Ιταλία: Οι επίγονοι του Μπερλίγκουερ εμπνέονται από τον Κλίντον
Σ την Ιταλία οι Δημοκράτες της Αριστεράς (το κόμμα που προέρχεται από το ιστορικό ΚΚ Ιταλίας, το κάποτε μεγαλύτερο ΚΚ στην Ευρώπη) και ο συνασπισμός της «Μαργαρίτας» (ή, αλλιώς, Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, δηλαδή η κάποτε «αριστερή» πτέρυγα της χριστιανοδημοκρατίας) αποφάσισαν να αυτοδιαλυθούν και μέσα στον επόμενο χρόνο να συνενωθούν, με στόχο τη δημιουργία ενός νέου «μεγάλου» κόμματος.
Και το όνομα αυτού θα είναι Δημοκρατικό Κόμμα. Η ομοιότητα με τον
τίτλο του κόμματος του Κλίντον δεν είναι καθόλου τυχαία. Άλλωστε ο
πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ Χ. Ντιν παρευρέθηκε στις
διαδικασίες που πήραν τις σχετικές αποφάσεις και έδωσε τις ευλογίες
του. Οι ηγέτες και των δύο πλευρών συμφώνησαν ότι το νέο κόμμα θα
κινείται προς το Κέντρο και θα έχει στόχο να δώσει λύση στο πρόβλημα
της διακυβέρνησης, που φαίνεται να προκύπτει λόγω των αδιεξόδων του
συνασπισμού του Πρόντι (και, σε κάθε περίπτωση, μετά το τέλος της
θητείας του). Χαρακτηριστικό του πολιτικού «λαπά» στον οποίο
προσανατολίζονται οι επίγονοι του Τολιάτι και του Μπερλίγκουερ είναι
ότι το νέο Δημοκρατικό Κόμμα φαίνεται να έχει υποστήριξη ακόμα και από
το… Βατικανό.
Αυτός ο παρά φύση «γάμος» παρουσιάζει ασφαλώς προβλήματα. Η αριστερή
πτέρυγα των Δημοκρατών της Αριστεράς δήλωσε ότι θα αναζητήσει διάλογο
με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (Κομμουνιστική Επανίδρυση, Κόμμα Ιταλών
Κομμουνιστών κ.ά.) με στόχο την ίδρυση νέου αριστερού κόμματος. Ο
γραμματέας της CGIL (του μεγαλύτερου αριστερού συνδικάτου) δήλωσε στο
συνέδριο ότι δεν βλέπει ως καθόλου εύκολο «να υπάρξει ένας συμβιβασμός
μεταξύ των συμφερόντων των εργαζομένων και των συμφερόντων των
επιχειρήσεων» μέσω του κεντρώου προσανατολισμού του νέου κόμματος.
Εύλογη η απορία, αφού οι αποστάσεις εκδηλώθηκαν ήδη, και μάλιστα σε πιο
εύκολα ζητήματα: στις γαλλικές εκλογές οι Δημοκράτες της Αριστεράς
υποστήριξαν τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ενώ η «Μαργαρίτα» στήριξε τον Μπαϊρού…
Μια νέα κρίση αποσύνθεσης αρχίζει σε αυτό το τμήμα της Αριστεράς στην
Ιταλία. Η ανασυγκρότηση βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Σε
αυτήν που υποδεικνύουν οι αγώνες ενάντια στους συμβιβασμούς και στις
προδοσίες της κυβέρνησης του Πρόντι, αλλά και όλων των τμημάτων του
συνασπισμού που τον στηρίζει.