Φέρτε πίσω όλα τα κλεμμένα!
Στα ταμεία, στο εισόδημα, στις εργασιακές σχέσεις
Σκάνδαλα, λιτότητα, ανεργία
Όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε
Τ ο σκάνδαλο της ληστείας στα αποθεματικά των Ταμείων, τραντάζει συθέμελα την κυβέρνηση. Τους πιάσαμε να έχουν βάλει το χέρι «μέσα στο βάζο με το μέλι». Ο Καραμανλής προσπάθησε συστηματικά να αποφύγει να «θυσιάσει» κάποιον από τους υπουργούς του. Γιατί ήξερε ότι αυτό θα αποτελούσε μια έμμεση, αλλά σαφή, ομολογία ενοχής της Ν.Δ. για το σκάνδαλο «των δομημένων». Δεν τα κατάφερε. Υποχρεώθηκε να διώξει (με πρόσχημα μια παλιά και πασίγνωστη «λαδιά» του Ευγένιου Παπαδόπουλου, ειδικού Γραμματέα του υπουργείου Απασχόλησης) τον Σάββα Τσιτουρίδη, τον υπουργό που οργάνωσε τη ροή των αποθεματικών κεφαλαίων των Ταμείων προς τους λογαριασμούς των Αλογοσκούφη-Δούκα, αλλά και προς το κομματικό ταμείο της Ν.Δ.
Η «θυσία» αυτή όμως ήρθε αργά και δεν θα φέρει αποτέλεσμα για τη Ν.Δ.
Γιατί ήδη ο ρόλος των Αλογοσκούφη-Δούκα στην υπόθεση των δομημένων έχει
αποκαλυφθεί και είναι πλέον ορατός στους πάντες. Μαζί με τις τράπεζες
και τις χρηματιστηριακές, οργάνωσαν από το 2005 την «πατέντα» των
σύνθετων-δομημένων ομολόγων, για να εξασφαλίσουν τη φτηνή χρηματοδότηση
των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού,
ληστεύοντας τα αποθεματικά των Ταμείων. Σε αυτή την πορεία, βέβαια,
επέτρεψαν και τις πλούσιες μίζες σε όλους τους παράγοντες που
συμμετείχαν σε αυτό το «ευαγές» κύκλωμα.
Τα δομημένα ομόλογα είναι μόνο το τελευταίο επεισόδιο στη ληστεία
των Ταμείων. Τα αποθεματικά των Ταμείων καταληστεύονται 57 ολόκληρα
χρόνια συστηματικά από τις κυβερνήσεις και τους καπιταλιστές. Από το
1950 τα ταμεία κατέθεταν υποχρεωτικά τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα
της Ελλάδος, ουσιαστικά άτοκα. Από αυτή και μόνο τη διαδικασία
υπολογίζεται ότι τα ταμεία έχασαν περίπου 60 δισ. ευρώ. Από τη δεκαετία
του ‘90 άρχισε η «αξιοποίηση» μέρους των αποθεματικών στις μετοχές.
Όταν έσκασε η «φούσκα» του Χρηματιστηρίου, τα Ταμεία έχασαν, σύμφωνα με
όλους τους υπολογισμούς, περίπου 3,46 δισ. ευρώ. Βέβαια η ληστεία δεν
σταματάει μόνο στα αποθεματικά. Συνεχίζει και με την εισφοροδιαφυγή:
Ανασφάλιστοι είναι περίπου το 20% των εργαζομένων, ενώ στους μετανάστες
το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 33%! Τεράστιο σκάνδαλο αποτελεί και η
εισφοροκλοπή, γιατί οι καπιταλιστές δεν κλέβουν μόνο τις εργοδοτικές
εισφορές, αλλά και τις εργατικές που τις παρακρατούν σε μηνιαία βάση.
Το ασφαλιστικό σύστημα ήταν πράγματι γενναιόδωρο και αναδιανεμητικό,
αλλά προς το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Όλες αυτές τις δεκαετίες
εκμεταλλεύτηκαν και έκλεψαν τον ιδρώτα μας και τον μετέτρεψαν σε
επιδοτήσεις και θαλασσοδάνεια στους καπιταλιστές.
