Παλαιστίνιοι: «Μας εμπνέει η εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας»
Τ ην ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο ισραηλινός στρατός είχε μόλις χτυπήσει τα δύο σχολεία του ΟΗΕ, αυξάνοντας την εκατόμβη των αμάχων που άγγιζε τους 700 νεκρούς (ανάμεσά τους 215 παιδιά) και τους 3.000 τραυματίες. Στα δύο τρίτα της Γάζας δεν υπάρχει ηλεκτροδότηση και στο 50% δεν υπάρχει νερό. Τις προηγούμενες ώρες είχε καταγγελθεί ότι οι επιτιθέμενοι χρησιμοποιούσαν χημικά και ραδιενεργά όπλα όπως βόμβες φωσφόρου και απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ο επικεφαλής του γραφείου του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες Τζον Γκινγκ ξέσπαγε λέγοντας τα εξής: «Είμαι σοκαρισμένος από αυτό που έχω δει και που έχω ακούσει. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου η απανθρωπιά είναι ορατή και συγκλονιστική όσον αφορά τη φύση των κτυπημάτων, τη βαρβαρότητα των κτυπημάτων, την έκταση των κτυπημάτων». Φαίνεται δεν είχε διαβάσει τις δηλώσεις του Ισραηλινού αρχιστράτηγου Γιοάβ Γκαλάντ που έλεγε ότι στόχος της επιχείρησης ήταν να «επιβάλει στη Γάζα ένα πισωγύρισμα πολλών δεκαετιών» και να επιφέρει «το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό εχθρικών απωλειών».
Οι Ισραηλινοί αποδίδουν τη φονική επιδρομή τους στην παραβίαση της εκεχειρίας από τη Χαμάς. Πρόκειται για ασύστολα ψεύδη (βλ. σχετικό κείμενο για Χαμάς). Οι πιο σοβαροί αναλυτές, ακόμη και μέσα στο Ισραήλ, αποδίδουν την επίθεση στις επερχόμενες εκλογές στο Ισραήλ και στην προσπάθεια των κομμάτων της κυβέρνησης να ανακάμψουν, καθώς στις δημοσκοπήσεις προηγείτο η ακροδεξιά αντιπολίτευση. Ο Ισραηλινός ειρηνιστής Γιούρι Αβνέρι λέει ότι οι ηγέτες του Εργατικού Κόμματος και του κεντρώου Καντίμα, Εχούντ Μπαράκ και Τζίπι Λίβνι αντίστοιχα, είχαν υπολογίσει κυνικά ότι για κάθε 80 Παλαιστίνιους που θα σκότωναν θα εξασφάλιζαν μία επιπλέον έδρα.
Διπλωματία
Αρωγός στην επιδρομή των σιωνιστών ήρθε και η διπλωματική παρέμβαση των περισσότερων χωρών. Ο Μπους και η κυβέρνησή του θέλησαν να αφήσουν την τελευταία τους εγκληματική πινελιά στον πλανήτη στηρίζοντας απόλυτα το Ισραήλ και καταγγέλλοντας τα θύματα. Ο Ομπάμα, ενώ ήταν λαλίστατος στην περίπτωση της επίθεσης στο Μουμπάι, τώρα σιώπησε λέγοντας ότι δεν μπορεί να έχει δύο φωνές η Αμερική. Πολλοί θεωρούν ότι οι Ισραηλινοί ήθελαν με την επιδρομή τους αυτή να προλάβουν με νέα τετελεσμένα οποιαδήποτε «ειρηνευτική» πρωτοβουλία του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Όμως, αν κρίνουμε από τις προεκλογικές κινήσεις του Ομπάμα (επισκέφθηκε την ισραηλινή πόλη Σντέροτ δηλώνοντας τη συμπόνια του για τους κατοίκους, αλλά δεν έδειξε κανένα οίκτο για το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους που λιμοκτονούσαν λόγω του εμπάργκο, ακριβώς δίπλα του) και από τα πρόσωπα που τοποθέτησε σε νευραλγικά κλειδιά (π.χ. τον σιωνιστή Ραλφ Ιμάνιουελ στη θέση του προσωπάρχη του Λευκού Οίκού), οι Ισραηλινοί δεν έχουν και πολλά να φοβηθούν από την προεδρία του.
