Στις προεδρικές εκλογές στην Ουρουγουάη, επικράτησε ο υποψήφιος της αριστερής συμμαχίας Πλατύ Μέτωπο, Πέπε Μουχίκα. Ο Μουχίκα επικράτησε στο δεύτερο γύρο, συγκεντρώνοντας το 52% σύµφωνα µε τις πρώτες εκτιµήσεις, έναντι του 44% που συγκέντρωσε ο Λακάγε, άλλοτε πρόεδρος της χώρας (1990-1995) και µέλος του δεξιού Εθνικού Κόµµατος.
Σε συµβολικό επίπεδο, είναι µια σηµαντική νίκη. Ο Μουχίκα υπήρξε στέλεχος των αριστερών ανταρτών Τουπαµάρος στις δεκαετίες του ’60 και φυλακισµένος για 14 χρόνια. Τοποθετείται πολιτικά πιο αριστερά από τον απερχόµενο πρόεδρο τον οποίο στήριζε το Μέτωπο, Ταµπάρε Βάσκες, και γι’ αυτό είναι πολύ δηµοφιλής στους εργαζόµενους και τους φτωχούς.
Όµως το αποτέλεσµα από µόνο του δεν θα φέρει αυτονόητα καλύτερες µέρες για τους εργαζόµενους. Ο ίδιος ο Μουχίκα θεωρεί πρότυπό του τον Λούλα παρά τον Τσάβες, υπόσχεται να συνεχιστεί η «φιλική προς τις επενδύσεις» οικονοµική πολιτική του Ταµπάρε Βάσκες και θα διατηρήσει τον πρώην υπουργό Οικονοµικών του Βάσκες (ο οποίος έχει κερδίσει επαίνους από την Γουολ Στριτ) υπεύθυνο για την οικονοµία.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του Μετώπου είναι πιο γνωστή για την «ανάκαµψη της οικονοµίας» της Ουρουγουάης και λιγότερο για το προχώρηµα σοβαρών φιλολαϊκών µεταρρυθµίσεων (αν και πήρε κάποια µέτρα µείωσης της ανεργίας και αύξησης των µισθών). Όµως απέναντι στον Λακάγε, που υποσχόταν «µείωση του φόρου εισοδήµατος» (στους πλούσιους), «λιγότερο κράτος» και επιτίθετο στον Μουχίκα χαρακτηρίζοντάς τον ριζοσπάστη και αναδεικνύοντας συνεχώς το «κακό» παρελθόν του ως αντάρτη, οι «από κάτω» έστειλαν ένα σαφές µήνυµα. Η απαίτηση για αριστερές πολιτικές και ο λαϊκός ενθουσιασµός για τον πρώην αντάρτη πρόεδρο θα πρέπει να µεταφραστούν σε αγώνες για να αλλάξει αποφασιστικά πολιτική το Μέτωπο και η Ουρουγουάη να θυµίζει περισσότερο Βενεζουέλα και λιγότερο Βραζιλία...