Ώρα για πανεργατική απεργία ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης
Η εκτίμηση της Ντόιτσε Μπανκ σημειώνει ότι «το χρέος της Ελλάδας διαμορφώνεται στα 254 δισ. ευρώ έναντι των 51 δισ. ευρώ που διέθετε η Ρωσία όταν πτώχευσε και 57,2 δισ. ευρώ τα οποία η Αργεντινή δεν κατόρθωσε να αποπληρώσει», προειδοποιώντας ότι μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας θα είχε μεγαλύτερες συνέπειες από το άθροισμα των χρεοκοπιών Ρωσίας και Αργεντινής, διασπείροντας το «πρόβλημα» σε όλη την ευρωζώνη και πυροδοτώντας έναν «άγριο κύκλο» σε όλη την Ευρώπη. Η έκθεση της Σίτιμπανκ, αντίθετα, δηλώνει ότι η πιθανότητα χρεοκοπίας της Ελλάδας είναι πολύ μικρή.
Χρέος
Το πρόβλημα του χρέους χρησιμοποιείται ως τμήμα μιας
«δημοσιονομικής τρομοκρατίας» που υποβοηθά την προώθηση σκληρών
νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων όπως το ΠΣΑ (Πρόγραμμα Σταθερότητας και
Ανάπτυξης). Ταυτόχρονα η «εξυπηρέτηση» του χρέους είναι ένας μηχανισμός
διασφάλισης τεράστιων και ακαριαίων κερδών στις διεθνείς Τράπεζες.
Εκτοξεύοντας τα spreads στα ύψη, δανείζουν κυβερνήσεις με μεγάλα
επιτόκια, ενώ στη συνέχεια με την εγγύηση των κρατικών ομολόγων
δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) με ελάχιστο
επιτόκιο, παίρνοντας πίσω τα κεφάλαιά τους μαζί με ένα μεγάλο κέρδος
δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για απλή τοκογλυφία, σε τεράστια όμως
κλίμακα.
Συμφέροντα
Ταυτόχρονα, οι χειρισμοί
έγκρισης του ΠΣΑ αναδεικνύουν την πολύ στενή σύνδεση μεταξύ εθνικών και
ευρωπαϊκών συμφερόντων. Οι Γιούνκερ, Αλμούνια και Τρισέ μπορούν να
εύχονται υποκριτικά «καλό κουράγιο» στους έλληνες εργαζόμενους και
συνταξιούχους, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν ακόμα πιο σκληρά μέτρα από την
ελληνική κυβέρνηση. Δεν έχουν όμως καμία πρόθεση να ελέγξουν τον
ομόλογό τους κ. Προβόπουλο που, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας,
διασφάλισε ετήσιο «εισόδημα» 4 εκατομμυρίων ευρώ και εν πολλοίς
αφορολόγητο. Οι πολιτικές τύπου ΠΣΑ δεν «επιβάλλονται» από τις
Βρυξέλλες. Επιλέγονται από τους ντόπιους καπιταλιστές, επιβάλλονται από
τις κυβερνήσεις τους και συντονίζονται σε ευρωπαϊκή κλίμακα από τους
Γιούνκερ-Αλμούνια και σία, με τη βοήθεια των «διεθνών οίκων» και των
υπερεθνικών μηχανισμών της ΕΕ. Είναι σωστή η διαπίστωση ότι αυτός ο
φαύλος κύκλος μπορεί να αρχίσει να σπάει με τοπικές εξεγέρσεις, αλλά η
ανατροπή μπορεί να ολοκληρωθεί με τον αναγκαίο πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό
ενάντια στις οδηγίες και τις συνταγές που σήμερα κυριαρχούν στην ΕΕ.
Ανατροπή
Ταυτόχρονα
αναδεικνύεται η άμεση σχέση μεταξύ οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων.
Περίπου 11 δισ. ευρώ «έφυγαν» από την Ελλάδα προς διεθνείς τράπεζες,
δηλώνοντας «ανησυχία» ακόμα και για τη φήμη ότι η κυβέρνηση σκέφτεται
να επεκτείνει το «πόθεν έσχες» και στις καταθέσεις. Σήμερα, αν θέλουμε
να υπερασπίσουμε τον κόσμο μας απέναντι στην απληστία του κεφαλαίου,
οφείλουμε να διευρύνουμε τις διεκδικήσεις μας, να δούμε την ανάγκη
συνολικού ελέγχου, την ανάγκη ανατροπής του συστήματος.
Το
ΠΑΣΟΚ, όπως και όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, δεν έχει καμιά τέτοια
προοπτική. Θα οδηγηθεί –κάτω από τις πιέσεις της ΕΕ, κάτω από τις
απαιτήσεις των «αγορών», κάτω από το βάρος των ντόπιων τραπεζιτών και
βιομηχάνων– να καθοδηγήσει μια πολιτική που θα «χύνει αίμα» απλών
ανθρώπων, για να γλιτώσει ο καπιταλισμός από την κρίση.
Απεργία
Η
πορεία του δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Στελέχη του εκτιμούν ότι
«μπορεί να μαζέψουμε 25 δισ. ευρώ σε τρία χρόνια, όμως είναι πολύ
πιθανό να καταστρέψουμε τις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον κόσμο…». Άλλοι
δηλώνουν ότι δεν φοβούνται την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση της ΝΔ,
αλλά κυρίως «ανεξέλεγκτες διαμαρτυρίες και νέα δεκεμβριανά…» («Κ.Ε.»,
17/1). Σωστά. Για να ανατρέψουμε την πολιτική τους, θα χρειαστούμε μια
γενικευμένη ανάταση του κινήματος αντίστασης, έναν νέο «εργατικό
Δεκέμβρη».
Είναι ώρα για πανεργατική απεργιακή απάντηση. Η
ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη δεν πρέπει να μείνει μόνη. Η ΓΣΕΕ –με
καθοριστικές ευθύνες της ΠΑΣΚΕ– υψώνει αυτή την ώρα λευκή σημαία.
Καθήκον των αγωνιστών της βάσης των σωματείων και της Αριστεράς είναι
να οργανώσουμε τη ρήξη με αυτή την ηττοπαθή και διαλυτική πολιτική. Να
οργανώσουμε μια πραγματικά απεργιακή απάντηση. Όπως τότε που παραλύσαμε
τους Σημίτη-Γιαννίτση. Σήμερα μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε.