Του Θανάση Κούρκουλα
Η πρόσφατη επίθεση των «Αυτόνομων» στους Αμπελοκήπους αποτελεί μια σοβαρή κλιμάκωση της δράσης των ακροδεξιών συμμοριών. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρούν να επιτεθούν μέρα μεσημέρι σε ανοικτή δημόσια προπαγανδισμένη αντιρατσιστική συγκέντρωση τοπικών φορέων, σωματείων, αντιρατσιστικών και αριστερών οργανώσεων αντί να «περιοριστεί» σε κάποιο μετανάστη που περπατά στο δρόμο, ή σε επιδρομές σε γειτονιές μεταναστών βραδινές ώρες (όπως στο Νέο Κόσμο τον περασμένο Νοέμβρη). Ασφαλώς, οι συσχετισμοί δύναμης στην κοινωνία, η αποφασιστικότητα και η ευρύτητα των διοργανωτών της αντιρατσιστικής συγκέντρωσης οδήγησαν στην –για πρώτη φορά– μαζική σύλληψη των νεοναζί. Κι αυτό αποδεικνύει πως υπάρχει περιθώριο χρόνου αντιμετώπισης της ακροδεξιάς υστερίας και των φασιστικών συμμοριών, αν η Αριστερά, τα συνδικάτα, οι τοπικοί φορείς, οι αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις ανταποκριθούν με σοβαρότητα στις προκλήσεις.
Όμως τι είναι αυτό που οπλίζει τους νοσταλγούς του Χίτλερ με τόση αυτοπεποίθηση, ώστε κάποιοι απ’ αυτούς να υπερεκτιμούν σε τέτοιο βαθμό τις δυνατότητές τους;
Κάλυψη από το ΛΑΟΣ
Πολλές φορές έχει ειπωθεί –και σωστά– πως η κοινοβουλευτική κάλυψη του ακροδεξιού χώρου από το ρατσιστικό ΛΑΟΣ, μαζί με την ανοχή έως συγκάλυψη των δραστών ρατσιστικών επιθέσεων από την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. οπλίζει το χέρι των παρακρατικών δολοφόνων. Διαφορετικά θα ένιωθαν πολύ πιο αδύναμοι για να ξεμυτίσουν από το αυγό τους.
Τη στιγμή ακριβώς που η εκλογή Σαμαρά στη ΝΔ απειλεί το ΛΑΟΣ, διεισδύοντας στο εθνικοπατριωτικό ξενοφοβικό ακροατήριό του, είναι που ο Καρατζαφέρης επιλέγει να μετακινηθεί ακόμα πιο απροκάλυπτα σε ρατσιστικές και ακροδεξιές πολιτικές, πετώντας τη μάσκα του «δημοκράτη». Υιοθετώντας συνθήματα της Χρυσής Αυγής όπως το «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι» ή καλύπτοντας τη δράση προσφιλών του φασιστών, διαμαρτυρόμενος για την «άδικη» προφυλάκιση του ροπαλοφόρου αρχισυντάκτη της φυλλάδας «Ελεύθερη Ώρα» που «επειδή υπηρετεί την αντίπερα όχθη, προπηλακίζεται, προσβάλλεται, φυλακίζεται» (31/1/2010).
Όμως έχει έναν ακόμα σοβαρό λόγο ύπαρξης. Σε περιόδους κρίσης σαν τη σημερινή, το σύστημα επιλέγει να χρησιμοποιήσει την ακροδεξιά και τις φασιστο-συμμορίες ως ένα επιπλέον εργαλείο με στόχο να τη βγάλουν καθαρή όσοι ευθύνονται για την κρίση και την αντιλαϊκή διαχείρισή της σε βάρος των εργαζόμενων, των άνεργων και της νεολαίας. Με στόχο να προστατέψει τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις.
Αποπροσανατολισμός
Προσπαθούν να στρέψουν την αγανάκτηση των «από κάτω» σε άλλα θύματα του συστήματος όπως είναι οι μετανάστες. Να διασπάσουν την ενότητα και την αλληλεγγύη των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Να απομονώσουν και να συκοφαντήσουν την Αριστερά, τα συνδικάτα, όποιον παλεύει για ίσα δικαιώματα στους μετανάστες, ή εκφράζει και στηρίζει «επικίνδυνα κινήματα» σαν του Δεκέμβρη του 2008. Όποιον συστηματικά οργανώνεται και παλεύει ενάντια στην τρομοκρατία των αγορών που περιμένουν να γεννήσει σοβαρές αντιστάσεις.
