Ποιους ωφελούν οι αγωγοί;
Ως «εθνική επιτυχία», παρουσίασαν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ τη συμφωνία Καραμανλή – Πούτιν για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Southstream. Αυτό που κρύβει αυτή η προπαγάνδα είναι για τι είδους οφέλη πρόκειται, ποιος θα τα καρπωθεί και ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο».
Π ρόκειται για μια πολύ αρχική συμφωνία με μεγάλη αβεβαιότητα στο αν θα υλοποιηθεί τελικά. Στην καλύτερη περίπτωση ο αγωγός θα λειτουργήσει γύρω στο 2015 και θα μεταφέρει 30 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου. Θα διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και θα καταλήγει στην Ιταλία μέσω Αδριατικής, ενώ θα διακλαδίζεται και προς χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Το σχέδιο γι’ αυτόν τον αγωγό έρχεται σε ανταγωνισμό με το σχέδιο για τον αγωγό Nabucco που προωθούν κυρίως οι ΗΠΑ, ο οποίος θα μεταφέρει αέριο από τις χώρες της Κασπίας (κυρίως το Αζερμπαϊτζάν) προς την Ιταλία μέσω Τουρκίας και Ελλάδας.
Ο Πούτιν στη συνέντευξη τύπου, εμφάνισε σαν περίπου φυσική τη διαδρομή του αγωγού Southstream λέγοντας ότι «αν χρειάζεσαι φυσικό αέριο πρέπει να απευθυνθείς στη χώρα που το παράγει δηλαδή τη Ρωσία». Από την άλλη οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται δήθεν για την «ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης» γι’ αυτό και προωθούν αγωγούς που παρακάμπτουν τη Ρωσία. Πρόκειται για προπαγάνδα με μόνο στόχο να κρυφτούν να πραγματικά συμφέροντα που συγκρούονται στην υπόθεση των αγωγών. Ένας «φυσικός» δρόμος για να προμηθεύεται η Ευρώπη φυσικό αέριο και χωρίς «μονομερή εξάρτηση από τη Ρωσία», θα ήταν ένας αγωγός που ξεκινάει από το Ιράν που είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα φυσικού αερίου. Όμως ούτε η Ρωσία και ακόμα περισσότερο ούτε οι ΗΠΑ θέλουν τη συμμετοχή του Ιράν στους αγωγούς που σχεδιάζουν. Στην πραγματικότητα, ο ανταγωνισμός για τους αγωγούς είναι μια σκληρή ιμπεριαλιστική διαμάχη για σφαίρες επιρροής που μεταφράζεται σε κέρδη για τους καπιταλιστές. Κέρδη που δεν περιορίζονται στις εταιρίες πετρελαιοειδών όπως η ρωσική Γκαζπρόμ και η αμερικανική Έξον-Μόμπιλ αλλά στο σύνολο των μεγάλων εταιριών της κάθε χώρας.
Σε αυτή την ιμπεριαλιστική διαμάχη, συμμετέχουν και οι τοπικές περιφερειακές δυνάμεις όπως είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική του Καραμανλή υπηρετεί τα συμφέροντα των «ντόπιων» πετρελαιάδων σαν τον Λάτση, των ελληνικών τραπεζών και κατασκευαστικών εταιριών. Για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου ο Καραμανλής φαίνεται να προσεγγίζει τον Πούτιν όταν χρειάζεται, όπως για τα ίδια συμφέροντα συμμετέχει σαν πολύτιμος σύμμαχος του Μπους στον ιμπεριαλιστικό έλεγχο της Μέσης Ανατολής και του Αφγανιστάν (αλλά και στους άλλους αγωγούς, όπου συμμετέχουν οι αμερικανικές εταιρείες…).
Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από αυτούς τους ανταγωνισμούς για τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ούτε ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών εταιριών που συμμετέχουν σε αυτά τα σχέδια δεν πρόκειται να καταλήξει στις τσέπες των εργαζομένων, όπως τίποτα δεν κέρδισαν οι εργαζόμενοι από την συνεχιζόμενη διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Αντίθετα οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν με νέες θυσίες το κόστος: η αγορά των ρώσικων τανκς που συμφώνησε επίσης ο Καραμανλής με τον Πούτιν, είναι ένα μικρό δείγμα των συνεπειών. Η λεγόμενη «γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας» δεν προσφέρει «ασφάλεια και σταθερότητα» όπως μας λένε. Προοιωνίζει νέους γύρους δυσβάστακτων εξοπλισμών για την προστασία των αγωγών και των κερδών που τους συνοδεύουν, προοιωνίζει ένταση των ανταγωνισμών με την Τουρκία, περισσότερους πολεμικούς κινδύνους για το μέλλον.
Η «ισχυρή Ελλάδα» του Καραμανλή, όπως και χθες του Σημίτη, δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα. Οι εργαζόμενοι μόνο έναν τρόπο έχουν για να «αναβαθμίσουν» τη ζωή τους: την κλιμάκωση της ταξικής πάλης ενάντια στους καπιταλιστές και την κυβέρνηση Καραμανλή που τους υπηρετεί. Τόσο για να διεκδικήσουμε κατακτήσεις στο βιοτικό μας επίπεδο όσο και για να υπερασπίσουμε την ειρήνη με την μόνη πραγματικά αντιιμπεριαλιστική πολιτική που υπάρχει: διεθνιστική αλληλεγγύη με τους λαούς των Βαλκανίων, έξοδο από το ΝΑΤΟ, όχι σε νέους εξοπλισμούς Ρώσικους ή ΝΑΤΟικούς, επιστροφή των Ελλήνων φαντάρων από το Αφγανιστάν και τα Βαλκάνια.
Μ.Γ.