ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η συνδιάσκεψή μας
πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη, γεμάτη με αποφασιστικής σημασίας
γεγονότα. Βρισκόμαστε στον απόηχο των μεγάλων φοιτητικών καταλήψεων, της
απεργίας των δασκάλων, αλλά και της συνεχιζόμενης και εντεινόμενης επίθεσης των
καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους παγκόσμια ενάντια στους εργαζόμενους και
τη νεολαία.
Η κρίση και η αστάθεια
χαρακτηρίζουν την περίοδο που ζούμε όσον αφορά το μέτωπο του πολέμου και του
ιμπεριαλισμού. Η ήττα του Ισραήλ στο Λίβανο, και το βάλτωμα των Αμερικανών και
όσων συμμάχων τούς έχουν απομείνει στο Ιράκ, είναι ενδεικτικά της αδυναμίας των
ιμπεριαλιστών να επιβάλουν τη θέλησή τους. Αυτό δεν τους κάνει βέβαια λιγότερο
επικίνδυνους: συνεχίζουν το λουτρό αίματος στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, την
Παλαιστίνη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο επιθέσεων στην
περιοχή (Ιράν, Συρία) αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο (π.χ. Αφρική). Αυτό σημαίνει
ότι η αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική δράση θα παραμένει στην πρώτη σειρά των
ιεραρχήσεων και των καθηκόντων μας.
Τα αδιέξοδα του ιμπεριαλισμού
στην Ανατολή ενισχύουν την άνθηση του κινήματος που εκδηλώνεται και με την ανάδειξη
των αριστερών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική. Τα μάτια και οι ελπίδες όλου
του κόσμου είναι στραμμένα σ’ αυτή την περιοχή, όπου εκατομμύρια άνθρωποι
αγωνίζονται, αντιστέκονται και καταφέρνουν πολύ σημαντικά πλήγματα στο
νεοφιλελευθερισμό.
Στην Ευρώπη, αντίθετα, η
νεοφιλελεύθερη επίθεση έχει προχωρήσει αρκετά. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών
σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι επιθέσεις στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην
εκπαίδευση είναι στην ημερήσια διάταξη. Όμως και οι μαζικές αντιστάσεις των
εργατών και της νεολαίας κλιμακώνονται. Το «όχι στο ευρωσύνταγμα» ήταν μια
μεγάλη νίκη. Η ανατροπή του CPE
στη Γαλλία έδειξε το δρόμο και για τον πανεκπαιδευτικό ξεσηκωμό στην Ελλάδα.
Εργατικοί αγώνες τεράστιας σημασίας όπως αυτοί που είδαμε στη Γαλλία, την
Ιταλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία αλλά και την Ελλάδα, ήταν και θα είναι στην
ημερήσια διάταξη όλο το επόμενο διάστημα.
Στην Ελλάδα αυτό που καθόρισε
(και θα συνεχίσει να καθορίζει) τις εξελίξεις είναι το μέτωπο της εκπαίδευσης.
Η απεργία των πανεπιστημιακών, η μεγάλη φοιτητική κινητοποίηση του Μάη-Ιούνη, η
μεγαλειώδης απεργία των δασκάλων, οι μαθητές που έκλεισαν μαζικά τα σχολεία,
προετοίμασαν το έδαφος για το μεγάλο μέτωπο για το Άρθρο 16 που με αιχμή τις
φοιτητικές καταλήψεις ανέτρεψε τον κεντρικό στόχο της κυβέρνησης Καραμανλή για
τη συνταγματική αναθεώρηση. Η πίεση του κινήματος πάνω στο ΠΑΣΟΚ υποχρέωσε την
ηγεσία Παπανδρέου να αλλάξει γραμμή, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι μαζικοί
αγώνες είναι ικανοί να ανατρέπουν τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση.
Η μάχη για το νόμο-πλαίσιο στην
ουσία έχει χαθεί για την κυβέρνηση, που έχει στα χέρια της ένα νόμο πλήρως
απονομιμοποιημένο, ενώ κάθε προσπάθεια εφαρμογής του θα ξεσηκώνει νέα κύματα
κινητοποιήσεων. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια όλων,
η δυνατότητα να προβάλουμε επιτυχημένη αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, να
πετυχαίνουμε νίκες.
Ταυτόχρονα όμως φάνηκε και η
αδυναμία της Αριστεράς να δώσει πραγματική ηγεσία σε αυτούς τους αγώνες. Τις
περισσότερες φορές ο κόσμος έσυρε τις «ηγεσίες» στον αγώνα. Το μέτωπο αυτό
παραμένει κρίσιμο στους εργατικούς χώρους, όπου η ΠΑΣΚΕ (συμμαχώντας με τη
ΔΑΚΕ) επιβάλλουν μια τακτική ηττοπαθούς συμβιβασμού στα συνδικάτα.
