Προσυγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο 10 π.μ.
Πορεία στη συγκέντρωση των συνδικάτων που καλείται 11 π.μ. στο Πεδίο του Άρεως
Την Πρωτομαγιά η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο απεργεί και διαδηλώνει επιθεωρώντας τις δυνάμεις της. Όταν μάλιστα η παγκόσμια μέρα των εργατών είναι συνέχεια μιας πανεργατικής αντίστασης όπως αυτή που ζήσαμε στην Ελλάδα, αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία και περιεχόμενο:
Γ ια τη συνέχεια της αντιπαράθεσης με τις νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης. Για το συντονισμό των αγώνων, όπου η ηγεσία της ΓΣΕΕ αρνείται να πρωτοστατήσει, υπογράφοντας τη σύμβαση του 1 ευρώ αύξηση την ημέρα με τους εργοδότες την επομένη της μεγαλύτερης γενικής απεργίας. Για τους χιλιάδες αγωνιστές της βάσης των συνδικάτων που θέλουν να ξαναπιάσουν το νήμα της 19ης Μάρτη και να οργανώσουν τη συνέχεια του αγώνα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η φετινή Πρωτομαγιά θα είναι μέρα
αγώνα. Μια μέρα που μπορούν να συναντηθούν ξανά στους δρόμους οι
εργαζόμενοι από όλους τους χώρους που έδωσαν και δίνουν μάχες: οι
απεργοί του ΟΤΕ που παλεύουν ενάντια στο ξεπούλημα του Οργανισμού στη
Deutsche Telecom και το Βγενόπουλο, οι λιμενεργάτες που συνεχίζουν τον
αγώνα, οι εργαζόμενοι της Τράπεζας της Ελλάδος που κατάφεραν να
προκαλέσουν ένα σοβαρό πλήγμα στην πολιτική ενοποιήσεων των Ταμείων, οι
γιατροί του ΕΣΥ που διαδηλώνουν για να μη μετατραπούν οι εφημερίες τους
σε προνοιακό επίδομα. Όλοι μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους από τη ΔΕΗ,
τους Δήμους, τα ΜΜΕ, κάθε κλάδο που βγήκε στο δρόμο για την υπεράσπιση
του δικαιώματος της κοινωνικής ασφάλισης. Η μαζικότητα και η
μαχητικότητα της φετινής Πρωτομαγιάς μπορεί να παγώσει το χαμόγελο στα
χείλη του ΣΕΒ και της Πετραλιά, να δείξει ότι η μάχη ενάντια στις
«μεταρρυθμίσεις» Καραμανλή είναι μπροστά μας, να στείλει στις ηγεσίες
των συνδικάτων το ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν μας αρκεί η φετινή συλλογική
σύμβαση της ντροπής και να τις πιέσει να προχωρήσουν σε νέες
κινητοποιήσεις κλιμάκωσης και συντονισμού της αντίστασης.
Σε όλο το κόσμο
Όμως και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη, η φετινή Πρωτομαγιά θα είναι
κάτι παραπάνω από επιθεώρηση δυνάμεων για τον κόσμο της αντίστασης: Στη
Γαλλία που ζει ξανά στους ρυθμούς των απεργιών απέναντι στην
επιχειρούμενη από τον Σαρκοζί αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και
συγκλονίζεται από τις καθημερινές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων μαθητών
ενάντια στις περικοπές και το «εθνικό επαγγελματικό απολυτήριο». Στην
Αίγυπτο όπου η εξέγερση των εργατών για τις ελλείψεις στο ψωμί παίρνει
τη μορφή εξέγερσης με καθημερινές συγκρούσεις χιλιάδων απεργών με το
στρατό και την αστυνομία του Μουμπάρακ στα εργοστάσια
κλωστοϋφαντουργίας της Μαχάλα και στους δρόμους του Καΐρου Αλλά και
στη Γερμανία όπου το κύμα των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων είναι
ακόμα νωπό και η Αριστερά ενισχύεται απέναντι σε έναν αδύναμο και
ασταθή κυβερνητικό συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλιστών. Ακόμη
και στην Ιταλία, όπου η κατάρρευση της κεντροαριστερής κυβέρνησης
Πρόντι επικαιροποιεί δραματικά το δίλημμα «κυβερνητισμός ή μαχητική
αντιπολίτευση» για τον κόσμο των αγώνων και της Αριστεράς, οι
πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις θα είναι η πρώτη πράξη αντίστασης απέναντι
στην επάνοδο του Μπερλουσκόνι στον κυβερνητικό θώκο. Σε πολλά σημεία
του πλανήτη, από τη Μέση Ανατολή και την Τουρκία μέχρι το Θιβέτ, την
Κίνα και τη Νότια Κορέα, η Πρωτομαγιά του 2008 επικαιροποιεί τον αγώνα
του παγκόσμιου προλεταριάτου και των κινημάτων αντίστασης στη φτώχεια
και τις ιδιωτικοποιήσεις, τον πόλεμο και την καταστολή. Για τα
δικαιώματα των μεταναστών εργατών, ενάντια στο ρατσισμό και τη διάσπαση
της εργατικής τάξης. Στο δρόμο που άνοιξαν οι εργάτες στο Σικάγο το
1886, με ανειρήνευτη την πάλη των τάξεων σε παγκόσμια κλίμακα, μια μάχη
που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ενάντια στην καπιταλιστική
βαρβαρότητα, για έναν άλλο κόσμο που είναι αναγκαίος και εφικτός όσο
ποτέ: για το σοσιαλισμό.