Δε φταίει η ανάπτυξη, φταίει ο καπιταλισμός
Μαζικές προσλήψεις στην πυροσβεστική και τις δασικές υπηρεσίες τώρα!
«Δ άση καίγονται και αλλού, δεν βλέπετε στις ΗΠΑ που είναι η πιο οργανωμένη χώρα, τι γίνεται;», έλεγε η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη φοβερή οικολογική καταστροφή των προηγούμενων ημερών. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίστροφη: η Αμερική είναι πρωτοπόρα όχι στην «οργάνωση» αλλά στη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών κάθε είδους και φυσικά των υπηρεσιών της δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας, είναι η χώρα όπου η βασική ασχολία της κυβέρνησης είναι πώς θα τονώσει τα κέρδη των καπιταλιστών γενικότερα και ειδικότερα τα κέρδη στον τομέα της αγοράς ακινήτων. Αυτή ακριβώς την πολιτική ακολουθεί και η κυβέρνηση του Καραμανλή: πάνω από 4.000 πυροσβέστες (το 30% του προβλεπόμενου προσωπικού) λείπουν αφού οι προσλήψεις έχουν παγώσει τα τελευταία χρόνια, τα μισά οχήματα της πυροσβεστικής δεν μπορούν να κινηθούν αφού δεν έχουν οδηγούς, ενώ οι υπηρεσίες πρόληψης και δασοπροστασίας είναι πλήρως διαλυμένες. Η κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων είναι επίσης από τους βασικούς μοχλούς κερδοφορίας του ελληνικού καπιταλισμού.
Όσο πιο «κομψά» μπορούν, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις θέλουν να μας
πείσουν ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές και τους καύσωνες,
ότι τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» θα πρέπει να τα θεωρούμε πια
συνηθισμένα, ότι δεν μπορούμε να «διογκώνουμε τις αντιπαραγωγικές
δημόσιες υπηρεσίες όπως η πυροσβεστική», ότι τελικά η προστασία του
περιβάλλοντος κοστίζει πολύ. Ο Μπους στην πρόσφατη σύνοδο των G8 έθεσε
το ζήτημα ορθά κοφτά: «Η προστασία του περιβάλλοντος, και ειδικότερα η
μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα
και την κερδοφορία των αμερικάνικων επιχειρήσεων». Με άλλα λόγια οι
απολογητές του καπιταλισμού θέλουν να μας βάλουν ένα εκβιαστικό
δίλημμα: τι θέλετε, ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, οικονομική ευημερία
ή προστασία του περιβάλλοντος και οικονομική οπισθοδρόμηση;
Σε ελάχιστο χρόνο μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, οι επιστήμονες
ανέλυσαν πλήρως τα προβλήματα που θα προκληθούν: αλλαγές στο μικροκλίμα
της Αττικής, αύξηση αιωρούμενων σωματιδίων και ρύπων κ.λπ. Αυτό είναι
ένα μόνο από χιλιάδες τέτοια παραδείγματα που δείχνουν ότι έχουμε
σήμερα τεράστιες δυνατότητές να κατανοήσουμε και να σχεδιάσουμε τις
πόλεις και γενικότερα τη ζωή μας και τις παραγωγικές δραστηριότητες σε
πλήρη αρμονία με το περιβάλλον.
Αν για παράδειγμα στην Αθήνα εφαρμοζόταν ένας περιβαλλοντικός
πολεοδομικός σχεδιασμός, τότε και μόνο με την αξιοποίηση των ελεύθερων
χώρων για τη δημιουργία πρασίνου, θα μπορούσαμε να έχουμε άμεσες και
θεαματικές αλλαγές στο μικροκλίμα της Αθήνας. Αυτό όμως θα σήμαινε μια
πολεοδομική ανάπτυξη σχεδιασμένη με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι
με βάση τα κέρδη των εργολάβων που οδηγεί την Αθήνα όλο και περισσότερο
να μετατρέπεται σε κόλαση.
Ο λόγος που δεν γίνεται κάτι τέτοιο είναι ότι κουμάντο στην κοινωνία
δεν κάνουμε «όλοι μας», αλλά μια μικρή πάμπλουτη και άπληστη μειοψηφία
και τα κέρδη αυτής τη μειοψηφίας υπηρετούν οι κυβερνήσεις. Αυτή την
πολιτική και αυτό το σύστημα δεν μπορούμε να το πολεμήσουμε
αποτελεσματικά με ατομικούς τρόπους. Κανένας μας ατομικά δεν μπορεί να
επιβάλει την εφαρμογή αντιρρυπαντικής τεχνολογίας στα αυτοκίνητα και
στις βιομηχανίες, κανένας μας ατομικά δεν μπορεί να επιβάλει την
ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς στις πόλεις μας, κανένας από μόνος
του δεν μπορεί να φτιάξει δασικούς χάρτες και να γεμίσει με πράσινο την
Αθήνα.
Ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος είναι κατεξοχήν πολιτικός
και ταξικός. Είναι μια μάχη των πολλών ενάντια στους λίγους και στο
παράλογο κυνήγι του κέρδους. Η απαίτηση για μαζικές προσλήψεις στην
πυροσβεστική και στις δασικές υπηρεσίες, είναι το πιο επείγον αίτημα
των αγώνων μας αυτή τη στιγμή. Οι πυροσβέστες και οι δασολόγοι είναι η
μόνη άμυνα για να εμποδίσουμε νέες καταστροφικές πυρκαγιές και να
προστατέψουμε τις καμένες εκτάσεις από την οικοπεδοποίηση. Η
μαζικοποίηση των διαδηλώσεων και η ενεργότερη συμμετοχή του εργατικού
κινήματος και των συνδικάτων στη μάχη για το περιβάλλον είναι η πιο
αποτελεσματική δύναμη για να πιέσουμε τους καπιταλιστές να πάρουν μέτρα
προστασίας του περιβάλλοντος τώρα. Αλλά και προοπτικά, αυτό που μπορεί
να φέρει σε αρμονία την ανθρώπινη κοινωνία και οικονομία με το
περιβάλλον, είναι ένας κόσμος που θα ελέγχεται από τους εργαζόμενους
και την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, ένας κόσμος που θα στοχεύει
στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και όχι στο τυφλό κυνήγι του
κέρδους.
Μήτσος Γκορίτσας