ΠΑΣΟΚ: αναζητώντας αυτοδυναμία

Με στροφή δεξιά

 

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ήδη μπροστά από τη ΝΔ, αλλά συγκεντρώνοντας 31-34% απέχει πολύ από το ποσοστό-κατώφλι της αυτοδυναμίας (πάνω από 41% σε πεντακομματική ή 38% σε τετρακομματική Βουλή). Η κάλυψη αυτής της απόστασης γίνεται πλέον ο βασικός στόχος της ηγεσίας Παπανδρέου, η οποία όμως επιχειρεί να τον πετύχει μετακινούμενη σε όλο και πιο συντηρητική κατεύθυνση.

 

Στην οικονομική και κοινωνική πολιτική η ηγεσία Παπανδρέου επιδιώκει
να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των βιομηχάνων και των τραπεζιτών και
ταυτόχρονα να μην καλλιεργήσει «προσδοκίες» στα εργατικά και λαϊκά
στρώματα. Η Άννα Διαμαντοπούλου, που είχε κάνει λόγο για «4ετές
σταθεροποιητικό πρόγραμμα», επανήλθε υπογραμμίζοντας ότι την άποψη αυτή
συμμερίζεται συλλογικά η ηγεσία και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει
ότι το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να μη δεσμεύεται για οποιοδήποτε αίτημα των
εργαζομένων και να υπόσχεται μια ετήσια «προσαρμογή» της κοινωνικής
πολιτικής με βάση τις «αντοχές» της οικονομίας. Αυτό το πρόγραμμα κάνει
αναιμικά τα όποια σενάρια εκλογικής «εκτίναξης» του ΠΑΣΟΚ με κέρδισμα
λαϊκών ψηφοφόρων. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στρέφει
την προσοχή της προς τη «δεξαμενή» του Συνασπισμού. Και σε αυτό το
στόχο θα συνδυάζει και το καρότο (συνεργασίες) και το μαστίγιο (ελπίδες
αποκλεισμού από τη βουλή).


Η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι «η αυτοδυναμία δεν εξαρτάται μόνο
από τα κόμματα που θα μπουν στη βουλή, αλλά και από αυτά που δεν θα το
καταφέρουν…». Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ερμηνεύονται οι επιθέσεις
π.χ. του Mega στον ΣΥΡΙΖΑ και να αναμένεται ότι αυτές θα ενταθούν.


Όμως, ταυτόχρονα, ο Ραγκούσης δήλωνε ότι «οι προτάσεις μας για
συνεργασία ισχύουν ασχέτως της υπόθεσης της αυτοδυναμίας…». Και αυτή η
πίεση θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Και η ηγεσία του ΣΥΝ θα πρέπει να
την απαντήσει πειστικά.
Η ανατροπή του Καραμανλή θα έπρεπε να είναι εύκολη δουλειά για ένα
κόμμα που ισχυρίζεται ότι έχει φιλεργατικό-κοινωνικό προσανατολισμό.
Όμως οι δυσκολίες της «αυτοδυναμίας» αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά τη
σοσιαλφιλελεύθερη μετάλλαξη της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας.