Του Θοδωρή Πατσατζή
Πριν καλά καλά μπούμε στο καλοκαίρι, ξεκίνησαν οι πυρκαγιές. Η απάντηση της κυβέρνησης ξεπερνάει κάθε όριο προκλητικότητας. Ο Μαρκογιαννάκης δηλώνει ότι δεν προχώρησε στην αγορά ελικοπτέρων, γιατί περίμενε ότι θα… βρέχει. Ο Χατζηγάκης καλεί τους καταπατητές σε μαζική δράση, θεωρώντας αυστηρό το νομικό πλαίσιο για τις δασικές εκτάσεις. Και ο Αντώναρος τα βάζει με την ατυχία μας: «Έχουμε ασυνήθη αριθμό πυρκαγιών για τα δεδομένα της εποχής».
Ο εφιάλτης του 2007 δεν είναι μακριά. 73 ανθρώπους, 2,5 εκατομμύρια στρέμματα δασικών και καλλιεργήσιμων εκτάσεων και 3.000 σπίτια είχε αφανίσει πριν δύο χρόνια αυτή η πολιτική.
Η πρώτη υπόσχεση του ίδιου του Καραμανλή τότε ήταν η άμεση μονιμοποίηση των συμβασιούχων δασοπυροσβεστών. Δύο χρόνια μετά ανακάλυψαν ότι οι 5.500 συμβασιούχοι –ορισμένοι κλείνουν 15ετία– δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί το καλοκαίρι του 2008 υποχρεώθηκαν να δουλεύουν 15 ώρες τη μέρα; Γιατί το μόνιμο προσωπικό αναγκάστηκε να δουλεύει, όλο το 2008, 10 επιπλέον 8ωρα κάθε μήνα, τα οποία μάλιστα δεν τα έχει πληρωθεί ακόμη; Οι δασοπυροσβέστες έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις τον τελευταίο μήνα, προειδοποιώντας έγκαιρα ότι δεν μπορεί να υπάρξει προστασία από τις πυρκαγιές, λόγω έλλειψης προσωπικού (3.500 κενές οργανικές θέσεις), σύγχρονου εξοπλισμού και τεχνικών υποδομών.
Οι εργαζόμενοι και η Αριστερά χρειάζεται να σταθούμε στο πλευρό των συμβασιούχων πυροσβεστών, που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους, να απαιτήσουμε αγορά αεροπλάνων και πυροσβεστικών μέσων άμεσα, να οργανώσουμε αγώνες που θα διεκδικούν προσλήψεις προσωπικού για τη φύλαξη και τον καθαρισμό των δασών. Χρειάζεται να τους απαντήσουμε άμεσα ότι δεν θα μας υποδείξουν πόσο οξυγόνο μπορούμε να αναπνέουμε, ότι δεν θα χορέψουμε το χορό της βροχής για να σωθούμε από την καταστρεπτική μανία του καπιταλισμού.