Μετά τις ευρωεκλογές, η πολιτική συγκυρία γίνεται σκληρή. Η Ν.Δ. συγκλίνει στην ατζέντα του ΛΑΟΣ, δίνοντας την έμφαση στα ρατσιστικά μέτρα ενάντια στους μετανάστες και στον αυταρχισμό ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι, όμως, μόνο η πρόσοψη: στην πραγματικότητα η ουσία παραμένει στην οικονομική πολιτική, στα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Σε αυτήν την πολιτική ακόμα πιο εντυπωσιακή από τη σύγκλιση ΝΔ-ΛΑΟΣ, είναι η σύγκλιση μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πίσω από τις εκλογικές και ξανά προεκλογικές κορόνες, θα πρέπει κανείς να κουραστεί πολύ για να ανακαλύψει πραγματικές και ουσιαστικές διαφορές στην πολιτική της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι απαντήσεις ασφαλώς θα δοθούν από τους αγώνες της περιόδου, που αποτελούν τον απολύτως κρίσιμο παράγοντα για τις πολιτικές εξελίξεις. Όμως οι αγώνες και ο κόσμος τους χρειάζονται δυνατή Αριστερά. Το ΚΚΕ για την ώρα παραμένει αδιαπέραστο από τις αγωνίες αυτού του κόσμου, επιμένοντας ότι η δική του ενίσχυση αποτελεί τη μοναδική λύση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές και το «επεισόδιο» παραίτησης Αλαβάνου μπήκε σε δοκιμασία (βλ. σελ. 7, 16). Όμως αυτό το ενωτικό εγχείρημα έχει δυναμική. Ο κόσμος της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ έχει θυμώσει. Και όπως συχνά, σε περιόδους κρίσης, αυτός ο θυμός της βάσης μπορεί να γίνει αφετηρία για άλματα.
Χρειαζόμαστε μια δυνατή Αριστερά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει το καταλληλότερο δίκτυο για να τη διεκδικήσουμε.