αντιπαράθεση με το Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ (και της Π.Κ. του ΣΥΝ) που προκρίνει τη δημιουργία νέας παράταξης, ο Φίλιος επιμένει στη συνεργασία Δημοκρατικής Αριστεράς-ΠΑΣΟΚ-Οικολόγων Πρασίνων για να εκλεγεί δήμαρχος.
Αυθαιρεσίες του ΣΥΝ
Σε άλλους δήμους της Αττικής τα προβλήματα εμφανίζονται διαφορετικά. Με τον ΣΥΝ να διαμορφώνει πολιτικά πλαίσια και να κατεβάζει υποψηφιότητες, υπερπηδώντας διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ ή καταστρατηγώντας αποφάσεις του. Στου Ζωγράφου ο ΣΥΝ ανακοίνωσε ότι θα κατέβει μόνος του, στηρίζοντας την Τ. Καφατζάκη, που το 2006 είχε στηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ και την πλειοψηφία του ΣΥΝ, προφανώς θεωρώντας ότι θα πάρει ψήφους Πασόκων και θα κρατήσει την έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Πάντως στου Ζωγράφου αντικατοπτρίζεται με τον καλύτερο τρόπο τι δεν έπρεπε να κάνει η Αριστερά. Σε μια περιοχή με ακροδεξιό δήμαρχο, σε μια περιοχή που επιτροπές κατοίκων, αριστερές παρατάξεις και κόσμος έχει δώσει μάχες για την προστασία δημόσιων χώρων, σε μια περιοχή που στο σωματείο των εργαζομένων στο Δήμο οι αριστερές παρατάξεις έχουν μεγάλες δυνάμεις, η Αριστερά θα κατέβει με 3 ή 4 ψηφοδέλτια!
Στο Περιστέρι το Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει τη διακίνηση κειμένου υπογραφών με κεντρικά σημεία το «Κάτω το μνημόνιο – Όχι στον “Καλλικράτη”» και την αντίστοιχη «μετάφρασή» τους σε αιτήματα για το συγκεκριμένο Δήμο. Αυτό θα απευθυνόταν σε φορείς, συλλογικότητες, παρατάξεις, άτομα και μετά από συνελεύσεις θα κατέληγε σε διακήρυξη και ψηφοδέλτιο. Αντ’ αυτού ο ΣΥΝ πρότεινε ένα 7σέλιδο κείμενο χωρίς αιχμές. Μάλιστα φρόντισε να το δημοσιεύσει σε τοπική εφημερίδα, με την ανακήρυξη της υποψηφιότητας της Σ. Αλεξοπούλου, σε μια σαφή προσπάθεια τετελεσμένων και «καπελώματος».
Πέρα και πάνω από τοπικές πρωτοβουλίες, μάχιμες κινήσεις και διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ ανακήρυξε τον Βαγγ. Αποστόλου (στέλεχος της «Αριστερής Ενότητας» του ΣΥΝ) ως υποψήφιο περιφερειάρχη της Κεντρικής Ελλάδας, γεγονός που προκάλεσε δικαιολογημένα την έντονη αντίδραση των κινήσεων που αναφέρουμε παραπάνω και οι οποίες συγκροτούν άλλο ψηφοδέλτιο.
Παρόμοια περίπτωση είναι αυτή της περιφέρειας Πελοποννήσου, όπου ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του Θ. Πετράκου, στελέχους του Αριστερού Ρεύματος. Έτσι ακούγεται σαν αστείο το «δεν επιδιώκουμε την κομματική καταγραφή, αλλά την πλατιά συσπείρωση», που διατυπώνεται κεντρικά.
Η ώρα των οριστικών επιλογών για τον ΣΥΝ έχει φτάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προχωρήσει μόνο στη βάση της ριζοσπαστικής πολιτικής, της μαχητικής αντιπολίτευσης, των δράσεων που αντιστοιχούν σε αυτές, αλλά και τη δημοκρατική-πλουραλιστική λειτουργία που θα σέβεται ανθρώπους και σχήματα που δουλεύουν από τα κάτω. Αυτή θα είναι και η δοκιμασία των δημοτικών εκλογών.