Στηρίζουμε την Αριστερή Ενότητα
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έχουν πάρει έντονα πολιτικό χαρακτήρα κάτω από το βάρος της πρόσφατης φοιτητικής εξέγερσης και των δυναμικών κινητοποιήσεων όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας την προηγούμενη χρονιά. Αυτή η εξέλιξη ήρθε σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης ότι οι αντιμεταρρυθμίσεις της θα περνούσαν χωρίς αντιστάσεις, εκτιμήσεις που στηρίζονταν στη διατήρηση των υψηλών ποσοστών της ΔΑΠ στις περσινές εκλογές. Δεν μπορεί επομένως να υποτιμηθεί το γεγονός ότι η μάχη των φοιτητικών εκλογών θα δοθεί με όρους αντιπαράθεσης μεταξύ κινήματος και κυβέρνησης, με στόχο το «μαύρισμα» της ΔΑΠ και την καταγραφή της αλλαγής του κλίματος και στα εκλογικά αποτελέσματα.
Μ ε αφορμή, λοιπόν, την κεντρική αυτή πολιτική μάχη πάρθηκε η
πρωτοβουλία για την Αριστερή Ενότητα, σε μια προσπάθεια για συστράτευση
όλων των δυνάμεων που στήριξαν το κίνημα το προηγούμενο διάστημα.
Στόχος όμως της Αριστερής Ενότητας είναι να βγουν όλα εκείνα τα χρήσιμα
συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα εμπειρία του κινήματος και να αποκτήσει
σταθερό χαρακτήρα η κοινή δράση των παρατάξεων και των αγωνιστών που
είδαμε το προηγούμενο διάστημα, βοηθώντας να γίνουν κατανοητές οι νίκες
σε όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές, αλλά και να συζητηθούν πλατιά
και ανοικτά τόσο οι αδυναμίες όσο και τα αναγκαία επόμενα βήματα.
Παρά την ανταπόκριση που έχει βρει αυτή η κίνηση σε πολλούς αγωνιστές
σε όλες τις σχολές, η στάση της Πανσπουδαστικής και της ΕΑΑΚ ήταν
αρνητική. Από την πλευρά της η Πανσπουδαστική επιχειρεί να εμφανιστεί
ως η μόνη αποτελεσματική και συνεπής δύναμη και να καταγράψει στην
εκλογική επιρροή της το κύμα αμφισβήτησης, πατώντας πάνω στην ανάγκη
του κόσμου για ένα μαζικό εργαλείο απόρριψης της κυβερνητικής
πολιτικής. Η τακτική αυτή μπορεί να μοιάζει ασφαλής και αποτελεσματική
για τα μέλη της Πανσπουδαστικής, έχει όμως δοκιμαστεί πολλές φορές στην
πράξη με αρνητική έκβαση για τον κόσμο του κινήματος.
Τα σχήματα της ΕΑΑΚ, από την άλλη, επικαλούνται την «καθαρότητα» των
απόψεών τους, γύρω από τις οποίες υψώνουν τείχη και «αναβαθμίζουν» την
αντιπαράθεση στο εσωτερικό του κινήματος σε λόγο μη συνεργασίας ανάμεσα
στις διάφορες πτέρυγές του. Ουσιαστικά, αρνούνται την ανάγκη για κοινή
δράση και ευρύ συντονισμό και αγνοούν την πραγματικότητα του
προηγούμενου διαστήματος, που χαρακτηρίστηκε από αυτή ακριβώς την
ενότητα στη δράση. Αυτό που «αντιπροτείνουν» είναι η συσπείρωση των
ριζοσπαστικών αντικαπιταλιστικών και λοιπών δυνάμεων που καταλήγει στην
πρόταση… ένταξης στην ΕΑΑΚ. Πρόκειται για μια τακτική που υποτιμά την
υπόλοιπη Αριστερά και τις δυνατότητες που μπορεί να ανοίγει η
συνεργασία για το φοιτητικό κίνημα. Ιδιαίτερα όμως περιχαρακώνει τους
συναγωνιστές μέσα στην ΕΑΑΚ σε μια αδιέξοδη αυτοαναφορά, εμποδίζοντάς
τους να κάνουν έναν ειλικρινή απολογισμό όλων των αδυναμιών και των
λανθασμένων πολιτικών επιλογών τους.
