Έτσι εννοούν τη συννενόηση
Το Ισραήλ απέδειξε για μία ακόμη φορά πώς εννοεί τη δημοκρατία, με τη δίωξη κατά του Άζμι Μπισάρα, ενός από τους τρεις βουλευτές του κόμματος Εθνική Δημοκρατική Συνέλευση (Μπάλαντ), που μετέχει στην ισραηλινή βουλή (Κνεσέτ).
Ο Μπισάρα, που εκλέγεται συνεχώς από το 1996, είναι ο πλέον σημαντικός πολιτικός ηγέτης των Αράβων εντός του Ισραήλ, δηλαδή του ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων που δεν έφυγαν κατά τις εθνοκαθάρσεις των Ισραηλινών μετά το 1948. Το Μπάλαντ υπήρξε το κόμμα που ζητούσε πάντα επίμονα από το ισραηλινό κράτος να αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους πολίτες της χώρας, δηλ. και τους Άραβες. Όμως κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από το «μόνο δημοκρατικό» κράτος της περιοχής.
Τ ο 2001 η Κνεσέτ ήρε την ασυλία του (μοναδική περίπτωση άρσης ασυλίας στην ιστορία της χώρας), προκειμένου τα δικαστήρια να του προσάψουν κατηγορίες για «προτροπή σε βία» και «υποστήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης» (της Χεζμπολάχ), επειδή σε μια ομιλία του αναφέρθηκε στο, αναγνωρισμένο από το διεθνές δίκαιο, δικαίωμα ενός κατακτημένου λαού να αντιστέκεται στην κατοχή. Οι κατηγορίες κατέπεσαν αλλά μετά την ήττα του ισραηλινού στρατού το περασμένο καλοκαίρι στο Λίβανο, το καθεστώς θυμήθηκε και πάλι τον Μπισάρα.
Ανερυθρίαστα, αφού έχουν το «πράσινο φως» από τη Δύση, του φόρτωσαν
κάποιες νέες άγνωστες κατηγορίες (η υπηρεσία εθνικής ασφάλειας του
Ισραήλ έκρινε πως δεν έπρεπε να επιτραπεί η δημοσιοποίησή τους). Την
ίδια στιγμή όμως άφησαν να διαρρεύσει στον Τύπο ότι ο Μπισάρα «βοήθησε
τον εχθρό εν καιρώ πολέμου», ότι «βρισκόταν σε επαφή με έναν ξένο
πράκτορα», ότι «ενέχεται σε ξέπλυμα χρήματος», και ότι, γι’ αυτό,
αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Ο βουλευτής, που βρισκόταν στο εξωτερικό είχε το δίλημμα, ή να
επιστρέψει στο Ισραήλ και να αποδείξει για άλλη μια φορά την αθωότητά
του (αλλά και να μείνει στη φυλακή για πολύ μεγάλο διάστημα), ή να
παραμείνει στην Αίγυπτο όπου βρισκόταν για διπλωματικό ταξίδι και να
παραιτηθεί από την έδρα του. Προτίμησε το δεύτερο, καθώς η φυλάκισή του
θα ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη, αφού, εξαιτίας νεφρικής
ανεπάρκειας, είχε πρόσφατα εγχειρισθεί παίρνοντας το νεφρό του αδελφού
του.
Οι Ισραηλινοί αφού εξανάγκασαν τον Μπισάρα να δηλώσει την παραίτησή του
στην πρεσβεία τους στο Κάιρο, αφού δηλαδή εξασφάλισαν ότι δεν θα
αναγκαστούν να αποδείξουν στο δικαστήριο αυτά που του καταλόγιζαν,
τελικά δημοσιοποίησαν τις κατηγορίες!
Ο ίδιος ο Μπισάρα μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Τζαζίρα, έκανε
λόγο για «απίστευτη υστερία», διέψευσε τις κατηγορίες και δήλωσε:
«Αναζητούν έναν αποδιοπομπαίο τράγο διότι απέτυχαν να κερδίσουν τον
πόλεμο». Τα κόμματα της Δεξιάς μέσα στο Ισραήλ φρόντισαν αμέσως να τον
επιβεβαιώσουν ουρλιάζοντας για την «προδοσία» του. Το Λικούντ και άλλοι
πολιτικοί απαίτησαν να επιστρέψει στη χώρα για να δικαστεί, ενώ το
υπερορθόδοξο «Σας» κάλεσε τις αρχές να του αφαιρέσουν την ισραηλινή
υπηκοότητα.
Ο Μπισάρα δεν είναι απόφοιτος καμιάς «ύποπτης» ισλαμικής σχολής. Είναι
πτυχιούχος φιλοσοφίας από το πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου.
Μέχρι τώρα είναι αυτός που με οξυδερκή πολιτικά επιχειρήματα και
ρητορική ευφράδεια έχει υποστηρίξει ανυποχώρητα τα δικαιώματα των
Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ. Είναι αυτά τα χαρακτηριστικά του που
ποτέ δεν του συγχώρεσε και δεν πρόκειται να του συγχωρήσει το καθεστώς.
Ταυτόχρονα η ιστορία του Μπισάρα αποδεικνύει ότι οι σιωνιστές δεν
σκοπεύουν να συνδιαλλαγούν με καμιά «εκδοχή» Παλαιστινίου, όσο
αποστασιοποιημένη κι αν είναι από το μαχητικό ισλαμισμό, όσο κι αν
μιλάει τη «γλώσσα» του δυτικού «πολιτικού πολιτισμού». Όσες αλλαγές κι
αν κάνουν στις κυβερνήσεις τους οι Παλαιστίνιοι, το κράτος του Ισραήλ
θα βρίσκει πάντα «τρομοκράτες» μέσα στην παλαιστινιακή ηγεσία (το έκανε
με τον Αραφάτ, το κάνει με τη Χαμάς, το κάνει και με τον Μπισάρα) και
θα συνεχίζει με αυτό το πρόσχημα να σκοτώνει και να καταπιέζει. Ο
στόχος του παραμένει πάντα η εξάλειψη κάθε έκφρασης παλαιστινιακής
αντίστασης απέναντι στο αποικιακό σχέδιο για εκκαθάριση της Παλαιστίνης
από τον τοπικό αραβικό πληθυσμό.
Ο Μπισάρα και το κόμμα του αποτελούν μια καθαρή υπενθύμιση της
σιωνιστικής υποκρισίας. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, το Ισραήλ δεν ξεμπέρδεψε
με τον 50χρονο πρώην βουλευτή, ο οποίος προτίθεται να αρχίσει
εκστρατεία συμπαράστασης στην εξορία και τελικά να επιστρέψει και να
συνεχίσει να αγωνίζεται στην περιοχή όπου γεννήθηκε.
Πέτρος Τσάγκαρης