Θανάσιμος κίνδυνος για τους εργαζόμενους η πολιτική της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου
Σ ύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, το σχέδιο δανεισμού της χώρας από τον
κοινό «μηχανισμό» ΔΝΤ-ΕΕ έδωσε σάρκα και οστά στην «ευρωπαϊκή
αλληλεγγύη».
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης είναι παντελώς αδικαιολόγητοι. Το
δάνειο ύψους 30 δισ. ευρώ, που προτίθενται να παραχωρήσουν για το 2010
οι ευρωπαϊκές «πηγές», διατίθεται με επιτόκιο 5%, δηλαδή ελάχιστα κάτω
από το 6% που θεωρείται όριο «ληστρικού» δανεισμού και πάνω από το 4,4%
που ήταν το επιτόκιο της αγοράς την επομένη της συμφωνίας των ευρωπαίων
ηγετών στις 25 Μαρτίου. Το δικαίως θεωρούμενο «αιμοδιψές» ΔΝΤ θα
διαθέσει για το ίδιο διάστημα στην ελληνική κυβέρνηση δάνειο 15 δισ.
ευρώ με επιτόκιο 3%, δηλαδή αισθητά φθηνότερα από την έκφραση της
«αλληλεγγύης» των ευρωπαίων εταίρων της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Στην ίδια αναλογία μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, αυτός ο «διεθνής μηχανισμός»
δεσμεύτηκε να διαθέσει στην κυβέρνηση ποσό κοντά στα 80 δισ. ευρώ, για
να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες του 2011 και 2012.
Οι τραπεζίτες της ΕΕ και οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ δεν κάνουν χάρη σε
κανένα. Τα ποσά, που διαθέτουν, θα αποπληρωθούν και μάλιστα με
«ελκυστικές» αποδόσεις. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι θεσμοί
δανεισμού και εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους είναι τρόποι απόσπασης
και μεταφοράς κολοσσιαίων πόρων προς την κορυφή του παγκόσμιου
καπιταλιστικού συστήματος.
Συνταγή ΔΝΤ
Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της
αφαίμαξης των «δανειοδοτούμενων» αρκεί να αναλογιστούμε ότι το σύνολο
των θυσιών, που επέβαλε στους μισθωτούς το κυβερνητικό «πακέτο» της 4ης
Μαρτίου, θα αποφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό λιγότερα από όσα η
κυβέρνηση Παπανδρέου θα δώσει ως τόκους για το δανεισμό που έγινε στο
α’ τρίμηνο του 2010. Για να αποπληρώσουμε τα κολοσσιαία δάνεια που
σήμερα κλείνει –πανηγυρίζοντας– η κυβέρνηση Παπανδρέου, οι εργαζόμενοι
της χώρας θα χρειαστεί να ματώσουμε για πάρα πολλά χρόνια. Ο διευθυντής
του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν δεν δίστασε να προειδοποιήσει για την
προοπτική «10 ή ακόμα και 20 χρόνων σκληρής λιτότητας»…
Όμως
η διάθεση όλων αυτών των πόρων στους διεθνείς ραντιέρηδες είναι μόνο η
μία όψη του νομίσματος. Η άλλη –και σκληρότερη– είναι οι συμφωνίες της
κυβέρνησης για να «διασφαλιστούν» αυτά τα δάνεια.
Και μόνο η
συμμετοχή του ΔΝΤ στο «μηχανισμό» του δανεισμού θα ήταν αρκετή για να
σημάνει συναγερμό στους εργαζόμενους. Γιατί η πολυδιαφημισμένη
«τεχνογνωσία» αυτού του Ταμείου έχει δοκιμαστεί σε πολλές χώρες και
παντού έχει αφήσει πίσω της μια κοινωνική έρημο. Είναι πλέον σαφές ότι,
για να σώσει τους έλληνες τραπεζίτες, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ήδη
διαβεβαιώσει τους διεθνείς εταίρους της για σειρά σκληρών μέτρων που
έρχονται.
