Λ ίγους μήνες πριν, οι προεδρικές εκλογές στο Αφγανιστάν αποδείχθηκαν ένα μεγάλο φιάσκο για τις ΗΠΑ και τους ισχυρισμούς τους ότι «οικοδομούν τη δημοκρατία» στην κατεχόμενη χώρα. Η νοθεία υπέρ του εκλεκτού της Ουάσινγκτον προέδρου Καρζάι ήταν τόσο εκτεταμένη, που διέλυσε ακόμα και τις όποιες αυταπάτες είχαν μείνει σε μερίδα Αφγανών για το ρόλο των ΗΠΑ στη χώρα. Κάτω από την κατακραυγή αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη νοθεία, κάτι που οδήγησε σε δεύτερο γύρο ανάμεσα στον Καρζάι και το βασικό του αντίπαλο Αμπντουλάχ. Όμως ο Αμπντουλάχ διεκδίκησε κάποιες στοιχειώδης εγγυήσεις για το «αδιάβλητο» του δεύτερου γύρου, οι οποίες δεν έγιναν δεκτές, και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τις εκλογές. Έτσι στο «δεύτερο γύρο» ο Καρζάι ετοιμάστηκε να κατέβει μονος του. Η φάρσα ολοκληρώθηκε με την ανακήρυξη (εκ μέρους της «Ανεξάρτητης» Εκλογικής Επιτροπής) του Καρζάι ως προέδρου χωρίς εκλογές! Η Χίλαρι Κλίντον δήλωσε πως, ανεξάρτητα από αυτή την εξέλιξη, οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν έγκυρο το αποτέλεσμα! Η κατοχή έχει ξεγυμνωθεί τελείως στα μάτια των ντόπιων. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται και η συζήτηση στο Πεντάγωνο για αλλαγή τακτικής (αναδίπλωση στις πόλεις, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια τουλάχιστον εκεί), αλλά και για το ενδεχόμενο αποστολής (ακόμα περισσότερων επί Ομπάμα) στρατευμάτων.
Από τους ιμπεριαλιστές αντιπαραβάλλεται ως επιτυχία η προέλαση του πακιστανικού στρατού στις περιοχές των Ταλιμπάν στο Πακιστάν. Αυτό που δεν λένε είναι η τεράστια ανθρωπιστική κρίση που έχει προκαλέσει αυτή η προέλαση με εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά και η αδυναμία του στρατού να παραμείνει επ’ αόριστον σε αυτές τις περιοχές. Το τελευταίο γεγονός έχει οδηγήσει σε ενδυνάμωση των διάφορων ντόπιων πολέμαρχων και απειλεί μεσοπρόθεσμα με ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια την περιοχή. Η περίφημη Αφ-Πακ στρατηγική του Ομπάμα εκτός από βάρβαρη αποδεικνύεται και τελείως αναποτελεσματική για τον ιμπεριαλισμό. Στο μεταξύ στο «ειρηνευμένο» Ιράκ οι βόμβες σκάνε η μία πίσω από την άλλη... Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει βαλτώσει για τα καλά. Δυστυχώς αυτό που λείπει είναι το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ, όπου μεγάλη του μερίδα παραμένει εγκλωβισμένη στη λογική του «καλού πολέμου» και στην ανοχή στον Ομπάμα.
(στη φωτο: Οι "επιτυχίες" στο μέτωπο του Πακιστάν)