Η κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την ένταση και την έκταση της πρόσφατης νεολαιίστικης εξέγερσης, προσπαθεί με διάφορες επικοινωνιακές κινήσεις να κρύψει τις πραγματικές (νεοφιλελεύθερες) προθέσεις της για την παιδεία. Η επιλογή του «νέου και ωραίου» Άρη Σπηλιωτόπουλου, η προ ημερησίας συζήτηση στη βουλή για την παιδεία, η έναρξη διαλόγου από «μηδενική βάση», δείχνουν ότι η κυβέρνηση θέλει να εμφανιστεί ως πιο διαλλακτική, να αντιμετωπίσει την εκπαιδευτική κοινότητα με το μαλακό. Ο δε Σπηλιωτόπουλος, για να αποδείξει πόσο ειλικρινής είναι, επισκέφτηκε προσωπικά τα γραφεία της ΟΛΜΕ, για να την καλέσει σε διάλογο, κίνηση που κανένας άλλος υπουργός δεν είχε κάνει μέχρι τώρα.
Σ την πραγματικότητα την ίδια στιγμή που ανοίγει το διάλογο, η κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση κανονικά, ιδιαίτερα στους τομείς που θεωρεί ότι μπορεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση κάποιων τμημάτων της κοινωνίας (άσυλο, εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο).
Ο διάλογος απάτη
Οι άξονες γύρω από τους οποίους θέλουν να κινηθεί ο διάλογος, είναι το «νέο Λύκειο» και η αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα σενάρια έχουν διαρρεύσει από καιρό. Μιλούν για προπαρασκευαστικά έτη, για φροντιστήρια εντός του σχολείου, για μετάθεση των εξετάσεων μέσα στο πανεπιστήμιο κλπ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν διάλογο-απάτη. Η κυβέρνηση δεν θέλει να λύσει κανένα πρόβλημα, ούτε να αναβαθμίσει την παιδεία. Η «μηδενική βάση» είναι μια κοροϊδία. Μας ζητούν να ξεχάσουμε την πραγματική πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης: τον προϋπολογισμό του 2009 που προβλέπει ακόμα λιγότερες δαπάνες για την παιδεία, τις χιλιάδες κενές θέσεις εκπαιδευτικών, το γεγονός ότι χιλιάδες νήπια μένουν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, γιατί δεν επαρκούν οι δάσκαλοι και οι αίθουσες, τη βάση του 10 που εδώ και χρόνια πετάει χιλιάδες παιδιά έξω από τα πανεπιστήμια, το νόμο-πλαίσιο που έχει καταδικάσει σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα, την εξίσωση των πτυχίων μας με αυτά των ΚΕΣ και των ψευτοκολεγίων. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Στυλιανίδης απειλούσε τα πανεπιστήμια ότι δεν θα υπάρξει χρηματοδότηση, αν δεν εφαρμοστεί ο νόμος-πλαίσιο. Την ίδια μέρα που ο Σπηλιωτόπουλος δήλωνε υποκριτικά ότι οι εξεγερμένοι «έχουν δίκιο που είναι θυμωμένοι, γιατί διαψεύδονται τα όνειρά τους και οι ελπίδες τους»(9/1), τα ΜΑΤ αντιμετώπισαν τους διαδηλωτές με δακρυγόνα, ξύλο και πολλές συλλήψεις.
Η απάντηση στο διάλογο
Το ΠΑΣΟΚ απαντάει στο διάλογο: «ναι μεν, αλλά». Την ίδια στιγμή που κάνει γενικόλογες κριτικές στη ΝΔ, δεν διαφοροποιείται στην πραγματικότητα από τις προτάσεις της. Στο θέμα του ασύλου ταυτίζεται απόλυτα. Στα υπόλοιπα δεσμεύτηκε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, θα ανατρέψει το ταξικό φίλτρο στην παιδεία! Πως; Με χορήγηση άτοκων δανείων (!!!) για τη σίτιση και στέγαση των φοιτητών, με το μοντέλο της πράσινης ανάπτυξης και με το νέο ηλεκτρονικό βιβλίο που θα αρέσει σίγουρα «σε ένα νέο στην ηλικία του Αλέξη, που δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια».
Το ΚΚΕ δήλωσε αποχή από το διάλογο και αρκείται να προτείνει γενικά και αόριστα 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Προτιμά για άλλη μια φορά να στρέψει τα πυρά του στο ΣΥΡΙΖΑ για την «αποπροσανατολιστική ελεύθερη πρόσβαση» και όχι στην κυβέρνηση. Έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι το μαθητοκεντρικό σχολείο είναι επικίνδυνο, γιατί ένα 15χρονο παιδί δεν είναι σε θέση να επιλέξει.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι συζητάμε μόνο αν παγώσει ο νόμος-πλαίσιο, καταργηθεί ο νόμος για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία.
Με αντίστοιχο τρόπο έχουν απαντήσει (ή αναμένεται να απαντήσουν) οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΠΟΣΔΕΠ. Δεν αποδέχονται ένα διάλογο που σκοπό έχει να χαριστεί χρόνος στη κυβέρνηση και να κρύψει το υπουργείο τις πραγματικές του προθέσεις.