Η οργή
και η αγανάκτηση των εργαζομένων από το ατέλειωτο φαγοπότι των
«γαλάζιων παιδιών», των τραπεζιτών και των χρηματιστών, με κάθε νέα
αποκάλυψη φουντώνει. Η πανεργατική απεργία στις 15 του Μάη είναι
αποτέλεσμα αυτής της αγανάκτησης και της πίεσης της βάσης πάνω στην
ηγεσία των συνδικάτων για απάντηση. Αυτή η απεργία μπορεί και πρέπει να
είναι η αρχή μιας εργατικής απάντησης που θα ακυρώσει τα σχέδια
κυβέρνησης και καπιταλιστών. Οι κλάδοι της παιδείας και της υγείας
είναι ήδη σε κινητοποιήσεις. Όμως οι ηγεσίες των συνδικάτων
καθυστέρησαν ανεπίτρεπτα να προκηρύξουν την απεργία κι ακόμη κι όταν
την ανακοίνωσαν, δεν την οργανώνουν όπως της αξίζει. Καθυστέρησαν να
τυπώσουν υλικό (προκηρύξεις, αφίσες), δεν οργάνωσαν ενημερώσεις στους
χώρους εργασίας και, πολύ περισσότερο, δεν συζητάνε ακόμη για την
κατάλληλη συνέχεια.
Ό μως υπάρχουν αγώνες που δείχνουν το
δρόμο για αντίσταση και νίκη. Ο παρατεταμένος αγώνας του φοιτητικού
κινήματος είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα, ενώ παλιότερα η επιτυχία της
πανεργατικής απεργίας του Απρίλη του 2001 έστειλε το ασφαλιστικό του
Γιαννίτση στα σκουπίδια. Οι φοιτητές έδωσαν ένα αποφασιστικό και με
διάρκεια αγώνα, με καταλήψεις και βδομαδιάτικες διαδηλώσεις και
ακύρωσαν τη νεοφιλελεύθερη επίθεση της κυβέρνησης. Αντίστοιχα, η
πανεργατική κινητοποίηση ενάντια στο ασφαλιστικό του Γιαννίτση κέρδισε
με την ενότητα του εργατικού κινήματος και την τρομακτική μαζικότητα
της κινητοποίησης. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει και μπορούμε να
ακολουθήσουμε. Με ενότητα, μαζικότητα και αποφασιστικό και παρατεταμένο
αγώνα μπορούμε να ακυρώσουμε τα σχέδιά τους, να τους κόψουμε το «βήχα».
Να απαιτήσουμε να επιστρέψουν όλα τα κλεμμένα για να έχουμε την
περίθαλψη που μας αξίζει και συντάξεις που θα μας επιτρέπουν να ζούμε
με αξιοπρέπεια.
Να απαιτήσουμε από τα συνδικάτα την πανεργατική απεργιακή κλιμάκωση.
Σε κάθε εργασιακό χώρο οι αγωνιστές της βάσης πρέπει να χτίσουμε τις
προϋποθέσεις για την επιτυχία της απεργίας. Κάλεσμα γενικών
συνελεύσεων, ενημερώσεις των εργαζομένων, δημιουργία επιτροπών αγώνα,
εξορμήσεις στις γειτονιές μαζί με την έκδοση και κυκλοφορία
προπαγανδιστικού υλικού. Την μέρα της απεργίας πρέπει να οργανώσουμε
απεργιακές φρουρές και το οργανωμένο κατέβασμα των εργαζομένων στο
συλλαλητήριο.
• Μπορούμε και πρέπει να σταματήσουμε
τα πάντα στις 15 του Μάη.
• Όλοι στους δρόμους
για την εργατική αντεπίθεση.
• Σκάνδαλα, λιτότητα, ανεργία. Όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε!
• Κλιμάκωση του αγώνα μέχρι τη νίκη!