Πράσινη «θεραπεία-σοκ»
Ανάγκη για πανεργατική απάντηση, τώρα
Σ ε «θεραπεία-σοκ» στην οικονομία προσανατολίζεται η κυβέρνηση,
συνεχίζοντας στη νεοφιλελεύθερη τροχιά του Καραμανλή, με στόχο να
μειώσει μέσα σε ένα χρόνο το έλλειμμα κατά 3 μονάδες (από το 12,7% στο
9,4% του ΑΕΠ το 2010).
Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου στον Χ. Αλμούνια,
αλλά και σύμφωνα με τις «συμβουλές» του Προβόπουλου και των άλλων
ντόπιων τραπεζιτών, ο στόχος αυτός θα πρέπει να προσεγγιστεί με βάση
την υπεραντιδραστική συνταγή: «δύο τρίτα, μείωση δαπανών-ένα τρίτο,
αύξηση εσόδων». Που σε απλά ελληνικά σημαίνει λεπίδι στις κοινωνικές
δαπάνες αλλά και στο Δημόσιο γενικότερα και επίσης αύξηση της
φορολόγησης των λαϊκών τάξεων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση οργανώνει τις «επιθετικές
αντιμεταρρυθμίσεις» αμέσως, επιδιώκοντας να εκμεταλλευτεί και τη
μετεκλογική σύγχυση των αντιπάλων της.
Η «σφαγή» στο δημόσιο
Στην πρώτη γραμμή είναι η επίθεση
στους stage και στους συμβασιούχους. Το ΠΑΣΟΚ που πήρε τις εκλογές
προπαγανδίζοντας ενάντια στον «εργασιακό μεσαίωνα» στρέφεται τώρα ως
κυβέρνηση ενάντια στους «ελαστικοποιημένους», απειλώντας να στείλει
στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο Δημόσιο. Αν η
επίθεση στους stage και κυρίως στους συμβασιούχους ολοκληρωθεί με
επιτυχία, τίποτα δεν θα είναι ίδιο στο τοπίο των εργασιακών σχέσεων.
Στο Δημόσιο κρίσιμες υπηρεσίες θα «στραγγίξουν» από προσωπικό, με
αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για νέες ιδιωτικοποιήσεις, για
πολλαπλασιασμό του φαινομένου των «εργολαβιών» και –σε κάθε περίπτωση–
στην πτώση του επιπέδου των κοινωνικών υπηρεσιών προς τους λαϊκούς
ανθρώπους.
Όμως και στον ιδιωτικό τομέα η ξαφνική «πλημμύρα» από
εκατοντάδες χιλιάδες ειδικευμένους ανέργους θα πιέσει αναπόφευκτα τις
εργασιακές σχέσεις στην κατεύθυνση της απορρύθμισης.
Αυξήσεις ψίχουλα
Παράλληλα
με την επίθεση στην απασχόληση, η κυβέρνηση οργανώνει την επίθεση στους
μισθούς: ο Παπακωνσταντίνου μιλά για αυξήσεις-ψίχουλα στους μισθούς και
τις συντάξεις, για «πάγωμα» αποδοχών πάνω από κάποιο όριο, για δραστικό
περιορισμό στις υπερωρίες, στα οδοιπορικά, στα επιδόματα κ.λπ.
Το
δεύτερο μέτωπο που ανοίγει η κυβέρνηση –και μάλιστα με διαδικασίες
κατεπείγοντος– είναι το ασφαλιστικό. Περιλαμβάνει την αύξηση των ορίων
ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο, την υποβάθμιση της
λίστας των Βαρέων από 1/1/2010, την μεγαλύτερη παρεμπόδιση των πρόωρων
συνταξιοδοτήσεων και –ίσως– αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού που θα
οδηγούν σε μείωση των συντάξεων.
Όμως στο μάτι του κυκλώνα θα
βρεθούν οι δαπάνες περίθαλψης. Με πρόσχημα έναν χυδαίο –τάχα–
«εξισωτισμό» προς τα κάτω, η κυβέρνηση απειλεί με «παροχές επιπέδου
ΙΚΑ» όλους τους ασφαλισμένους, βάζοντας στο στόχαστρο κάθε θετική
κατάκτηση πολλών κλάδων εργαζομένων. Είναι πραγματικά εξοργιστικό αλλά
κανένας από την κυβέρνηση δεν τολμά να πει λέξη για την εισφοροδιαφυγή
και την εισφοφοκλοπή, ούτε επίσης για το «άρμεγμα» των Ταμείων μας από
τους φαρμακοβιομήχανους και τους κλινικάρχες που θησαυρίζουν
λεηλατώντας τις αποταμιευμένες εισφορές μας.
Αυτά τα
παραδείγματα δείχνουν την κλίμακα των περικοπών δαπανών που
ετοιμάζεται. Όσο για την αύξηση των εσόδων, αυτή επίσης θα προέλθει από
την αύξηση των φόρων (κατάργηση φοροαπαλλαγών, νέος φορολογικός νόμος)
πάνω στους εργαζόμενους αφού η αύξηση της φορολόγησης των πλουσίων έχει
αποκλειστεί.
Απεργιακή απάντηση
Η κυβερνητική
πολιτική χρειάζεται απάντηση-σοκ από το εργατικό κίνημα. Η απεργία στο
Λιμάνι και οι κινητοποιήσεις των συμβασιούχων απέδειξαν ότι δεν υπάρχει
καμιά «περίοδος χάριτος» των εργαζομένων απέναντι στη νεοφιλελεύθερη
πολιτική. Είναι η ώρα για κλιμάκωση, για πανεργατική απεργιακή
κινητοποίηση με στόχο την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.