Οι Ευρωπαίοι, αφού μάζεψαν την προεδρεύουσα της Ε.Ε. Τσεχία, η οποία στην αρχή εμφανίστηκε με αμερικανική γραμμή, έκαναν πέρα τα πρωτόκολλα και έστειλαν τον Σαρκοζί να διαπραγματευτεί. Στα λόγια οι Ευρωπαίοι εξισώνουν το θύτη με το θύμα ζητώντας να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά στην πράξη πλησιάζουν τη γραμμή των ΗΠΑ: επισκέπτονται και συζητούν με κάθε φιλικότητα με τους Ισραηλινούς φονιάδες, ενώ με τη νόμιμη κυβέρνηση των Παλαιστινίων δεν δέχονται καν να συναντηθούν. Η Ε.Ε. είχε ήδη δώσει συγχωροχάρτι στο Ισραήλ για τα μέχρι τώρα εγκλήματά του αφού στη ζούλα στις 8 Δεκέμβρη είχε δώσει στη χώρα αυτή σχεδόν καθεστώς υποψήφιου μέλους, πράγμα που προφανώς αποθράσυνε το Τελ Αβίβ. Από την άλλη η Αίγυπτος του στυγνού δικτάτορα Μουμπάρακ έδωσε άλλο ένα πισώπλατο χτύπημα στη Γάζα επιμένοντας να κρατά το πέρασμα της Ράφα κλειστό και καταγγέλλοντας κι αυτή ως βασική υπεύθυνη για την αιματοχυσία τη Χαμάς.
Προοπτική
Η επίθεση του Ισραήλ επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά ότι η λύση των δύο κρατών είναι ανέφικτη. Ο ισχυρότερος, δηλ. το Ισραήλ, θα εισβάλει κατά το δοκούν κάθε λίγο και λιγάκι, θα επιβάλλει εμπάργκο, θα χτίζει τείχη αρπάζοντας παλαιστινιακά εδάφη, θα εκτελεί, ή θα συλλαμβάνει όσους Παλαιστίνιους δεν γουστάρει, ή θα αφήνει τους εποίκους να κάνουν τις δουλειές αυτές για λογαριασμό του κράτους (είναι χαρακτηριστικό ότι όλα αυτά συμβαίνουν και στη Δυτική Όχθη, παρότι εκεί δεν έχει την εξουσία η «κακιά» Χαμάς).
Υπάρχουν τρεις πιθανότητες για το μέλλον: Ή να εξαλειφθούν ουσιαστικά οι αυτόχθονες όπως έγινε με τους ινδιάνους στις ΗΠΑ, ή να εκδιωχθούν οι έποικοι όπως έγινε στην Αλγερία, ή να υπάρξει ένα ενιαίο κοσμικό κράτος ισονομίας και ισοπολιτείας όπως έγινε στη Νότια Αφρική μετά την κατάρρευση του απαρτχάιντ. Το πρώτο σενάριο φαντάζει απίθανο λόγω συντριπτικών αριθμητικών δεδομένων. Το τρίτο σενάριο το τρέμουν οι σιωνιστές γιατί, αν κάθε άνθρωπος έχει μία ψήφο στην περιοχή, σύντομα οι Άραβες θα είναι πλειοψηφία. Μακριά στην άλλη άκρη του τούνελ, μπορεί τελικά η ετυμηγορία της ιστορίας να επιλέξει ακριβώς το χειρότερο σενάριο για τους σιωνιστές.
Πέτρος Τσάγκαρης