Το εγχείρημα της Αριστερής Ενότητας προσπαθεί να απαντήσει στις
πραγματικές ανάγκες, αναδεικνύοντας την ανάγκη της κοινής δράσης και
εκείνες τις αιχμές που πρέπει και μπορούν να συσπειρώνουν ευρύτατες
δυνάμεις αντίστασης. Η υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, η συνολική
απόρριψη των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και της ιδιωτικοποίησης, η
σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις στα ΑΕΙ (υποχρηματοδότηση,
άρθρο 16, βάση του 10, δίδακτρα, σύνδεση με επιχειρήσεις) αλλά και έξω
από τις σχολές. Κόντρα σε κάθε πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα
των καπιταλιστών, βλέπει «το φοιτητικό κίνημα ως κομμάτι του υπόλοιπου
λαϊκού κινήματος». Αυτός είναι και ο λόγος που το πολιτικό πλαίσιο της
Αριστερής Ενότητας μπορεί να αποτελέσει βάση για την πραγματική
συγκέντρωση όλων των δυνάμεων του κινήματος. Γι’ αυτό η πρωτοβουλία θα
εξακολουθήσει να παραμένει ανοικτή προς τις υπόλοιπες δυνάμεις του
κινήματος αλλά και να αποδείξει με πρωτοβουλίες και ενωτικά καλέσματα
μέσα στο κίνημα αυτή τη χρησιμότητα.
Για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις και να καλύψει
αυτές τις αδυναμίες, η Αριστερή Ενότητα χρειάζεται να αναβαθμίσει τον
πολιτικό της λόγο και να παρέμβει στις εξελίξεις μέσα στις σχολές,
αναδεικνύοντας αιχμές που θα προχωρούν τη συζήτηση για το κίνημα
παρακάτω. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα συνεχίζουμε να
επιμένουμε ότι χρειάζεται από τη μια μια μίνιμουμ συμφωνία κοινής
δράσης και από την άλλη να βαθύνει η συζήτηση για την επίθεση ενάντια
στη δωρεάν Παιδεία και να συνδεθεί με τις υπόλοιπες επιθέσεις του
νεοφιλελευθερισμού. Αυτή η σύνδεση δεν μπορεί να μείνει όμως στην
ανάλυση και σε διακηρυκτικές προθέσεις. Χρειάζεται να γίνει πράξη ο
συντονισμός με υπαρκτές αντιστάσεις μέσα στην υπόλοιπη κοινωνία και ο
απρόβλεπτος και ορμητικός χείμαρρος του φοιτητικού κινήματος να ενωθεί
με την αγανάκτηση των εργαζομένων απέναντι στην υποβάθμιση της
ποιότητας ζωής τους, με τη μόνη δύναμη που μπορεί πραγματικά να
ανατρέψει ριζικά το πολιτικό σκηνικό.
Και πάλι αυτό παίρνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στη συγκεκριμένη
συγκυρία. Στις συνελεύσεις-συγκεντρώσεις της Αριστερής Ενότητας στις
σχολές αναδείξαμε τις δυνατότητες που ανοίγει η κυβερνητική κρίση γύρω
από το σκάνδαλο των ταμείων για κοινό αντικυβερνητικό μέτωπο με τους
εργαζόμενους και προτείναμε την προπαγάνδιση ανάμεσα στους φοιτητές των
διαδηλώσεων της Πρωτομαγιάς. Ο αμέσως επόμενος σταθμός μετά τις
φοιτητικές εκλογές θα είναι η γενική απεργία στις 15 Μάη.
Αυτές θα είναι οι μάχες που θα πρέπει να δώσει η Αριστερά μέσα στα
πανεπιστήμια, και οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα θα καταθέσουμε
τις δυνάμεις αλλά και τη μέχρι τώρα εμπειρία μας σε αυτή την
κατεύθυνση. Αναγνωρίζοντας τη δυσπιστία πολλών ανένταχτων αγωνιστών
απέναντι στις οργανώσεις, θα προσπαθήσουμε να πείσουμε για τις ιδέες
μας οργανώνοντας τους αγώνες μαζί τους. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε
πως ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξει κάποιος το κίνημα και να
γνωρίσει τις ιδέες που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι μέσα από την
οργανωμένη επαναστατική δράση.
Δημήτρης Μπάρκας