Έτσι η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ προβάλλει συστηματικά τη ρατσιστική κι εθνικιστική υστερία του ΛΑΟΣ, ακόμα κι αν σε όλες τις δημοσκοπήσεις καταγράφεται καθαρά πως το «μεταναστευτικό» και τα «εθνικά» βρίσκονται στον πάτο της αξιολόγησης του κόσμου ως σοβαρά προβλήματα, ενώ η ανεργία, η οικονομία, η υγεία και η παιδεία καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις.
Η μετατόπιση του Σαμαρά στις θέσεις του Καρατζαφέρη για το νομοσχέδιο περί ιθαγένειας, εκτός από χάιδεμα των αυτιών του πιο αντιδραστικού τμήματος του εκλογικού σώματος, είναι επίσης στροφή στρατηγικού χαρακτήρα από τη μεριά των «από πάνω». Το ίδιο και η υιοθέτηση από το ΠΑΣΟΚ της «μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση» που αποτελεί ένταξη σε μια από τις βασικές επιλογές της Ε.Ε. και του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου, όσο κι αν από την άλλη μεριά δίνει δικαιώματα με το σταγονόμετρο σε κάποια παιδιά μεταναστών ή σε μετανάστες που ζουν στη χώρα για πάρα πολλά χρόνια.
Αριστερά
Η στροφή του συστήματος σε αντιδραστική κατεύθυνση χρειάζεται να αξιολογηθεί και να απαντηθεί ανάλογα από την Αριστερά. Την Αριστερά που πρέπει να υπερασπίσει το μετανάστη ως εργαζόμενο, ως κάτοικο πολλών περιοχών της Αθήνας, ως μαθητή και φοιτητή στην εκπαίδευση και όχι αποκλειστικά ως κατατρεγμένο που έχει ανάγκη από τη συμπόνια μας. Αυτό συνεπάγεται πως η αντιρατσιστική παρέμβαση της Αριστεράς χρειάζεται να μην εξαντλείται σε δημόσιες δηλώσεις «κεντρικού χαρακτήρα» και σε ορισμένες κεντρικές κινητοποιήσεις. Να είναι παρεμβατική σε επίπεδο συνδικάτων, γειτονιάς, σχολείου και σχολής. Η αντιρατσιστική δράση να γίνεται από ντόπιους και μετανάστες μαζί, να αποτελεί τμήμα του κοινού αγώνα απέναντι στο σύστημα που γεννά όλα τα προβλήματα. Αλλά και ενάντια σε μια κυβέρνηση που υλοποιεί την πιο ταξική επίθεση των τελευταίων χρόνων στα δικαιώματά μας.
Είναι επίσης επιβεβλημένο το ξεσκέπασμα των ακροδεξιών ρατσιστών του ΛΑΟΣ ως συγκοινωνούν δοχείο με νεοναζιστικές φασιστικές συμμορίες, η συστηματική αποδόμηση του πολυσυλλεκτικού δημοκρατικού προσωπείου που με κόπο έχει χτίσει ο Καρατζαφέρης τα τελευταία χρόνια. Τέλος είναι απαραίτητη η μαζική ενιαιομετωπική πολιτική απάντηση στους φασίστες κάθε φορά που επιχειρούν να τρομοκρατήσουν στις γειτονιές μας.
Το παράδειγμα των Αμπελοκήπων επιβεβαιώνει πλήρως αυτή την τακτική από τη μεριά της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και εκείνων των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που δώσαμε μαζί μια επιτυχημένη μάχη με τους νεοναζί. Αυτή η εμπειρία είναι που χρειάζεται να διευρυνθεί και να επεκταθεί σε κάθε εργασιακό και νεολαιίστικο χώρο, σε κάθε πόλη και γειτονιά. Χωρίς να περιμένουμε πότε θα εκδηλωθούν ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις.