Της Κατερίνας Σεργίδου
Έ να χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά και τη συγκλονιστική εξέγερση που ακολούθησε, η συζήτηση για το τι σήμαινε τελικά ο Δεκέμβρης δείχνει να απασχολεί ακόμη ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο που, μαζί με τις προετοιμασίες της Αριστεράς και του νεολαιίστικου κινήματος για την «επέτειο», ξεκίνησαν ήδη οι συκοφαντίες, οι απειλές και η τρομοκρατία από την κυβέρνηση, τους ακροδεξιούς και τα ΜΜΕ. Τι είναι τελικά όμως αυτό που από τη μια φοβίζει τους από πάνω και από την άλλη εμπνέει τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, όταν αναφέρονται στο Δεκέμβρη; Η ελπίδα για καλύτερες μέρες, η δύναμη που ανέδειξε η περσινή εξέγερση, ο σκεπτικισμός για το αν μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες, η αγωνία για το πώς θα είναι ο φετινός Δεκέμβρης είναι τα ζητήματα που δείχνουν να απασχολούν τη νεολαία που συμμετείχε στον περσινό ξεσηκωμό. Η Αριστερά το επόμενο διάστημα οφείλει όχι μόνο να καλεί σε διαδηλώσεις και εκδηλώσεις, αλλά να προσπαθήσει να απαντήσει ουσιαστικά σε αυτά τα ερωτήματα, να οργανώσει την επέτειο του Δεκέμβρη, να εμπιστευτεί τη νεολαία και τους εργαζόμενους, να παρουσιάσει εμπειρίες και συμπεράσματα.
Τι ήταν τελικά ο Δεκέμβρης και τι πέτυχε;
Τον περσινό Δεκέμβρη, χωρίς αμφιβολία ζήσαμε μια εξέγερση. Η συσσωρευμένη οργή της νεολαίας απέναντι στο σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης εκφράστηκε με τον πιο φανερό τρόπο. Ήταν τόσο μεγάλη η δυναμική της εξέγερσης που οι από πάνω επιστράτευσαν όλους τους μηχανισμούς για να τσακίσουν τη νεολαία. Προχώρησαν στην πιο άγρια καταστολή, έκλεισαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για να μη γίνουν καταλήψεις, συκοφάντησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο τη νεολαία που τόλμησε να τους αμφισβητήσει. Κατάφεραν ακόμα να εξασφαλίσουν τη συναίνεση όλου του πολιτικού συστήματος (πλην του ΣΥΡΙΖΑ) υπέρ της τάξης και της ασφάλειας. Γι’ αυτό και την «ανυπακοή» του ΣΥΡΙΖΑ δεν την συγχώρεσαν ποτέ. Σε ένα τέτοιο σκηνικό η νεολαία θα πρέπει να νιώθει δυνατή που κατάφερε να τρομάξει τόσο πολύ τους από πάνω, όχι με τα «μπάχαλα», αλλά με τη μαζική κινητοποίηση σε κάθε σχολείο, γειτονιά, πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαρκοζί πήρε πίσω την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη Γαλλία, φοβούμενος μη μεταδοθεί ο ιός της εξέγερσης και εκεί. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη μπορούν να μας βοηθήσουν επίσης να καταλάβουμε τους λόγους της απόλυτης συντριβής της ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές και ακόμα τα χαμηλά ποσοστά που εισέπραξε η Δεξιά και η ακροδεξιά στους νέους που ψήφισαν για πρώτη φορά. Όσο γι’ αυτούς που γύρισαν την πλάτη στην εξέγερση (βλ. ΚΚΕ, ανανεωτικοί του ΣΥΝ) είναι σαν να μη βλέπουν τις αιτίες που έβγαλαν μια ολόκληρη γενιά στο δρόμο. Είναι σαν να αρνούνται ότι η βία γεννά βία. Κάνοντας βέβαια τον απολογισμό της περσινής εξέγερσης, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι παρ’ όλο που υπήρχε η δυνατότητα να ανατραπεί συνολικά η πολιτική τους, ο αγώνας τελικά έμεινε στη μέση. Ο νεολαιίστικος ξεσηκωμός δεν κατάφερε να συμπαρασύρει την κοινωνία. Η σύνδεση με τους εργαζόμενους ήταν ο παράγοντας που θα έδινε άλλη δυναμική στην εξέγερση και όχι το αν θα άντεχαν οι συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των χριστουγέννων.
Αρχή για νέους αγώνες
Σήμερα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, υπάρχουν όλοι οι όροι για καινούριους Δεκέμβρηδες. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, η ένταση της φτώχειας και της καταπίεσης δημιουργούν καινούρια αδιέξοδα. Όσον αφορά την ανεργία, φέτος τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, αν σκεφτούμε τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις stage και συμβασιούχων τις οποίες έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του εργαζόμενου σε stage Κ. Χρ: «Πέρσι το Δεκέμβρη, παρακολουθούσα την εξέγερση από μακριά και έβριζα τα παιδιά. Φέτος κατάλαβα την οργή τους και γιατί τα σπάγανε. Αυτό το Δεκέμβρη θα ’μαι κι εγώ κάτω».
Το μεγάλο στοίχημα είναι η κοινωνία να συμμετάσχει στην επέτειο της εξέγερσης. Οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι να κατέβουν στο δρόμο και να προβάλουν τα επίκαιρα αιτήματά τους. Ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα για την Αριστερά και ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το να καλύψει πολιτικά την περσινή δίκαιη εξέγερση, να αναδείξει τις αιτίες της, να προσπαθήσει να συνδέσει τους αγώνες της νεολαίας με τους εργαζόμενους. Η πίεση για απεργίες και στάσεις εργασίας, η οργάνωση κεντρικών και τοπικών εκδηλώσεων και διαδηλώσεων είναι οι τρόποι που ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να οργανώσει αυτή τη μάχη. Γιατί τελικά το ζήτημα δεν είναι να θυμηθούμε τις μέρες του Δεκέμβρη επετειακά, αλλά σαν αρχή για μεγαλύτερους αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζοντας τις υπαρκτές αντιστάσεις, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους από κάτω, καλείται να αποδείξει τι σημαίνει σήμερα αριστερή αντιπολίτευση, δείχνοντας για άλλη μια φορά ανυπακοή στο σύστημα.
Κάλεσμα αριστερών οργανώσεων και κομμάτων
Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη, διαδηλώνουμε στις 6 και 7/ 12
Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες, που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, παραμένουν εδώ: κρίση, γιγάντωση της επισφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας.
Ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος Κορκονέας. Αντιθέτως, όχι μόνο είναι σε πλήρη λειτουργία ο μηχανισμός που γεννάει τους αστυνομικούς-πιστολέρο, αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα.
Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του ρατσισμού.
Ένα χρόνο μετά, επιμένουμε: η εξέγερση ήταν, είναι και θα παραμείνει δίκαιη!
Σε σύσκεψη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων, που πραγματοποιήθηκε στις 19/11 στο Πολυτεχνείο, αποφασίστηκαν:
• Η οργάνωση πορείας διαμαρτυρίας την ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, στη 1:30 μμ στα Προπύλαια (με κατεύθυνση τη Βουλή).
• Η στήριξη και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 7ης Δεκεμβρίου (Προπύλαια, 12:00).
• Το άνοιγμα πρωτοβουλιών σε όλη τη χώρα για να πάρουν οι κινητοποιήσεις πανελλαδικό χαρακτήρα.
Ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας:
• Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αστυνομικοί.
• Να αφοπλιστεί η Αστυνομία και να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κ.λπ.).
• Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την καπιταλιστική κρίση.
Ένα χρόνο μετά, και αυτός ο Δεκέμβρης θα είναι του Αλέξη!
Το κάλεσμα υπογράφουν μέχρι τώρα οι (ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός):
AKOA, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κόκκινο, Νεολαία Συνασπισμού, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών, Συντονιστικό Μαθητών Αλέξης Γρηγορόπουλος, ΣΥΡΙΖΑ.