Οι εργατικοί αγώνες και οι
κινητοποιήσεις της νεολαίας έχουν δημιουργήσει ένα κύμα ριζοσπαστικοποίησης που
συνεχώς διευρύνεται.
Πολύς κόσμος αμφισβητεί τις
κυρίαρχες επιλογές, αντιστέκεται, ψάχνει τρόπους και ιδέες για να κάνει πιο
αποτελεσματική την πάλη του. Πρέπει να συνδεθούμε με αυτόν τον κόσμο, να τον
κερδίσουμε στη συνολική κριτική του συστήματος και στην πάλη για την ανατροπή
του. Να του αποδείξουμε ότι οι επαναστατικές ιδέες δεν είναι απλώς καλές για το
μέλλον, αλλά μπορούν να δώσουν νίκες στο σήμερα.
Ένα πεδίο όπου θα προσπαθήσουμε
να εκφράσουμε τις διαθέσεις αυτού του κόσμου είναι και οι εκλογές. Η σφοδρότητα
της επίθεσης του νεοφιλελευθερισμού και η κρίση του ρεφορμισμού έχουν οδηγήσει
πολλές οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς σε όλο τον κόσμο σε εκλογικά
«μέτωπα» με τμήματα του ρεφορμισμού. Η καταγραφή της αριστερής διάθεσης του
κόσμου και των αγώνων που έχει δώσει, η πολιτική και εκλογική του έκφραση,
είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί απ’ την Αριστερά.
Η ΔΕΑ προσπαθεί να το απαντήσει,
όπως και στις προηγούμενες εκλογές, μέσα από την εκλογική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν οι προϋποθέσεις που έχουμε θέσει πραγματοποιηθούν (απόρριψη της
κεντροαριστεράς και του κυβερνητισμού, ρητή αποδοχή των αιτημάτων του
κινήματος, εμπλοκή στην προεκλογική καμπάνια του ανένταχτου κόσμου της
Αριστεράς, διασφάλιση της πλουραλιστικής εκπροσώπησης), τότε θα συμμετάσχουμε
στις εκλογές με το ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό, όπως και όλα τα προηγούμενα
καθήκοντα που απορρέουν από την περίοδο, για να μπορέσουμε να τα υλοποιήσουμε
με (πιο) αποτελεσματικό τρόπο, χρειάζεται να δυναμώσουμε την οργάνωσή μας. Όχι
αφηρημένα, αλλά χτίζοντας και ενισχύοντας ένα δίκτυο επαναστατών σε όσο το
δυνατόν περισσότερους χώρους.
Α) Δυναμώνοντας τους τοπικούς
πυρήνες μας, επεκτείνοντάς τους σε περισσότερες συνοικίες, περιοχές και πόλεις,
αξιοποιώντας στην κατεύθυνση αυτή και τη μάχη των εκλογών.
Β) Φτιάχνοντας εργατικές ομάδες
σε περισσότερους εργατικούς χώρους.
Γ) Ενισχύοντας την παρέμβασή μας
στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και συνολικότερα στους μετανάστες.
Δ) Μεγαλώνοντας τις ομάδες των
Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα, οργανώνοντας το κατέβασμα στις φοιτητικές
εκλογές με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΔΑΡΑΣ, Αριστερά Σχήματα, Φοιτητές-τριες
Ενάντια στο Σύστημα, ανεξάρτητα σχήματα, ανένταχτοι), και βελτιώνοντας την
πανελλαδική μας παρέμβαση.
Ε) Δυναμώνοντας τους
Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα και σταθεροποιώντας το μαθητικό έντυπο που
έχουμε ήδη ξεκινήσει.
Σε κάθε περίπτωση πρώτο καθήκον
μας είναι η ανάδειξη νέων στελεχών σε κάθε χώρο μέσα από τη νέα γενιά αγωνιστών
που αναδεικνύονται στους αγώνες και που έχουν συνδεθεί με την οργάνωσή μας.
Χρειάζεται να δώσουμε έμφαση και
να βελτιώσουμε την εφημερίδα και το περιοδικό. Να οργανώσουμε ένα εκδοτικό
πρόγραμμα. Είναι απαραίτητα όπλα πολιτικού και ιδεολογικού αγώνα, σε μια
περίοδο που γεννάει πολλά ερωτήματα, έχει δυσκολίες, αλλά προσφέρει και
τεράστιες ευκαιρίες.
Σε μια τέτοια περίοδο θα δώσουμε
όλες μας τις δυνάμεις για την ανάπτυξη των αγώνων, για νίκες του κόσμου μας,
για την ανατροπή του προγράμματος του Καραμανλή και των καπιταλιστών, αλλά και,
μέσα από αυτούς τους αγώνες, για την ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση της
οργάνωσής μας.