Ενάντια στην κυβέρνηση της Ν.Δ.
Για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού
Για το σοσιαλισμό
Όλοι στην πορεία Σάββατο 17 Νοέμβρη
Προσυγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος 3 μ.μ.
Πριν από 34 χρόνια η εξέγερση του Πολυτεχνείου σήμανε την αρχή της πτώσης της χούντας. Απέναντι στις ανάγκες και στο ρεαλισμό της «εθνικής ενότητας», ανέδειξε τις ανάγκες των απλών ανθρώπων για λαϊκή παιδεία, για αυξήσεις στους μισθούς και δημοκρατικές ελευθερίες. Απέναντι στο συμβιβασμό με τη χούντα ανέδειξε τα συνθήματα της ανατροπής. Απέναντι στην υψηλή πολιτική των πολιτικάντηδων ύψωσε το πραγματικό υποκείμενο της Ιστορίας: το λαό, την οργάνωση και τους αγώνες του. Απέναντι στην ηττοπάθεια και στη μοιρολατρία, απέδειξε ότι ο κόσμος αλλάζει με τη μαζική δράση.
Αυτά τα μηνύματα συμπυκνώνονταν στα συνθήματα: «Κάτω η χούντα», «Θάνατος στον ιμπεριαλισμό», «Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς», «Γενική απεργία», «Εργατικές επιτροπές», «Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία» κ.ά.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν γκρέμισε μόνο τη χούντα, αλλά βρήκε τη συνέχειά της στους εργατικούς αγώνες, απ’ το 1974 και μετά, ενάντια στην τότε κυβέρνηση της Δεξιάς, ανοίγοντας το δρόμο για μια «μεταπολίτευση απ’ τα κάτω». Γι’ αυτό, από τότε μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης προσπάθησαν να σβήσουν το ανατρεπτικό μήνυμα της εξέγερσης απ’ τη μνήμη των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Σήμερα τα λαϊκά εισοδήματα εξανεμίζονται από την ακρίβεια, ο νέος
προϋπολογισμός πετσοκόβει τις κοινωνικές παροχές, το «ασφαλιστικό
σύστημα» που απεργάζονται οι κυβερνώντες κάνει τη δημόσια κοινωνική
ασφάλιση όνειρο απατηλό. Η δημόσια δωρεάν παιδεία πιέζεται από το βάρος
της ιδιωτικοποίησης, της υποχρηματοδότησης, των συμφερόντων των
επιχειρήσεων, για να μετατραπεί σε παιδεία για λίγους και εκλεκτούς. Οι
δημοκρατικές ελευθερίες περιστέλλονται και η ελευθερία έχει νόημα μόνο
για τις εξορμήσεις των ιμπεριαλιστών, για τους μηχανισμούς της
καταστολής, για τους καταπατητές και τους εμπρηστές των δασών. Το
ελληνικό κεφάλαιο «διεισδύει» με απληστία στα Βαλκάνια και απαιτεί απ’
τον σλαβομακεδόνικο λαό να μην έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.
Για όλους αυτούς τους λόγους, σήμερα το ανατρεπτικό μήνυμα του
Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Διεκδικούμε δαπάνες κοινωνικές για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια
και το ασφαλιστικό. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουν τον πλούτο της
κοινωνίας, γιατί τον δικό μας ιδρώτα κλέβουν – για να αυξάνουν
προκλητικά τα πλούτη τους! Η υγεία και η παιδεία δεν είναι προνόμιο για
λίγους και εκλεκτούς, αλλά δικαίωμα όλων, και γι’ αυτό πρέπει να είναι
δημόσιες και δωρεάν. Μας λένε «δεν αντέχει η οικονομία…» και «δεν
υπάρχουν λεφτά!». Και όμως, λεφτά υπάρχουν και βρίσκονται στα απίστευτα
κέρδη (που μερικές φορές φτάνουν μέχρι και 200%) των τραπεζών, των
βιομηχάνων, του χρηματιστηρίου, του θρησκευτικού ιερατείου. Βρίσκονται
στα αστρονομικά ποσά που δίνονται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Γι’ αυτό εμείς απαιτούμε: Φορολογήστε τους πλούσιους! Μειώστε τις
δαπάνες για εξοπλισμούς! Θέλουμε αυξήσεις μισθών που να καλύπτουν τις
ανάγκες μας, γι’ αυτό το 7% που διεκδικεί η ΓΣΕΕ είναι η αφετηρία των
διεκδικήσεών μας. Γιατί έτσι ισοφαρίζουμε τον πληθωρισμό και την
ακρίβεια σ’ όλα τα βασικά είδη και στο πετρέλαιο. Απαιτούμε να
σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας, γιατί αυτή ανήκει σε όλο το λαό και όχι στην παρέα του
Αλογοσκούφη.
Θέλουμε περίθαλψη και συντάξεις – γι’ αυτό απαιτούμε από την κυβέρνηση
να επιστρέψει τα κλεμμένα των αποθεματικών των ταμείων, να πληρώσει
αυτά που χρωστάει, να σταματήσει τη μαύρη εργασία και την εισφοροκλοπή
των επιχειρηματιών.
Διάλογος ή αγώνες;
Αυτό το πρόγραμμα των άμεσων διεκδικήσεων είναι απόλυτα ρεαλιστικό,
όσο και αν ωρύονται τα αφεντικά και η κυβέρνηση. Με μία προϋπόθεση,
όμως: ότι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους θα πάρουν το δρόμο του
μαζικού και αποφασιστικού αγώνα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και την
κυβέρνηση της Δεξιάς.
Ο δήθεν «κοινωνικός διάλογος» είναι μια απάτη. Είναι προσπάθεια της
κυβέρνησης να καλύψει τον αντεργατικό-αντικοινωνικό χαρακτήρα της
πολιτικής της, να αναζητήσει άλλοθι γενικότερης «συναίνεσης». Είναι
προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο, να μας πιάσουν στον ύπνο.
Χρειάζεται να οργανώσουμε σε κάθε εργασιακό χώρο, πόλη και γειτονιά
συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις και εξορμήσεις ενημέρωσης και
διεκδίκησης. Η πρόκληση είναι μεγάλη και είναι αναγκαία η μεγαλύτερη
δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων για να απαντηθεί. Απαιτούμε από τα
πρωτοβάθμια σωματεία μας να οργανώσουν όσο γίνεται καλύτερα αυτήν τη
μάχη από σήμερα, να στηριχτούν οι πρωτοβουλίες των αγωνιστών της βάσης
των σωματείων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ να οργανώσουν την απεργία στις 12 του
Δεκέμβρη για τον προϋπολογισμό και το ασφαλιστικό ως πραγματική μάχη –
και όχι με επετειακό τρόπο. Έφτασε η ώρα της απάντησης των «αποκάτω».
Όλοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε.
•Λεφτά για υγεία, παιδεία, μισθούς και συντάξεις
•Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ
•Κάτω τα χέρια από το ασφαλιστικό
•Κατάργηση των έμμεσων φόρων - Φορολογήστε
τους πλούσιους