Ο ι μετανάστες εργάτες γης στη Νέα Μανωλάδα, την πατρίδα της φράουλας, εξασφαλίζουν απίστευτα κέρδη για τους παραγωγούς. Από τα 5.280 στρέμματα που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, τα 5000 βρίσκονται σε αυτό το χωριό της Ηλείας και παράγουν το 90% της εγχώριας παραγωγής. Το 70% της παραγωγής καταλήγει στην Ευρώπη και ο συνολικός τζίρος των 50 παραγωγών αγγίζει τα 50 εκατομμύρια ευρώ.
Από το 1973 άρχισε στη Μανωλάδα να φυτεύεται η φράουλα, αλλά οι πρώτοι παραγωγοί χρεοκόπησαν, παρά το ιδανικό κλίμα. Έπρεπε να φτάσουν οι Αλβανοί μετανάστες, στη δεκαετία του 90, για να αναπτυχθεί η βιομηχανία φράουλας στις πλάτες τους. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 οι Αλβανοί αντιδρούν στα χαμηλά μεροκάματα, πέφτει ξύλο, αλλά στο τέλος οι εργάτες κερδίζουν αυξήσεις. Σιγά σιγά πολλοί Αλβανοί μετακινούνται από τα χωράφια στις πόλεις και αντικαθίστανται από μετανάστες άλλης προέλευσης: Ασιάτες, Άραβες, άλλους Βαλκάνιους. Τα μεροκάματα ξαναπέφτουν. Από το 2000 και μετά οι εργάτες γης αγγίζουν τους 2.000 και μέχρι σήμερα έχουν φθάσει τους 3.500. Η φράουλα Μανωλάδας ξεπουλάει από τη Μόσχα μέχρι το Λονδίνο, αλλά τα μεροκάματα παραμένουν στάσιμα. Και πώς αλλιώς να γίνει άλλωστε όταν δεν υπάρχει σωματείο εργατών γης να διαπραγματευθεί, και η ΓΣΕΕ δεν ασχολείται;
Με την πρόσφατη απεργία η ΓΣΕΕ έβγαλε μια ανακοίνωση καταγγέλλοντας τους παραγωγούς και την υπερεκμετάλλευση. Επισημαίνει ότι καμιά συμφωνία κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση δεν είναι νόμιμη και κανείς δεν δικαιούται να το διαπραγματεύεται, «καρφώνοντας» έτσι το ΠΑΜΕ. Όμως δεν λέει τι έκανε η ΓΣΕΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια και φθάνει να ζητάει από την κυβέρνηση επιδότηση στους «μικροπαραγωγούς» κατά το κόστος του ημερομισθίου που αντιστοιχεί στις εισφορές ασφάλισης. Με τέτοιες «προτάσεις» από τη ΓΣΕΕ οι εργάτες γης μάλλον θα πρέπει να βασίζονται κυρίως στις δικές τους κινητοποιήσεις και απεργίες και να απαιτούν κάθε φορά την κάλυψή τους από τα συνδικάτα. Το δρόμο το δείχνει η πρόσφατη απεργία!