Η συνταγή του ΔΝΤ είναι γνωστή: Μαζικές απολύσεις
στο δημόσιο τομέα για να «ελαφρύνει» ο προϋπολογισμός. Μείωση των
μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 15%-20% για να ενισχυθεί η
«ανταγωνιστικότητα». Κατεδάφιση των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης και
περίθαλψης, για να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες. Μαζικές
ιδιωτικοποιήσεις, για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα, αλλά και –κυρίως–
για να ανοίξουν «ευκαιρίες» κερδοφορίας των ιδιωτών…
Ταξική πολιτική
Αυτό
το πρόγραμμα άγριας, «θατσερικής» αντιμεταρρύθμισης είναι η πολιτική
που έρχεται και θα στηρίζεται στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία ενός
σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και έναν πρωθυπουργό που είναι συνάμα
πρόεδρος μιας –τάχα– Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Δεν υπάρχει
κανένας «αντικειμενικός» παράγοντας που κάνει την πολιτική Παπανδρέου
«αναγκαία». Η κατάρρευση των δημοσίων εσόδων ήρθε ως αποτέλεσμα της
παρατεταμένης επιλογής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να παραιτηθούν από
την είσπραξη φόρων και εισφορών από τους καπιταλιστές και τους
πλούσιους. Και όμως, την ώρα που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πετσοκόβει τους
μισθούς και τις συντάξεις, άρκεσαν οι διαμαρτυρίες του Μίχαλου για να
αποσύρει αμέσως ο Παπακωνσταντίνου την «προείσπραξη» 8% των φόρων που
αναλογούν (και ουδέποτε πληρώνονται) από τις επιχειρήσεις. Η εκτίναξη
του δημόσιου χρέους ήρθε και ως αποτέλεσμα του κόστους των προγραμμάτων
«σωτηρίας» των καπιταλιστών μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Και όμως,
την ώρα που η κυβέρνηση υποθηκεύει το μέλλον όλων των εργαζόμενων της
χώρας, άρκεσε η «υποβάθμιση» των ελληνικών τραπεζών από τον οίκο Fitch,
για να οδηγήσει την κυβέρνηση να διαθέσει αμέσως 14 δισ. ευρώ προς τους
τραπεζίτες, ολοκληρώνοντας έτσι το περσινό απλόχερο «δώρο» του
Καραμανλή…
Συντονισμός
Στον Τύπο ανθίζουν οι
αναλύσεις περί αντιθέσεων μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί
ανταγωνισμοί είναι πραγματικός παράγοντας και οξύνεται μέσα στην κρίση.
Όμως, η συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ και ΔΝΤ αποδεικνύει ότι αυτός ο
παράγοντας έχει όρια, ότι οι τοπικές και οι διεθνείς δυνάμεις του
συστήματος έχουν –τελικά– τις δυνατότητες να συντονίζονται για να
επιβάλλουν την πολιτική τους στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία των
εργαζομένων.
Αντίστοιχη δυνατότητα συντονισμού πρέπει να
δείξουμε και εμείς. Στους μήνες που έρχονται, όλες οι δυνάμεις πρέπει
να ενωθούν στο στόχο: Τα μέτρα δεν θα περάσουν – πάρτε τα όλα πίσω!
Ένα
τέτοιο κίνημα, στην ανάπτυξή του, δεν έχει κανένα λόγο να διστάσει
απέναντι σε μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με σοσιαλδημοκρατικές
υποσχέσεις και ασκεί θατσερική πολιτική.
Για να
υπερασπίσουμε τα στοιχειώδη εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα οφείλουμε
να ανατρέψουμε τον πολιτικό συσχετισμό, να φέρουμε «τα πάνω κάτω». Το
καθήκον αυτό πέφτει στις πλάτες της Αριστεράς και των αγωνιστών της
βάσης του μαζικού κινήματος.
Διαγραφή χρεών
Στην
προσπάθεια για την επιτυχία του στόχου αυτού, θα έρθουμε αντιμέτωποι με
τα ζητήματα του χρέους και των «δανείων» του Γ. Παπανδρέου. Η Αριστερά
και κάθε κυβέρνηση που θα σεβόταν τον ιδρώτα και το αίμα των
εργαζομένων, δεν έχει κανένα λόγο να σεβαστεί αυτά τα δάνεια και τις
συμφωνίες που τα συνδέουν. Είναι αποτελέσματα ληστρικών συμβιβασμών και
σαν τέτοια μπορεί και πρέπει να αποκηρυχθούν και να διαγραφούν. Τέτοιες
«μονομερείς» αποφάσεις δεν είναι άγνωστες στην ιστορία των κινημάτων
και των χωρών. Προϋποθέτουν όμως την ανάπτυξη ισχυρού κινήματος αλλά
και πολιτικού «υποκειμένου» ικανού να στηρίξει τέτοιες αποφάσεις.
Αυτό
είναι το μοτίβο που άνοιξε η εποπτεία των ΕΕ και ΔΝΤ στα δημόσια
οικονομικά της χώρας. Σε σχέση με αυτά τα καθήκοντα θα κριθούμε όλοι.
Με πρώτο σταθμό την ανάπτυξη της αντίστασης στα κυβερνητικά μέτρα, την
πάλη για την ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας κυβέρνησης-ΕΕ και
ΔΝΤ.