Απάντηση στους δρόμους
Οι προϋποθέσεις που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, μπορούν να επιβληθούν με δύο τρόπους. Πρώτον, αν γίνουν υπόθεση όλης της κοινωνίας και δεύτερο, αν αναπτυχθεί ένα δυνατό εκπαιδευτικό κίνημα στους δρόμους. Για το πρώτο, χρειάζεται πλατιά ενημέρωση φοιτητών, μαθητών, γονιών, εργαζόμενων, με κοινές εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών φορέων. Να αποκαλύψουμε τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων, των σκανδάλων, των απολύσεων, της ακρίβειας, της καταστολής όχι μόνο δεν θα λύσει το «πρόβλημα της παιδείας», αλλά θα μας δημιουργήσει καινούρια προβλήματα.
Χρειάζεται ταυτόχρονα να επιβάλουμε τους όρους μας στους δρόμους. Όπως έκανε το νικηφόρο κίνημα του άρθρου 16.
Ο «υπόγειος» πόλεμος της κυβέρνησης στα σχολεία…
Την ίδια στιγμή που ο Σπηλιωτόπουλος ανοίγει διάλογο και μιλάει για «εκπαιδευτική ειρήνη», η κυβέρνηση δεν διστάζει να ανοίξει τον πόλεμο για άλλη μια φορά σε μαθητές και φοιτητές. Στα περισσότερα σχολεία οι μαθητές αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να πάρουν απουσίες (και κάποιοι να μείνουν από απουσίες) για τις μέρες που συμμετείχαν στη μαθητική εξέγερση. Τιμωρούνται, γιατί βγήκαν στο δρόμο οργισμένοι για τη δολοφονία του συμμαθητή τους. Η επίθεση δεν πρέπει να περάσει. Οι μαθητές και οι καθηγητές, που επίσης βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις εκείνες τις μέρες, χρειάζεται να παλέψουν μαζί, για να μην περάσει η τρομοκρατία.
…και τις σχολές
Η επίθεση είναι αντίστοιχη και στα πανεπιστήμια. Όσες σχολές τελούσαν υπό κατάληψη τις προηγούμενες βδομάδες, αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να χάσουν την εξεταστική!!! ΄Ηδη σε κάποιες σχολές δεν θα γίνει εξεταστική. Αυτό γιατί σύμφωνα με το νέο νόμο-πλαίσιο, που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση από το 2007, αν για οποιοδήποτε λόγο (βλέπε καταλήψεις-συνελεύσεις-διαδηλώσεις) σταματήσει η εκπαιδευτική διαδικασία και δεν ολοκληρωθούν οι παραδόσεις των μαθημάτων, τότε χάνεται το εξάμηνο και δεν γίνεται εξεταστική. Δυστυχώς, παρ’ όλο που η σύγκλητος αποφάσισε ότι η εξεταστική θα γίνει κανονικά, πολλοί καθηγητές αποφασίζουν στις συνελεύσεις τμημάτων να μη γίνει η εξεταστική (π.χ Αγγλικό Φιλοσοφικής Αθήνας).
Η κυβέρνηση και ένα κομμάτι των καθηγητών μας τιμωρούν, επειδή βγήκαμε στους δρόμους. Επειδή συμμετείχαμε στη μεγαλειώδη εξέγερση της νεολαίας. Επειδή το κίνημά μας έβαλε ως στόχο να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Επειδή θέλουμε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο χωρίς επιχειρήσεις, που θα διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες, που θα μπορούμε να παλεύουμε και να αμφισβητούμε τις επιλογές που στρέφονται εναντίον μας.
Αυτοί που κλαίγονται για την εξεταστική, είναι υποκριτές. Η κυβέρνηση εδώ και μήνες σαμποτάρει την «εκπαιδευτική διαδικασία». Περικόψαν τα συγγράμματα, μας είπαν ότι θα πληρώνουμε περισσότερα από τα μισά, μείωσαν ακόμα περισσότερο τις δαπάνες για την παιδεία. Το πιο τραγικό είναι ότι αυτοί που κόπτονται για την εξεταστική δεν έδωσαν ποτέ τα βιβλία στους φοιτητές. Χρειάστηκε μια βδομάδα κατάληψης στη φιλοσοφική για να πάρουν κάποια τμήματα μερικά βιβλία. Η αριστερά στις σχολές πρέπει να απευθύνει κάλεσμα αγώνα και στους καθηγητές. Να γίνει ξεκάθαρο ότι τα δικά τους αιτήματα (προσλήψεις, μισθολογικά κλπ) δεν μπορούν να κερδηθούν ξεχωριστά από τα δικά μας. Το επόμενο διάστημα με κάθε τρόπο να προσπαθήσουμε να κατοχυρώσουμε το αυτονόητο δικαίωμά μας στην εκπαίδευση και να αγωνιστούμε να δώσουμε κανονικά τις εξεταστικές μας.
Δεν πρέπει να περάσει η αντιδραστική άποψη ότι οι αγώνες σημαίνουν χαμένες εξεταστικές και μαθήματα. Οι καταλήψεις και οι απεργίες είναι τα μέσα με τα οποία υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Για να έχει επιτυχία αυτή η μάχη χρειάζεται η συσπείρωση της πλειοψηφίας των φοιτητών, η συνεννόηση με τους καθηγητές, αλλά και η κοινή δράση της αριστεράς στις σχολές. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα μαζί με την Αριστερή Ενότητα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να πετύχει αυτή η μάχη.
Κατερίνα Σεργίδου,
Φιλοσοφική Αθήνας